23 Ιανουαρίου 2008
Καθώς οι δυνάμεις του ΟΗΕ ολοκληρώνουν την τρίτη εβδομάδα επιχειρήσεων στο Νταρφούρ, η Διεθνής Αμνηστία προειδοποιεί ότι η ασφάλεια των εσωτερικά εκτοπισμένων στο Νταρφούρ κρέμεται από μια κλωστή καθώς και ότι μια ολόκληρη γενιά από το Νταρφούρ θα μεγαλώσει μέσα σε μεγάλο φόβο και ανασφάλεια σε στρατόπεδα γεμάτα όπλα, μια συνταγή που είναι ιδιαίτερα εκρηκτική.
Η θλιβερή αυτή προειδοποίηση έγινε καθώς η διεθνής οργάνωση δημοσίευσε την έκθεση «Εκτοπισμένοι στο Νταρφούρ - Μια γενιά οργής», που φωτίζει την υπάρχουσα κατάσταση ανασφάλειας στα στρατόπεδα των εσωτερικά εκτοπισμένων ανθρώπων στο Νταρφούρ και τις πιθανές συνέπειες καθώς και πιθανά μέτρα βελτίωσης.
«Σχεδόν όλα τα στρατόπεδα στο Νταρφούρ είναι γεμάτα όπλα. Η κατάσταση ασφαλείας εντός και εκτός των στρατοπέδων συνεχίζει να επιδεινώνεται, καθώς οι ελπίδες για πολιτική λύση της σύγκρουσης στο Νταρφούρ απομακρύνονται και οι εχθροπραξίες ανάμεσα στην κυβέρνηση και τις ένοπλες ομάδες εξακολουθούν να κλιμακώνονται,» δήλωσε η Ταγουάντα Χοντόρα, Υποδιευθύντρια του Προγράμματος Έρευνας και Δράσης της Διεθνούς Αμνηστίας για την Αφρική.
«Όλοι εξακολουθούν να παραβλέπουν την κατάσταση των εκτοπισμένων ανθρώπων, ενώ ένοπλες ομάδες και κυβέρνηση τσακώνονται και εμποδίζουν την πλήρη ανάπτυξη των δυνάμεων της Αποστολής του ΟΗΕ και της Αφρικανικής Ένωσης στο Νταρφούρ (UNAMID),» πρόσθεσε η Χοντόρα. «Δεν μπορεί να υπάρξει μακροχρόνια ειρήνη χωρίς να διασφαλιστεί ότι η ασφάλεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα των ανθρώπων αυτών θα είναι σεβαστά και θα προστατεύονται.»
Ένοπλες ομάδες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα στρατόπεδα για να στρατολογούν μαχητές, οι οποίοι μπορεί να είναι και παιδιά.
«Οι νέοι του Νταρφούρ ζουν χωρίς να φαίνεται να έχουν ελπίδα ούτε για το παρόν ούτε για το μέλλον. Οργισμένοι και εκνευρισμένοι, κάποιοι από αυτούς γίνονται μέλη των ένοπλων ομάδων,» συμπλήρωσε η Χοντόρα.
Ο 'Αλί', ένας εκτοπισμένος στο στρατόπεδο Αμπού Σουκ, είπε στη Διεθνή Αμνηστία: «Οι 18χρονοι είναι χαμένοι. Δεν έχουν δουλειά ειδικά οι απόφοιτοι και ζουν από την ανθρωπιστική βοήθεια.»
Οι εσωτερικά εκτοπισμένοι στο Νταρφούρ έχουν μείνει κατά κύριο λόγο απροστάτευτοι. Η Αφρικανική Ένωση, που υποτίθεται ότι θα έπρεπε να τους προστατέψει, είχε λιγότερους άνδρες και λιγότερα όπλα από την πολιτοφυλακή που ονομάζεται Τζαντζαουίντ και από τις ένοπλες αντιπολιτευτικές ομάδες που τους έκαναν επιθέσεις.
«Ίδια θα είναι και η μοίρα των δυνάμεων της UNAMID εκτός εάν σταλούν ξεκάθαρα μηνύματα προς τις αντιμαχόμενες πλευρές ότι οποιαδήποτε επίθεση κατά της UNAMID και κατά αμάχων δεν θα είναι ανεκτή,» είπε η Χοντόρα. «Επιπλέον, πρέπει να ληφθούν επείγονται μέτρα που θα διασφαλίσουν ότι η κυβέρνηση του Σουδάν θα αφαιρέσει όλα τα εμπόδια για την πλήρη ανάπτυξη των δυνάμεων της UNAMID. Η διεθνής κοινότητα πρέπει επίσης να ενισχύσει ικανοποιητικά τους πόρους της UNAMID, μεταξύ άλλων και με την προμήθεια εναέριων και επίγειων μεταφορικών μέσων.»
