ΑΝΤΩΝΙΑ ΛΕΓΑΚΗ
Ανεστάλησαν οι κινητοποιήσεις των κρατουμένων στις φυλακές όλης της χώρας μετά τις εξαγγελίες του υπουργείου Δικαιοσύνης, που "ανοίγουν στιγμιαία τη βαλβίδα της χύτρας", προκειμένου να εκτονωθεί λίγος ατμός και να αποφευχθεί η έκρηξη. Είναι πρακτικά αδύνατον να υπολογιστεί με ακρίβεια ο αριθμός των κρατουμένων που θα αποφυλακιστούν με τις νέες ρυθμίσεις, σε κάθε περίπτωση όμως, απέχει πολύ, τόσο από τους αριθμούς που ανακοινώνει, προπαγανδιστικά, το υπουργείο Δικαιοσύνης, όσο και από τους υπεραισιόδοξους υπολογισμούς των εφημερίδων (3.000!!!). Κι αυτό γιατί οι αριθμοί αυτοί προϋποθέτουν ότι όλοι οι εκτίοντες ποινή μέχρι πέντε ετών, μπορούν να καταβάλουν 12.000 ευρώ τουλάχιστον, για να αποφυλακιστούν. Στην πραγματικότητα, η απόλυτη αδυναμία να πληρώσουν πολύ μικρότερα ποσά, είναι η αιτία που βρίσκονται στη φυλακή, χιλιάδες από αυτούς. Πρέπει δε να σημειωθεί, ότι και αυτό το μέτρο, όπως και η δυνατότητα αποφυλάκισης τμήματος, κρατουμένων με μικροποινές, προβλέπεται μόνο για όσους σήμερα κρατούνται και όχι για οποιανδήποτε φυλακιστεί μετά τη δημοσίευση του νόμου.
Οι λοιπές "ρυθμιστικές" κυβερνητικές παρεμβάσεις αποτελούν μέτρα συντήρησης, αλλά και τροφοδότησης του φαινομένου της φυλακής ως χώρου κενού δικαιωμάτων, κενού στοιχειωδών δικαιικών κανόνων, απολύτως στεγανού και ανεξέλεγκτου χώρου "υγειονομικής ταφής κοινωνικών αποβλήτων". Για παράδειγμα, στην ανάγκη δημιουργίας προγραμμάτων απεξάρτησης για τους τοξικομανείς κρατουμένους, η κυβέρνηση απαντά με την πρόβλεψη χορήγησης υποκατάστατων, η οποία δεν συνοδεύεται από δομές απεξάρτησης και επιστημονικό προσωπικό,εισάγοντας, επί της ουσίας, επισήμως στη φυλακή, μία ακόμη ναρκωτική ουσία, για να προωθηθεί αντικειμενικά, η κοινωνική ειρήνη των "ζωντανών - νεκρών". Στα αιτήματα για στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για εναλλακτικές μορφές έκτισης ποινής, για κατάργηση (περιορισμό ζητούσαν οι κρατούμενοι) της προφυλάκισης, για εκπαιδευτικά προγράμματα κοινωνικής επανένταξης, ο υπουργός: "Εύχεται και ελπίζει στην εμπέδωση γενικού κλίματος επιείκειας..". Ενώ για το κλείσιμο των φυλακών ανηλίκων και την αποφυλάκιση χιλιάδων αθώων μεταναστών και προσφύγων, ούτε καν "εύχεται ή ελπίζει", αποφεύγοντας κάθε αναφορά. Ούτε λόγος φυσικά για κατάργηση της έκτισης ποινής για πειθαρχικό παράπτωμα - αφού η πειθαρχική δίωξη αποτελεί την πιο αποτελεσματική καταστολή των εσωτερικών τριγμών...
Τέλος, στην κραυγή των κρατουμένων για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, το υπουργείο αντιπαράθεσε τη δημιουργία αρκετών νέων φυλακών. Δεδομένου όμως ότι οι υπάρχουσες δεν θα κλείσουν, οι νέες φυλακές δεν αφορούν, προφανώς τους ήδη κρατούμενους, αλλά... νέους "ενοίκους"... Παρά ταύτα, η δυνατότητα άμεσης αποφυλάκισης μικρού αριθμού κρατουμένων και η σχετική επέκταση του δικαιώματος υπ' όρων απόλυση για μερίδα τοξικομανών κρατουμένων, οδήγησαν τους κρατουμένους στην αναστολή της απεργίας πείνας, σε μια προσπάθεια περιφρούρησης της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας τους. Όπως και οι ίδιοι ανακοίνωσαν, ο αγώνας αυτός και οι επιμέρους νίκες που απέσπασαν, αποτελούν υποθήκες για τον συνολικό αγώνα τους, που συνεχίζεται.
