Σε μια περίοδο που εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα λεηλατούνται στο όνομα της κρίσης, που ποτέ δεν ξεπερνιέται αλλά ανακυκλώνεται και επανέρχεται δριμύτερη, η τρομοκράτηση των εργαζομένων, με εκβιαστικά διλήμματα είναι καθημερινό φαινόμενο.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι επιλογές μας είναι: απόλυση ή τετράωρο, οχτάμηνη σύμβαση ή STAGE, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και των ασφαλιστικών εισφορών ή ιδιωτικοποίηση.
Η απάντηση έχει να κάνει με το πώς βλέπουμε την κρίση εμείς οι εργαζόμενοι.
Οι χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας το πρώτο τρίμηνο του 2009 δεν ήταν αποτέλεσμα των «υπερβολών» της αγοράς των «άπληστων» τραπεζιτών και των golden boys αλλά αποτέλεσμα της δίχως όρια εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Όσοι βιάστηκαν να μιλήσουν για κρίση μόνο του τραπεζικού συστήματος και για οικονομίες – καζίνο, βλέπουν τώρα την κρίση να περνάει στον «παραγωγικό» τομέα όπου η υπερσυσσώρευση κερδών την δεκαετία του 90, ήταν εντυπωσιακή αλλά σήμερα η αξιοποίησή τους και η επανατοποθέτησή τους σε νέες επενδύσεις δεν φέρνει «ικανοποιητικό» ποσοστό κέρδους. Η αύξηση της ανεργίας και η μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, είναι η «λύση» στο πρόβλημά τους. Η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων και το ξήλωμα εκείνων των στοιχείων του «κοινωνικού» κράτους (συνταξιοδοτικό – ασφαλιστικό σύστημα ) που μειώνουν την κερδοφορία του κεφαλαίου, είναι βασικές προϋποθέσεις.
Οι παραπάνω επιλογές έχουν υιοθετηθεί και υπηρετούνται από το σύνολο των κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ένα τέτοιο τρόπο, όπου συστηματικά, μέσα από μεταβατικές περιόδους και με τη βοήθεια του κρατικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού, εκτονώνονται οι αντιδράσεις, αφαιρούνται κατακτήσεις και οικοδομείται ένα βάρβαρο ασφαλιστικό σύστημα σε ένα άθλιο εργασιακό περιβάλλον.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν τόσο για τον ιδιωτικό όσο και για τον δημόσιο τομέα.
Στο χώρο μας, η ηγεσία του Υπ. Οικονομικών έχει πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα για να περάσει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις:
1. Ίδρυση Επαγγελματικού Ταμείου (ΤΕΑ ΥΠΟΙΚ)
Με την καθοριστική συμβολή του κρατικού συνδικαλισμού, ιδρύθηκε με βάση το νόμο Ρέππα, Επαγγελματικό Ταμείο με σκοπό τις «πρόσθετες» παροχές υγείας, σε συνεργασία με τα μεγάλα «μαγαζιά» υγείας, Μετροπόλιταν, Ερρίκος Ντυνάν κλπ.
Μέσω του Επαγγελματικού Ταμείου, η υγεία μετατρέπεται από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα και μέρος του μισθού μας καταλήγει στα χέρια των εμπόρων υγείας
2. Ελαστικές μορφές απασχόλησης – Προγράμματα STAGE – συμβασιούχοι.
Ο νόμος Παυλόπουλου στέρησε το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά από χιλιάδες εργαζόμενους, αφού μόνο στο 1/3 των συμβασιούχων μετατράπηκε η σύμβασή τους σε αορίστου χρόνου.
Η πρόσφατη απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα ενσωμάτωσε την κοινοτική οδηγία για την απασχόληση των συμβασιούχων στο Δημόσιο Τομέα, έδωσε τη χαριστική βολή και διέλυσε τις όποιες αυταπάτες για ψήγματα φιλεργατικής πολιτικής στην Ε.Ε. Για την Ε.Ε. το ζήτημα έληξε σε βάρος των συμβασιούχων, για εμάς ΤΩΡΑ ΑΝΟΙΓΕΙ
Οι προσλήψεις με σύμβαση συνεχίζονται και σήμερα σε υπηρεσίες του Υπ. Οικονομικών, όπως στο ΚΕΠΥΟ, κρατώντας χιλιάδες συναδέλφους μας σε καθεστώς ομηρίας, χωρίς ουσιαστικά εργασιακά δικαιώματα και χωρίς ο κρατικός συνδικαλισμός να τους επιτρέπει να γίνονται μέλη των συλλόγων. Το ίδιο ισχύει για τις καθαρίστριες και για τους εργαζόμενους με προγράμματα δουλείας – STAGE που το δικαίωμά τους στη σταθερή δουλειά γίνεται έρμαιο σε επιτήδεια δικηγορικά γραφεία.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΣ – ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ
Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των συλλόγων μας στο δρόμο που χάραξαν ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, έχουν αποδεχθεί πλήρως τη λογική της εργοδοσίας, τη λογική της συνυπευθυνότητας, του ρεαλισμού, των εφικτών λύσεων στα πλαίσια των κανόνων της αγοράς «που μπορεί να λειτουργήσει με έλεγχο».
