Ανακοίνωση νΚΑ για τις φοιτητικές εκλογές

1) Οι φετινές φοιτητικές εκλογές της 18ης Μάη διεξήχθησαν στην περίοδο συμπλήρωσης ενός χρόνου από την υπογραφή του μνημονίου μεταξύ της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ένας χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου η σύγχρονη χούντα του κεφαλαίου εξαπέλυσε μια ιστορικών διαστάσεων επίθεση στα δικαιώματα εργαζομένων και νεολαίας, φέρνοντας την κοινωνική πλειοψηφία στα όρια της φτώχειας και της εξαθλίωσης, ωθώντας τη νέα γενιά σε ένα ανύπαρκτο παρόν και ένα αβέβαιο μέλλον. Η περίοδος έχει φέρει στην επιφάνεια τις στρατηγικές ανεπάρκειες της Αριστεράς αλλά και τη την αδυναμίας να αποτελέσει έναν ανταγωνιστικό πόλο απέναντι στην επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου, παρά τους σημαντικούς αγώνες που εκτυλίχθησαν το προηγούμενο διάστημα.

2) Τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών χαρακτηρίζονται από την πτώση της κυβερνητικής ΠΑΣΠ και την ταυτόχρονη άνοδο της ΔΑΠ - μάλιστα, σε πολλές σχολές η πτώση της ΠΑΣΠ καλύπτεται από την ισότιμη άνοδο της ΔΑΠ , αναδεικνύοντας πως σε αυτή την εκλογική μάχη ο δικομματισμός δεν ηττάται στο σύνολό του. Είναι ξεκάθαρο πως και φέτος οι καθεστωτικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν όλους τους μηχανισμούς για να ενισχύσουν τα ποσοστά τους και οι φοιτητικές εκλογές αποτέλεσαν κεντρική μάχη των κομματικών επιτελείων. Απαιτείται από την Αριστερά και δη από την επαναστατική αντικαπιταλιστική πτέρυγα μία αναβαθμισμένη πολιτική γραμμή που θα ενισχύσει την αποστοίχιση από τον δικομματισμό και θα συμβάλει στο μετασχηματισμό της απογοήτευσης σε ένα πολιτικό κίνημα ανατροπής αυτής της πολιτικής, από όποιον από τους δύο κυρίαρχους πυλώνες της κι αν εκφράζεται.

3) Η προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει πως το μνημόνιο και η αντεργατική πολιτική αποτελούν μονόδρομο και πετυχημένη συνταγή για την υπέρβαση της κρίσης, δε βρήκαν γόνιμο έδαφος στη φοιτητική και σπουδαστική νεολαία. Η κυβερνητική ΠΑΣΠ σημείωσε σημαντική πτώση στα ποσοστά της, καθώς αποτέλεσε τον πιο σοβαρό πόλο υπεράσπισης των κυβερνητικών επιλογών σε παιδεία και εργασία και δέχτηκε την αποδοκιμασία μεγάλου κομματιού της σπουδάζουσας νεολαίας. Ως απολογητής ειδικότερα της Διαμαντοπούλου, σε μια εποχή που πέραν όλων των άλλων η υποχρηματοδότηση απειλεί με κλείσιμο όλα τα τμήματα και τις σχολές των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, η πτώση της ΠΑΣΠ στέλνει ισχυρό μήνυμα στην κυβέρνηση σε σχέση με τις εξαγγελίες της για την παιδεία.

4) Η ΔΑΠ εμφανίζεται ενισχυμένη στον δικομματικό εμφύλιο με την ΠΑΣΠ. Η ενίσχυση του έτερου πόλου της αστικής πολιτικής στα πανεπιστήμια, δείχνει πως αφενός μεν η ΔΑΠ -ΝΔΦΚ με την οργανωτική της ανασυγκρότηση κερδίζει το παιχνίδι της αστικής εκπροσώπησης μέσα στα πανεπιστήμια έναντι της ΠΑΣΠ και αφετέρου την ανάγκη συγκρότησης ενός ισχυρού πολιτικού μετώπου απέναντι στις δυνάμεις του αστικού μπλοκ εξουσίας συνολικά. Η ΝΔ, όπως φαίνεται από τη συνολικότερη εικόνα της (βλ. «Ζάππειο ΙΙ» κλπ) επιχειρεί να ανασυγκροτηθεί και δίνει εκ νέου τα διαπιστευτήριά της στο κεφάλαιο, ούτως ώστε να αναδειχθεί η πιο ασφαλής επιλογή του για την προώθηση των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων. Στο ίδιο μοτίβο, η ΔΑΠ με το «Πρόγραμμα Παιδείας» που παρουσίασε προεκλογικά, κέρδισε πόντους στο παιχνίδι της αστικής εκπροσώπησης μέσα στα πανεπιστήμια.