Στην πράξη, ο αγώνας αυτός των φυλακισμένων, με τη μαζικότητα, το συντονισμό και τα πολιτικά χαρακτηριστικά που ανέπτυξε, δημιούργησε μια ρωγμή στους ψηλούς τοίχους της φυλακής. Για πρώτη ίσως φορά, επικοινώνησαν οι κρατούμενοι με το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, όχι με κραυγές και οίκτο, αλλά με κοινά αιτήματα. Το γεγονός αυτό, δεν ενδυνάμωσε - μέσω της έμπρακτης αλληλεγγύης - μόνο το κίνημα εντός των φυλακών, αλλά επιπλέον, ανέδειξε και προώθησε τη δυνατότητα του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος να αφομοιώνει, να εκφράζει και να καθιστά πολιτικά επικίνδυνο, κάθε αγώνα ενάντια στην κοινωνική αδικία και καταπίεση. Γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση έσπευσε να εξαγγείλει μέτρα εκτόνωσης, παρ' ότι ακόμη και οι μικρές αυτές ρυθμιστικές παρεμβάσεις, αντίκεινται στις προθέσεις της.
Ο οικονομικός και πολιτικός, αστικός συνασπισμός εξουσίας θα συνεχίσει να προωθεί τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας στρατευμένης στην καπιταλιστική κερδοφορία, σπρώχνοντας βίαια στο κοινωνικό περιθώριο κάθε μη παραγωγικό "ανθρώπινο πόρο". Αυτούς που αποτελούν τα σκουπίδια της εκμεταλλευτικής μηχανής, και αναλαμβάνουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί την υγειονομική, για το σύστημα, ταφή τους. Σ' αυτή τη διαδικασία, η παραβατικότητα των απελπισμένων, η έκφραση της κοινωνικής αγανάκτησης και η ανατρεπτική κοινωνικοπολιτική δράση που απειλεί την καπιταλιστική κερδοφορία, θα διασταυρώνονται, αντικειμενικά, όχι μόνο στους ποινικούς κώδικες ευρωπαίων και εγχώριων νομοθετών, αλλά και στα κοινωνικά μονοπάτια.
Η ρωγμή λοιπόν της επικοινωνίας ούτε μπορεί πρέπει, πλέον να κλείσει. Το εργατικό κίνημα βαθαίνοντας και διευρύνοντας το πολιτικό περιεχόμενο και τα προγράμματα πάλης του, μπορεί και πρέπει να εκπροσωπήσει τις ανάγκες και τα αιτήματα των κρατουμένων και κάθε επιμέρους μάχη, στον προσανατολισμό της συνολικής απελευθερωτικής προοπτικής.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, είναι αναγκαία η συμμετοχή όλων μας στη διαδήλωση που έχει αποφασίσει η 'Κοινή Δράση Αλληλεγγύης στον Αγώνα των Φυλακισμένων', την Τετάρτη 16/11 (Προπύλαια, 6:00).
Ανεστάλησαν οι κινητοποιήσεις των κρατουμένων στις φυλακές όλης της χώρας μετά τις εξαγγελίες του υπουργείου Δικαιοσύνης, που "ανοίγουν στιγμιαία τη βαλβίδα της χύτρας", προκειμένου να εκτονωθεί λίγος ατμός και να αποφευχθεί η έκρηξη. Είναι πρακτικά αδύνατον να υπολογιστεί με ακρίβεια ο αριθμός των κρατουμένων που θα αποφυλακιστούν με τις νέες ρυθμίσεις, σε κάθε περίπτωση όμως, απέχει πολύ, τόσο από τους αριθμούς που ανακοινώνει, προπαγανδιστικά, το υπουργείο Δικαιοσύνης, όσο και από τους υπεραισιόδοξους υπολογισμούς των εφημερίδων (3.000!!!). Κι αυτό γιατί οι αριθμοί αυτοί προϋποθέτουν ότι όλοι οι εκτίοντες ποινή μέχρι πέντε ετών, μπορούν να καταβάλουν 12.000 ευρώ τουλάχιστον, για να αποφυλακιστούν. Στην πραγματικότητα, η απόλυτη αδυναμία να πληρώσουν πολύ μικρότερα ποσά, είναι η αιτία που βρίσκονται στη φυλακή, χιλιάδες από αυτούς. Πρέπει δε να σημειωθεί, ότι και αυτό το μέτρο, όπως και η δυνατότητα αποφυλάκισης τμήματος, κρατουμένων με μικροποινές, προβλέπεται μόνο για όσους σήμερα κρατούνται και όχι για οποιανδήποτε φυλακιστεί μετά τη δημοσίευση του νόμου.