- Αναπαράγουν τον συντεχνιασμό και την διάσπαση των εργαζομένων, δημιουργώντας την αυταπάτη ότι τα κοινωνικά δικαιώματα άλλων εργαζομένων μπορεί να θίγονται αλλά τα «δικά μας» δεν θα κινδυνέψουν.
- Υποβάθμισαν το ασφαλιστικό σε ζήτημα χρηματοδότησης, υιοθετώντας τις θέσεις της ΑΔΕΔΥ για Ταμείο Ασφαλιστική Αλληλεγγύης, που θα χρηματοδοτείται από τα έσοδα των ιδιωτικοποιήσεων!!.
- Οι απεργίες πού εξαγγέλλουν είναι επετειακές, δεν έχουν λογική κλιμάκωσης αλλά εκτόνωσης.
- Προωθούν την ιδιωτικοποίηση ιδρύοντας το πρώτο Επαγγελματικό Ταμείο (ΤΕΑ- ΥΠΟΙΚ)
- Χρηματοδοτούνται με πακτωλό χρημάτων από την ηγεσία του Υπ. Οικονομικών για άσκηση καθαρά εργοδοτικών λειτουργιών π.χ. επιμόρφωση προσωπικού, μέσα από την «Φορολογική Επιθεώρηση»
- Σφυρίζουν αδιάφορα για την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, για την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης των γυναικών κατά 5 χρόνια στο όνομα της εξίσωσης με αυτό των ανδρών και ας αφορά αυτή η απόφαση το 40% των γυναικών που εργάζονται στο Δημόσιο.
- Μέσω ενός ρουσφετολογικού μηχανισμού εκβιάζουν συναδέλφους κάνοντας το αυτονόητο ρουσφέτι, τάζουν καλές θέσεις και υπόσχονται λαμπρή σταδιοδρομία σε όσους συμφωνήσουν με τις βασικές τους «αρχές»:
- ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στο τιμόνι – εργαζόμενοι κομπάρσοι με το ψηφοδέλτιο στο χέρι.
- O σημερινός πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ είναι ο αυριανός βουλευτής & υπουργός εργασίας.
Απορρίπτουμε
- Την «κοινοβουλευτικού τύπου» οργάνωση & λειτουργία των συλλόγων πού το μόνο πού μας προτείνει είναι να ψηφίζουμε.
- Την στάση όσων θέλουν συνεργασία των αριστερών δυνάμεων και ψηφίζουν πρόγραμμα δράσης της ομοσπονδίας μαζί με ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ (Συνέδριο ΠΟΕ-ΔΟΥ)
- Την συνδιοίκηση σε συλλόγους πού κυριαρχεί ο κρατικός-εργοδοτικός συνδικαλισμός και πολύ περισσότερο απορρίπτουμε την συμμετοχή στη διοίκηση του επαγγελματικού ταμείου, δυνάμεων πού θέλουν να λέγονται προοδευτικές.
- Την λογική δυνάμεων πού ενώ λεκτικά φαίνεται να διαφοροποιούνται από βασικές επιλογές της ολιγαρχίας. στην πράξη στην κρίσιμη στιγμή (Νόμος Πετραλιά) αντί να οργανώσουν κλιμάκωση των αγώνων με απεργίες και διαδηλώσεις, πρότειναν δημοψήφισμα και συλλογή υπογραφών κάτω από ένα πιο «προωθημένο» από των ΓΣΕΕ & ΑΔΕΔΥ κείμενο.
- Την ηττοπαθή λογική όσων δυνάμεων δεν πιστεύουν στη δύναμη των εργαζομένων να ανατρέψει τις αντεργατικές-αντιασφαλιστικές αναδιαρθρώσεις και μιλάνε μόνο για καθυστέρηση των επιλογών αυτών ή στην καλύτερη περίπτωση για την «απόσπαση»κάποιων καταχτήσεων. Η στάση τους στην νεολαιίστικη εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν χαρακτηριστική.
ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:
- Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων ΣΙΟΥΦΑ-ΡΕΠΠΑ-ΠΕΤΡΑΛΙΑ
- Κατάργηση του Επαγγελματικού Ταμείου-ΤΕΑΥΠΟΙΚ
- Μονιμοποίηση ΟΛΩΝ των συμβασιούχων στο δημόσιο τομέα.
- Κατάργηση του 4ωρου-Σταθερή δουλειά με πλήρη απασχόληση για όλους.
- Εργασιακά δικαιώματα με πλήρη ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων με τα προγράμματα stage
- Nά μην υλοποιηθεί η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την αύξηση των ορίων ηλικίας κατά 5 χρόνια των γυναικών.
- Ένα σύλλογο πού θα έχει μέλη του όλους τους εργαζόμενους στον ίδιο χώρο δουλειάς-Καθαρίστριες-Συμβασιούχους-Μόνιμους
- Διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας κάθε χρόνο με το Δημόσιο-εργοδότη
- Εισαγωγικό μισθό 1400 με ενσωμάτωση των επιδομάτων
- Εδώ και τώρα απόσυρση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων από το χρηματιστιριακό τζόγο-Επιστροφή της κλεμμένης περιουσίας τους.
ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ & ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΜΕ ΧΟΡΗΓΟ ΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ
ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ-ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΣΕ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 23/5/2009, ΩΡΑ 11πμ
ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
(ΠΛ.ΚΑΡΥΤΣΗ 10-ΟΠΙΣΘΕΝ ΠΛ.ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ-3ος ΟΡΟΦΟΣ)
ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
.png)
