Με μια συντονισμένη προσπάθεια, κυβέρνηση, καλανάρχες και διάφοροι κονδυλοφόροι, επιχειρούν να μετατρέψουν συλλήβδην το μαθητικό κίνημα σε «δράκο του Παγκρατίου». Αν ο περιβόητος βιαστής στα τέλη της δεκαετίας του ’60 τρομοκρατούσε τον πληθυσμό της περιοχής, το τηλεοπτικό σκηνικό που στήθηκε και μεγαλοποιήθηκε, σκοπό έχει να τρομοκρατήσει το νεανικό κίνημα, να διαστρεβλώσει τα δίκαια αιτήματά του, να συκοφαντήσει την κατάληψη ως μορφή πάλης και να τσακίσει το φρόνημα των αγωνιζόμενων μαθητών, ταυτίζοντας τους με βιαστές και βανδάλους.
Όχι μόνο δεν έχει το μαθητικό κίνημα καμία σχέση με τα αίσχη που έγιναν στο σχολικό συγκρότημα του Παγκρατίου, αλλά μάλλον το αντίθετο: Η κυβέρνηση και οι υπόγειοι μηχανισμοί της φαίνεται να έχουν σχέση με τους βανδαλισμούς. Όπως καταγγέλθηκε σε εφημερίδες από κατοίκους, συγκεκριμένοι τύποι του υποκόσμου, μπράβοι και «εξωσχολικοί» της νύχτας, που πάντα έχουν σχέση με την αστυνομία και τις ημικρατικές οργανώσεις και όχι μαθητές, ήταν αυτοί που εισέβαλαν στο σχολείο και με πρωτοφανή μανία, τέτοια που να προκαλεί την αγανάκτηση των πολιτών με την τηλεοπτική προβολή τους, έσπασαν τα πάντα. Από εκεί και πέρα η υπόθεση πήρε πανεθνικές διαστάσεις μέσα από μια κεντρικά συντονισμένη κίνηση των καναλιών και χρησιμοποιήθηκε όπως το «φλεγόμενο Πολυτεχνείο» το ’95 για να χτυπηθεί το πανεπιστημιακό άσυλο. Για να φτάσει στο αίσχιστο σημείο ο πρώην ΟΝΝΕΔίτης υπουργός Παιδείας Στυλιανίδης, να καλεί τους γονείς σε μαζικό χαφιεδισμό και καρφώματα, ενώ την ίδια στιγμή οι εισαγγελείς αναλαμβάνουν έργο.
Όμως, το 2007 δεν είναι 1995 και το νεανικό κίνημα δεν θα καμφθεί όπως νομίζουν. Θα ξεπεράσει αποφασιστικά μέσα από την πείρα του τις όποιες αδυναμίες περιφρούρησης και αυτοάμυνας απέναντι στις κρατικές προβοκάτσιες, τις οποίες θα μπορεί να αποκαλύπτει. Αλλά γι’ αυτό χρειάζεται και τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη όλης της Αριστεράς, όλων των δημοκρατικών μαζικών φορέων αγώνα.
ΠΡΙΝ 2/12/2007