Οι λοιπές "ρυθμιστικές" κυβερνητικές παρεμβάσεις αποτελούν μέτρα συντήρησης, αλλά και τροφοδότησης του φαινομένου της φυλακής ως χώρου κενού δικαιωμάτων, κενού στοιχειωδών δικαιικών κανόνων, απολύτως στεγανού και ανεξέλεγκτου χώρου "υγειονομικής ταφής κοινωνικών αποβλήτων". Για παράδειγμα, στην ανάγκη δημιουργίας προγραμμάτων απεξάρτησης για τους τοξικομανείς κρατουμένους, η κυβέρνηση απαντά με την πρόβλεψη χορήγησης υποκατάστατων, η οποία δεν συνοδεύεται από δομές απεξάρτησης και επιστημονικό προσωπικό,εισάγοντας, επί της ουσίας, επισήμως στη φυλακή, μία ακόμη ναρκωτική ουσία, για να προωθηθεί αντικειμενικά, η κοινωνική ειρήνη των "ζωντανών - νεκρών". Στα αιτήματα για στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, για εναλλακτικές μορφές έκτισης ποινής, για κατάργηση (περιορισμό ζητούσαν οι κρατούμενοι) της προφυλάκισης, για εκπαιδευτικά προγράμματα κοινωνικής επανένταξης, ο υπουργός: "Εύχεται και ελπίζει στην εμπέδωση γενικού κλίματος επιείκειας..". Ενώ για το κλείσιμο των φυλακών ανηλίκων και την αποφυλάκιση χιλιάδων αθώων μεταναστών και προσφύγων, ούτε καν "εύχεται ή ελπίζει", αποφεύγοντας κάθε αναφορά. Ούτε λόγος φυσικά για κατάργηση της έκτισης ποινής για πειθαρχικό παράπτωμα - αφού η πειθαρχική δίωξη αποτελεί την πιο αποτελεσματική καταστολή των εσωτερικών τριγμών...
Τέλος, στην κραυγή των κρατουμένων για ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, το υπουργείο αντιπαράθεσε τη δημιουργία αρκετών νέων φυλακών. Δεδομένου όμως ότι οι υπάρχουσες δεν θα κλείσουν, οι νέες φυλακές δεν αφορούν, προφανώς τους ήδη κρατούμενους, αλλά... νέους "ενοίκους"... Παρά ταύτα, η δυνατότητα άμεσης αποφυλάκισης μικρού αριθμού κρατουμένων και η σχετική επέκταση του δικαιώματος υπ' όρων απόλυση για μερίδα τοξικομανών κρατουμένων, οδήγησαν τους κρατουμένους στην αναστολή της απεργίας πείνας, σε μια προσπάθεια περιφρούρησης της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας τους. Όπως και οι ίδιοι ανακοίνωσαν, ο αγώνας αυτός και οι επιμέρους νίκες που απέσπασαν, αποτελούν υποθήκες για τον συνολικό αγώνα τους, που συνεχίζεται.
Στην πράξη, ο αγώνας αυτός των φυλακισμένων, με τη μαζικότητα, το συντονισμό και τα πολιτικά χαρακτηριστικά που ανέπτυξε, δημιούργησε μια ρωγμή στους ψηλούς τοίχους της φυλακής. Για πρώτη ίσως φορά, επικοινώνησαν οι κρατούμενοι με το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, όχι με κραυγές και οίκτο, αλλά με κοινά αιτήματα. Το γεγονός αυτό, δεν ενδυνάμωσε - μέσω της έμπρακτης αλληλεγγύης - μόνο το κίνημα εντός των φυλακών, αλλά επιπλέον, ανέδειξε και προώθησε τη δυνατότητα του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος να αφομοιώνει, να εκφράζει και να καθιστά πολιτικά επικίνδυνο, κάθε αγώνα ενάντια στην κοινωνική αδικία και καταπίεση. Γι' αυτό άλλωστε η κυβέρνηση έσπευσε να εξαγγείλει μέτρα εκτόνωσης, παρ' ότι ακόμη και οι μικρές αυτές ρυθμιστικές παρεμβάσεις, αντίκεινται στις προθέσεις της.
Ο οικονομικός και πολιτικός, αστικός συνασπισμός εξουσίας θα συνεχίσει να προωθεί τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας στρατευμένης στην καπιταλιστική κερδοφορία, σπρώχνοντας βίαια στο κοινωνικό περιθώριο κάθε μη παραγωγικό "ανθρώπινο πόρο". Αυτούς που αποτελούν τα σκουπίδια της εκμεταλλευτικής μηχανής, και αναλαμβάνουν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί την υγειονομική, για το σύστημα, ταφή τους. Σ' αυτή τη διαδικασία, η παραβατικότητα των απελπισμένων, η έκφραση της κοινωνικής αγανάκτησης και η ανατρεπτική κοινωνικοπολιτική δράση που απειλεί την καπιταλιστική κερδοφορία, θα διασταυρώνονται, αντικειμενικά, όχι μόνο στους ποινικούς κώδικες ευρωπαίων και εγχώριων νομοθετών, αλλά και στα κοινωνικά μονοπάτια.
Η ρωγμή λοιπόν της επικοινωνίας ούτε μπορεί πρέπει, πλέον να κλείσει. Το εργατικό κίνημα βαθαίνοντας και διευρύνοντας το πολιτικό περιεχόμενο και τα προγράμματα πάλης του, μπορεί και πρέπει να εκπροσωπήσει τις ανάγκες και τα αιτήματα των κρατουμένων και κάθε επιμέρους μάχη, στον προσανατολισμό της συνολικής απελευθερωτικής προοπτικής.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, είναι αναγκαία η συμμετοχή όλων μας στη διαδήλωση που έχει αποφασίσει η 'Κοινή Δράση Αλληλεγγύης στον Αγώνα των Φυλακισμένων', την Τετάρτη 16/11 (Προπύλαια, 6:00).