ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ
Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ sisour@otenet.gr
Η απρόκλητη αστυνομική βία, που εκδηλώνεται κατά πολιτών, υπόπτων ή ακόμη και κρατουμένων και τις περισσότερες φορές έχει αποτέλεσμα το σοβαρό ή και θανάσιμο τραυματισμό τους, δεν θα πρέπει να μένει ατιμώρητη.
Αυτό διακήρυξε χθες από το Στρασβούργο ο επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης Τόμας Χάμαρμπεργκ, επικαλούμενος στοιχεία που τέθηκαν υπ' όψιν του.
Οι καταγγελίες είναι πολυάριθμες -διευκρίνισε- και μιλάνε για την απρόκλητη αστυνομική βία που εκδηλώνεται πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και ύστερα από μια σύλληψη, αλλά και για τη βάναυση κακοποίηση φυλακισμένων, όταν μεταφέρονται από το ένα μέρος στο άλλο.
Μη έχοντας, προφανώς, υπ' όψιν του τις ελληνικής έμπνευσης θεωρίες περί υπαιτιότητας της... ζαρντινιέρας στο σοβαρό τραυματισμό υπόπτων ή και διαδηλωτών, ο κ. Χάμαρμπεργκ επιστράτευσε καταδικαστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, για να υποστηρίξει ότι:
Τα περισσότερα από τα θύματα δεν καταγγέλλουν τις βιαιότητες γιατί φοβούνται, αλλά ορισμένοι έχουν φέρει τις περιπτώσεις τους στο ΔΑΔ, το οποίο φέτος έχει καταδικάσει πολλές χώρες για υπερβολική και καταχρηστική βία.
Σταχυολογώντας, μάλιστα, τις πλέον ενδεικτικές αυτών των περιπτώσεων, όπου θύματα της καταχρηστικής βίας από αστυνομικά όργανα έμειναν ανάπηρα ή πλήρωσαν με τη ζωή τους, ο επίτροπος ανέφερε τις καταδίκες που εισέπραξαν από το ΔΑΔ η Γερμανία (στην περίπτωση Κλας, στις 6 Σεπτεμβρίου 1978), η Ελλάδα (στην περίπτωση Μακαράντζη, στις 20 Δεκεμβρίου 2004) και της Ολλανδία (στην περίπτωση Βοσκουίλ, στις 22 Νοεμβρίου 2007).
Υπενθυμίζεται ότι ο Χρήστος Μακαράντζης, που του αναγνωρίστηκε παραβίαση του δικαιώματος κατά της ζωής και του επιδικάστηκαν 15.000 ευρώ ως αποζημίωση, κυνηγήθηκε από πολλά περιπολικά το 1995, επειδή παραβίασε το «κόκκινο», πυροβολήθηκε και προπηλακίστηκε όντας τραυματισμένος και κρατήθηκε στην Ασφάλεια πάνω από δέκα μέρες χωρίς να του απαγγελθεί κατηγορία. Από τότε, μάλιστα, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας.
Οι καταγγελίες είναι πολυάριθμες -διευκρίνισε- και μιλάνε για την απρόκλητη αστυνομική βία που εκδηλώνεται πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και ύστερα από μια σύλληψη, αλλά και για τη βάναυση κακοποίηση φυλακισμένων, όταν μεταφέρονται από το ένα μέρος στο άλλο.
Μη έχοντας, προφανώς, υπ' όψιν του τις ελληνικής έμπνευσης θεωρίες περί υπαιτιότητας της... ζαρντινιέρας στο σοβαρό τραυματισμό υπόπτων ή και διαδηλωτών, ο κ. Χάμαρμπεργκ επιστράτευσε καταδικαστικές αποφάσεις του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, για να υποστηρίξει ότι:
Τα περισσότερα από τα θύματα δεν καταγγέλλουν τις βιαιότητες γιατί φοβούνται, αλλά ορισμένοι έχουν φέρει τις περιπτώσεις τους στο ΔΑΔ, το οποίο φέτος έχει καταδικάσει πολλές χώρες για υπερβολική και καταχρηστική βία.
Σταχυολογώντας, μάλιστα, τις πλέον ενδεικτικές αυτών των περιπτώσεων, όπου θύματα της καταχρηστικής βίας από αστυνομικά όργανα έμειναν ανάπηρα ή πλήρωσαν με τη ζωή τους, ο επίτροπος ανέφερε τις καταδίκες που εισέπραξαν από το ΔΑΔ η Γερμανία (στην περίπτωση Κλας, στις 6 Σεπτεμβρίου 1978), η Ελλάδα (στην περίπτωση Μακαράντζη, στις 20 Δεκεμβρίου 2004) και της Ολλανδία (στην περίπτωση Βοσκουίλ, στις 22 Νοεμβρίου 2007).
Υπενθυμίζεται ότι ο Χρήστος Μακαράντζης, που του αναγνωρίστηκε παραβίαση του δικαιώματος κατά της ζωής και του επιδικάστηκαν 15.000 ευρώ ως αποζημίωση, κυνηγήθηκε από πολλά περιπολικά το 1995, επειδή παραβίασε το «κόκκινο», πυροβολήθηκε και προπηλακίστηκε όντας τραυματισμένος και κρατήθηκε στην Ασφάλεια πάνω από δέκα μέρες χωρίς να του απαγγελθεί κατηγορία. Από τότε, μάλιστα, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/12/2007
.png)