5) Η ΠΚΣ παρουσιάζει σημαντική πτώση. Παρά τη διατήρηση ενός αγωνιστικού προφίλ, πληρώνει επί της ουσίας την απουσία κινηματικής πρότασης και σχεδίου σύγκρουσης με τις επιλογές της κυβέρνησης σε παιδεία και εργασία. Η πολιτική αποτυχία του ΜΑΣ και η ηττοπαθής λογική υπονόμευσης και διάλυσης των φοιτητικών συλλόγων, η επένδυση στις υπαρκτές αδυναμίες του φοιτητικού κινήματος και των διαδικασιών του, η οχύρωσή της απέναντι στον νεολαιίστικο ριζοσπαστισμό, οδήγησαν στην πτώση των ποσοστών της. Η πιο έντονη από ποτέ περιχαράκωση γύρω από τις δυνάμεις της, η εμμονική άρνηση ενωτικής δράσης στο κίνημα και η επένδυση στην ήττα του την απομακρύνουν ολοένα και πιο πολύ από τον κόσμο του αγώνα. Από την άλλη, η Αριστερή Ενότητα παρά τη συνεχιζόμενη προβολή δε μπορεί να ξεφύγει από τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ και να ανακάμψει από τη συνολική πτώση που έχει τα τελευταία χρόνια. Καθίσταται ξανά ουραγός στις πολιτικές και κινηματικές εξελίξεις. Η αδυναμία της να συμβάλει σε μια γραμμή ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική και η θολή της τοποθέτηση γύρω από κομβικά ζητήματα όπως η ΕΕ και το εργατικό κίνημα την καθιστούν αδύναμη να συμβάλει σε οποιαδήποτε νικηφόρα και επικίνδυνη για την κυβέρνηση και το σύστημα κινηματική διαδικασία.

6) Σε αυτό το φόντο η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση - φορέας και δύναμη της αντικαπιταλιστικής αριστεράς - παρουσιάζει άνοδο, συνεχίζοντας την ανοδική πορεία που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Η πολιτική αντοχή που δείχνει σε αυτήν την περίοδο αποτελεί ελπίδα και παρακαταθήκη για την επόμενη μέρα του κινήματος και της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Με κεντρικό σύνθημα το «χρέος της γενιάς μας η ανατροπή», αναφορά στο ευρύτερο ρεύμα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στην κοινωνία (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εργατικά και τοπικά σχήματα) και σύνδεση στο επίπεδο του κινήματος με την υπόθεση του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων, ιδιαίτερα ενισχυμένη εμφανίζεται η ΕΑΑΚ σε σχολές όπου κατά το προηγούμενο διάστημα αποτέλεσε ισχυρό αγωνιστικό πόλο, πρωτοστατώντας στην επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος, υπερασπιζόμενη τις γενικές συνελεύσεις και τη δυναμική τους. Αποτέλεσε εκείνο τον αγωνιστικό πόλο που συνέβαλε στο να ενταθούν οι τάσεις αποστοίχισης από την κυρίαρχη πολιτική. Λαμβάνοντας υπόψη και την άνοδο της ΔΑΠ, η ΕΑΑΚ το επόμενο διάστημα καλείται να βγει ακόμα πιο επιθετικά απέναντι στην πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ και των συμμάχων της ΝΔ-ΛΑΟΣ (να βαθύνει την αντιπαράθεση με τις αντιδραστικές θέσεις της ΔΑΠ) και να βάλει επί τάπητος το ζήτημα της ανατροπής τους μέσα από ένα μαζικό πολιτικό κίνημα ανατροπής, μαζί με το ταξικά ανασυγκροτημένο πολιτικό εργατικό κίνημα.

7) Η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση χαιρετίζει τους χιλιάδες φοιτητές και σπουδαστές που σε αυτήν την κρίσιμη περίοδο στήριξαν τα ψηφοδέλτια της ΕΑΑΚ και την αντικαπιταλιστική αριστερά. Η επόμενη μέρα των φοιτητικών εκλογών θα βρει τους χιλιάδες αγωνιστές στο δρόμο για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Μέσα από ένα μαχητικό κίνημα που στη βάση του θα έχει τις γενικές συνελεύσεις και το συντονιστικό τους θα βγει στο προσκήνιο μαζί με τους εργαζόμενους, ούτως ώστε το χρέος της γενιάς μας, το χρέος της ανατροπής, να πραγματωθεί στους δρόμους του αγώνα.