14/3/11

Σύνοδος Ε.Ε.: Η κανιβαλική αντεργατική πολιτική και το Σύμφωνο για το Ευρώ πρέπει να ανατραπούν


Η δήθεν επιτυχία του Γ. Παπανδρέου στη σύνοδο των Βρυξελών είναι επιτυχία μόνο για τους τραπεζίτες, το κεφάλαιο και την ΕΕ, την οποία θα πληρώσει πανάκριβα ο λαός με ένα πολύ χειρότερο, ευρωπαϊκό αυτή τη φορά, Μνημόνιο για πάντα. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΑΝΤΑΡΣΥΑ: "Η επιμήκυνση αποπληρωμής των δανείων –ομολογία αποτυχίας του πρώτου Μνημονίου- σημαίνει απλώς ότι οι τράπεζες – τοκογλύφοι θα γδάρουν το λαό για περισσότερα χρόνια. Όσο για τη μείωση του επιτοκίου, αυτή είναι στον αέρα καθώς έρχεται αύξηση των επιτοκίων της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας και το επιτόκιο είναι κυμαινόμενο.

Απαιτείται η κλιμάκωση, ο συντονισμός του αγώνα, με απεργίες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις σε μια μάχη διαρκείας.

Ειδικά, το διήμερο 24 – 25 Μάρτη
, όταν Μέρκελ, Σαρκοζί, Παπανδρέου και οι άλλοι εκπρόσωποι του κεφαλαίου θα εγκρίνουν το πρωτοφανές σύμφωνο, οι δρόμοι και οι πλατείες της χώρας πρέπει να κατακλυστούν από την οργή των εργαζομένων. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς σε κοινή δράση, μέσα στο μαζικό κίνημα, για να συμβάλλουμε από κοινού στην ανάπτυξη του λαϊκού αγώνα.

Το νέο αντεργατικό Σύμφωνο για το Ευρώ και οι νέες δεσμεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης σημαίνουν: Ξεπούλημα
δημόσιας περιουσίας για να συγκεντρωθούν 50 δισ. ευρώ μέχρι το 2015, που σημαίνει εκποίηση κοψοτιμής όλων των ΔΕΚΟ και πωλήσεις (έστω κι αν βαφτιστούν αξιοποίηση πολλών δεκαετικών) δημόσιας γης μεγάλης έκτασης, με πρώτο το Ελληνικό. Ψήφιση νόμου – πλαίσιου ή συνταγματική αναθεώρηση για να υπάρξει νομική δέσμευση για τη διατήρηση του ελλείμματος σε μηδενικά σχεδόν επίπεδα. Αυτό σημαίνει στραγγαλισμό κάθε κοινωνικού δικαιώματος και διάλυση των υποδομών, κατάργηση του δικαιώματος ενός λαού ή μιας κυβέρνησης να αποφασίζει για το μέλλον του. Ο ζουρλομανδύας της Μέρκελ, του Μάαστριχτ και του νεοφιλελευθερισμού γίνεται πια στραγγαλιστικός για κάθε κοινωνικό δικαίωμα. Μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, έτσι ώστε να πιέζουν σε ακόμα πιο χαμηλά επίπεδα και τις αμοιβές του ιδιωτικού τομέα."

ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Στους μεταγενέστερους - Μπ. ΜΠΡΕΧΤ