Τραγική για μια ακόμη χρονιά η θυσία ανθρώπινων ζωών στο βωμό του επιχειρηματικού κέρδους. Τα εργοδοτικά εγκλήματα (όπως εύστοχα έχουν χαρακτηριστεί) ξεπέρασαν σύμφωνα με ανεπίσημα στοιχεία τα 101 για το διάστημα Ιανουάριος – Νοέμβριος του 2007, χωρίς ο Νοέμβριος να υπολογίζεται ολόκληρος. Τα τρία πιο πρόσφατα νέα θανατηφόρα περιστατικά πραγματοποιήθηκαν σε Χανιά, Φθιώτιδα και Αθήνα. Και οι τρεις περιπτώσεις ήταν περίτρανες αποδείξεις της παντελούς έλλειψης μέτρων ασφαλείας στους χώρους δουλειάς και ειδικότερα σε εργολαβίες περιφερειακών δημοσίων έργων. Ο αριθμός μάλιστα των νεκρών εργατών του 2007 έρχεται να προστεθεί στους 127 νεκρούς του 2006 και τους 110 του 2005. δυστυχώς, η χρονιά δεν έχει ακόμα κλείσει.
Μιλάμε δηλαδή για ένα κοινωνικό πόλεμο διαρκείας, που θέτει σε δοκιμασία όχι μόνο τις αντοχές των εργατών, αλλά τις ίδιες τις ζωές τους. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση, με περίσσιο θράσος ανοίγει το Ασφαλιστικό κάνοντας λόγο για αύξηση ορίων ηλικίας. Όλα αυτά στο όνομα μια αιματοβαμμένης ανάπτυξης και μιας κερδοφορίας που δεν διστάζει να δολοφονεί εν ψυχρώ. Ανάλογες επισημάνσεις είχαν γίνει και κατά τη διάρκεια προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων, τότε που η Αττική κυρίως είχε μετατραπεί σε ένα απέραντο εργοτάξιο, αλλά τα θεμέλια σχεδόν όλων των έργων είχαν ποτιστεί με ανθρώπινο αίμα, δείγμα της εντατικοποίησης και της άκρατης εκμετάλλευσης. Μάλιστα, μιλάμε μόνο για τα θανατηφόρα ατυχήματα τα οποία έχουν επισήμως καταγραφεί, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι δε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν συμβάντα που αποκρύπτονται ή απλώς δεν ενδιαφέρεται κανείς, επειδή οι νεκροί είναι μετανάστες.
Βεβαίως, αντί η κυβέρνηση να ασχοληθεί με τις εκατόμβες των θυμάτων στους χώρους δουλειάς, να εξασφαλίσει στους εργαζόμενους αξιοπρεπείς και υψηλού επιπέδου συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, επιτίθεται και στο Ασφαλιστικό.
Αλλά αυτή είναι η πολιτική της ΝΔ και του αστικού συνασπισμού εξουσίας: βάρβαρη και αντεργατική.