ΕΚΤΟΣ ΟΡΙΩΝ – ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΙΝΟΥ
Τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της επικρατούσας, σε πλανητική κλίμακα, θρησκείας, της κατανάλωσης, με εμβληματική μορφή το γνωστό Άγιο της Κόκα Κόλα που μοιράζει δάνεια για ταξίδια, δάνεια για δώρα, δάνεια για σπίτια, δάνεια γενικώς, σφυρηλατώντας τους ακατάλυτους δεσμούς των πιστών με τους αρχιερείς του δόγματος, τους τραπεζίτες. Ωστόσο και οι παλιές, παραδοσιακές θρησκείες δεν μπορούν να έχουν παράπονα από τη φετινή, εορταστική περίοδο.
Όπως πάντα, η Αμερική, που συναγωνίζεται τους Αγιατολάχ ως προς το βαθμό ανάμιξης της θρησκείας στα δημόσια πράγματα, δίνει το καλό παράδειγμα. Λίγα εικοσιτεράωρα πριν από τις πρώτες, προκριματικές εκλογές των δύο μεγάλων κομμάτων για το προεδρικό χρίσμα, η θρησκεία υπαγορεύει την ημερήσια διάταξη της αντιπαράθεσης: Η προσευχή στα σχολεία, οι αμβλώσεις, ο εξοστρακισμός του ιερόσυλου Δαρβίνου από τη διδακτέα ύλη και η απαγόρευση της έρευνας γύρω από τα βλαστοκύτταρα αποτελούν καθοριστικά πεδία της διαμάχης.
Το 2008 θα είναι, βέβαια, η τελευταία προεδρική χρονιά του Τζορτζ Μπους, ο οποίος θα αφήσει πίσω του το πρότυπο του προέδρου – αρχιστρατήγου των πιστών στη διαρκή, πολεμική Σταυροφορία εναντίον των απίστων, προσφέροντας στο νεαρό έθνος το σύγχρονο υποκατάστατο για το Μεσαίωνα που δεν γνώρισε. Τίποτα δε δείχνει, όμως, ότι όσοι ευελπιστούν να τον διαδεχθούν θα κινηθούν σε λιγότερο ενάρετες κατευθύνσεις.
Για παράδειγμα, ο ρεπουμπλικανός προεδρικός υποψήφιος Μάικ Χιούκαμπι από το Αρκάνσας, δηλώνει ότι η προτεσταντική πίστη «όχι απλώς με επηρεάζει, αλλά με καθοδηγεί απολύτως». Σε ερώτηση δημοσιογράφου για τη θέση του γύρω από τη θανατική ποινή, απάντησε: «Είναι ενδιαφέρον, ξέρετε, ότι αν υπήρξε ποτέ περίπτωση να επιχειρηματολογήσει εναντίον της θανατικής ποινής, ο Ιησούς θα το είχε κάνει αυτό όσο ήταν πάνω στο Σταυρό». Ένας άλλος ρεπουμπλικάνος υποψήφιος, ο μορμόνος Μιτ Ρόμνεϊ, αναγόρευσε σε βασική διαχωριστική γραμμή της σύγχρονης Αμερικής εκείνη που χωρίζει τους θρησκευόμενους από τους άθεους, προτείνοντας ένα είδος ενιαίου μετώπου όλων των πιστών – προτεσταντών, καθολικών, μορμόνων, ακόμη και μουσουλμάνων – εναντίον των ολέθριων δαιμονίων της εκκοσμίκευσης.
Οι δυνάμεις του Καλού κατήγαγαν σημαντικές νίκες όμως και στη λιγότερο ευσεβή Ευρώπη. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, όπου σύμφωνα με έρευνα του ‘Γκάρντιαν’, οι άθεοι και αγνωστικιστές έχουν με τους λιγότερο ή περισσότερο πιστούς κάθε παραλλαγής αναλογία δύο προς ένα και όπου ο ηγέτης των Φιλελευθέρων Νικ Κλιγκ δηλώνει δημοσίως ότι δε πιστεύει, ο Τόνο Μπλερ διάλεξε τα φετινά Χριστούγεννα για να ξαναγεννηθεί πνευματικά, εγκαταλείποντας την Αγγλικανική Εκκλησία για χάρη του καθολικισμού. Η μεταγραφή χρεώνεται στο ενεργητικό του Πάπα Βενέδικτου, ο οποίος αφού ξεσήκωσε τους μουσουλμάνους όλου του κόσμου με τις δηλώσεις του εναντίον του Ισλάμ σε τόνους Σταυροφορίας, βρήκε στο πρόσωπο του Μπλερ έναν απολύτως δοκιμασμένο άνθρωπο για παρόμοιες εκπολιτιστικές αποστολές στους Αγίους Τόπου.
Ο Βενέδικτος σημείωσε όμως και μια δεύτερη, ακόμη σημαντικότερη επιτυχία κατά την πρόσφατη επίσκεψη του Νικολά Σαρκοζί στο Βατικανό. Σε μια όντως ιστορική ομιλία του, ο πρόεδρος της πιο κοσμικής, δυτικής δημοκρατίας υπερασπίστηκε τις «χριστιανικές ρίζες» της Γαλλίας, διακήρυξε ότι «η πολιτεία έχει ανάγκη από τους πιστούς», εξέφρασε τη συμπάθειά του για τα «βάσανα» του κλήρου στη χώρα του κα έβαλε πλώρη για την αναθεώρηση των «αναχρονιστικών» νόμων της Τρίτης Δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένου του θεμελιώδους νόμου του 1905, για τον αυστηρό διαχωρισμό Εκκλησίας – Κράτους. Στη συνέχεια, ο ευσεβής Σαρκοζί μπήκε στο ιδιωτικό αεροπλάνο του μεγαλοεπιχειρηματία Βεσάν Μπολορέ, μαζί με το νέο μοντέλο της συλλογής του, την Κάρλα Μπρούνι, για χλιδάτες διακοπές στην Κοιλάδα του Νείλου. Γιατί όχι; Μήπως και ο ενάρετος Μπλερ δεν πήγαινε με ιδιωτικό αεροπλάνο διακοπές στις Μπαχάμες μετά το «Σοκ και Δέος» στη Βαγδάτη; Η πίστη, πίστη, η δουλειά, δουλειά και η ξεκούραση, ξεκούραση.
ΠΡΙΝ 30/12/2007