Ο σουδανικός στρατός και η αστυνομία, από την άλλη πλευρά, οι οποίοι επίσης υποτίθεται ότι πρέπει να προστατεύουν τους αμάχους, φαίνεται να ανταγωνίζονται αντί να προστατεύουν τους εκτοπισμένους, καθώς συχνά τους συλλαμβάνουν έξω από τα στρατόπεδα των εκτοπισμένων με την υποψία ότι είναι μέλη σε ένοπλες αντιπολιτευτικές ομάδες.
Σε κάποια στρατόπεδα, όπως αυτό στην Κάλμα (Kalma), μένουν μέχρι και 29 διαφορετικές εθνοτικές ομάδες. Οι περισσότεροι κάτοικοι του στρατοπέδου αυτού διαθέτουν όπλα. Η Διεθνής Αμνηστία έμαθε ότι πολλοί από τους νέους του στρατοπέδου έχουν φτιάξει αυτόκλητες ομάδες προστασίας και επιβολής του νόμου που έχουν πάρει το νόμο στα χέρια τους και χωρίζονται ανάλογα με την καταγωγή τους: Φουρ (Fur), Μασαλίτ (Masalit), Ζαγαουά (Zaghawa) και Ντάτζο (Dajo). Ο ΟΗΕ έχει καταγράψει πάνω από 10 ένοπλα περιστατικά στην Κάλμα μεταξύ 16 και 22 Οκτωβρίου 2007 και αναφέρει ότι «[η] περισσότερη βία αποδίδεται σε ένοπλους Φουρ, ακόμα και παιδιά, που επιτίθενται σε άλλες εθνοτικές ομάδες στο στρατόπεδο.»
«Η παρουσία όπλων στο στρατόπεδο έχει επιδεινώσει μια ήδη έκρυθμη κατάσταση για όλους,» πρόσθεσε η Χοντόρα. «Σε κάποια στρατόπεδα εκτοπισμένων, ένα περίστροφο μπορεί να κοστίζει μόνο 25 δολάρια, γεγονός που οδηγεί σε πολύ διαδεδομένα επεισόδια ληστειών και επιθέσεων. Σε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα γεμάτη οργή, φόβο, ανασφάλεια και πολιτικές διαφωνίες, οι αψιμαχίες συχνά γίνονται τραγωδίες.»
Οι εκτοπισμένες γυναίκες διατρέχουν συνέχεια κίνδυνο να βιαστούν όταν τολμήσουν να βγουν έξω από το στρατόπεδο για να βρουν καυσόξυλα ή τροφή. Παρόλο που τα περισσότερα θύματα βιασμού κατηγορούν την πολιτοφυλακή των Τζαντζαουίντ, υπάρχουν επίσης καταγγελίες ότι βιασμοί διαπράττονται από μέλη του σουδανικού στρατού, της αστυνομίας και άλλων ένοπλων αντιπολιτευτικών ομάδων, όπως στρατιώτες που ανήκουν στην ομάδα του Σουδανικού Απελευθερωτικού Στρατού/ Μίνι Μινάουι (SLA/MM). Οι γυναίκες καταγγέλλουν επίσης ότι μερικές φορές βιάζονται και από εκτοπισμένους άνδρες μέσα στα στρατόπεδα.
Ο 'Μαχμούτ', ένας εσωτερικά εκτοπισμένος στην αλ - Τζενέινα (al-Jeneina), είπε στη Διεθνή Αμνηστία: «Οι γυναίκες βγαίνουν ακόμα έξω για να μαζέψουν καυσόξυλα, κάτι που είναι επικίνδυνο για αυτές γιατί μπορεί να βιαστούν. Αλλά εμείς οι άνδρες τις αφήνουμε παρόλα αυτά γιατί οι άνδρες που μαζεύουν ξύλα, μπορεί να σκοτωθούν.»
Η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε τις δυνάμεις του ΟΗΕ στο Νταρφούρ, τη UNAMID, να διασφαλίσει την προστασία των εσωτερικά εκτοπισμένων, μεταξύ άλλων και με μόνιμες μονάδες σε κάθε στρατόπεδο που να περιπολούν συνεχώς και που όταν χρειάζεται θα συνοδεύουν τους κατοίκους στη συλλογή καυσόξυλων.
«Πρέπει να δοθούν στη UNAMID όλοι οι πόροι ώστε να εξασφαλιστεί η προστασία των αμάχων στο Ντραφούρ,» είπε η Χοντόρα. «Επιπλέον, όλα τα μέρη της διένεξης πρέπει να σταματήσουν αμέσως τις επιθέσεις κατά αμάχων και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη των δυνάμεων της UNAMID για όλες τις περιοχές που επηρεάζονται.»
.png)
