ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ - Ν. ΚΕΦΑΛΛΗΝΟΥ
Τουλάχιστον 18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά!
Για πρώτη φορά την τελευταία σχεδόν εικοσαετία, το πιο στυγνά εκμεταλλευόμενο τμήμα της ελληνικής εργατικής τάξης, οι μετανάστες, αυτοί που βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους μαζί με τις οικογένειες τους μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης, πήραν το λόγο. Οι "αποκλεισμένοι" αυτής της πόλης που έχουν εξοριστεί στα γκέτο της εξαθλίωσης, κατέλαβαν επιτέλους το τμήμα του δημόσιου χώρου που τους αναλογεί. Τα παιδιά των μεταναστών πήραν μέρος στην εξέγερση της νεολαίας και κινητοποιήθηκαν μαζικά και δυναμικά κυρίως μέσα από το πλαίσιο των σχολικών και φοιτητικών δράσεων. "Πρόκειται για το πιο ενταγμένο κομμάτι των μεταναστών, το πιο θαρραλέο. Δεν είναι σαν τους γονείς τους που ήρθαν με σκυμμένο το κεφάλι σαν να ζητιανεύανε ένα κομμάτι ψωμί. Είναι μέρος της ελληνικής κοινωνίας, καθώς δεν γνώρισαν άλλη. Δεν ζητιανεύουν κάτι, διεκδικούν δυναμικά να είναι ισότιμοι με τους έλληνες συμμαθητές τους" εξηγεί η ανακοίνωση από το 'Στέκι Αλβανών Μεταναστών'.
Στους δρόμους της εξέγερσης του Δεκέμβρη οι μετανάστες απέκτησαν ισότιμα δικαιώματα: Στην πάλη, στον αγώνα, στο όνειρο. Η ισότιμη αντιμετώπιση που θα έπρεπε να έχουν ως πολίτες αυτού του κράτους, η ισοτιμία / ισονομία που τους στέρησε και τους στερεί η ελληνική πολιτεία τόσα χρόνια, τώρα κατακτήθηκε "από τα κάτω", στους δρόμους. Η απεγνωσμένη κραυγή τους μίλησε: Για τους εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες δολοφονημένους στα σύνορα και στα τμήματα. Για τις δολοφονίες στους χώρους δουλειάς, όπου οι μετανάστες πλήρωσαν με το αίμα τους το χτίσιμο της... ισχυρής Ελλάδας. Για την καθημερινή αστυνομική βία που δέχονται και μένει αναπάντητη, ατιμώρητη. Για τον εξευτελισμό και τις ταπεινώσεις, για το ρατσισμό και τη ξενοφοβία. για την ΕΕ - φρούριο, του Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου, που προβλέπει στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και βίαιη επαναπροώθηση τους στις χώρες προέλευσης τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι μετανάστες βρέθηκαν μαζικά στους δρόμους παρά την κατατρομοκράτηση τους, παρά την κατασυκοφάντηση τους. Η κυβέρνηση, το ΛΑΟΣ, τα ΜΜΕ - επιδιώκοντας να εγείρουν τα ρατσιστικά αντανακλαστικά και το αίσθημα ιδιοκτησίας των "νοικοκυραίων" - έκαναν λόγο για "πλιατσικολόγους", προσπαθώντας ευτυχώς ανεπιτυχώς να διαιρέσουν το κίνημα, να απομονώσουν έναν από τους πιο ευάλωτους κρίκους του. Όλοι αυτοί ξεχνούν ότι οι μετανάστες βιώνουν μόνιμο και διαρκές πλιάτσικο τις ζωές τους. Αποσιωπούν ότι στην "κοινωνία της αφθονίας" στην ελληνική της εκδοχή, όπως μας την παρουσιάζουν, την Παρασκευή δολοφονήθηκε ένας ρουμάνος άστεγος στον Πειραιά για μια θέση σε παγκάκι, την οποία διεκδικούσαν και άλλοι άστεγοι. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά 50 και πλέον μετανάστες συνελήφθησαν από την αστυνομία για "κλοπές στα σπασμένα καταστήματα" και αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες. Οι μεταναστευτικές οργανώσεις καταγγέλλουν ότι στους συλληφθέντες δεν επιτράπηκε η επίσκεψη ούτε από διερμηνείς, ούτε από δικηγόρους.
Τουλάχιστον 18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά!
Για πρώτη φορά την τελευταία σχεδόν εικοσαετία, το πιο στυγνά εκμεταλλευόμενο τμήμα της ελληνικής εργατικής τάξης, οι μετανάστες, αυτοί που βιώνουν καθημερινά στο πετσί τους μαζί με τις οικογένειες τους μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης, πήραν το λόγο. Οι "αποκλεισμένοι" αυτής της πόλης που έχουν εξοριστεί στα γκέτο της εξαθλίωσης, κατέλαβαν επιτέλους το τμήμα του δημόσιου χώρου που τους αναλογεί. Τα παιδιά των μεταναστών πήραν μέρος στην εξέγερση της νεολαίας και κινητοποιήθηκαν μαζικά και δυναμικά κυρίως μέσα από το πλαίσιο των σχολικών και φοιτητικών δράσεων. "Πρόκειται για το πιο ενταγμένο κομμάτι των μεταναστών, το πιο θαρραλέο. Δεν είναι σαν τους γονείς τους που ήρθαν με σκυμμένο το κεφάλι σαν να ζητιανεύανε ένα κομμάτι ψωμί. Είναι μέρος της ελληνικής κοινωνίας, καθώς δεν γνώρισαν άλλη. Δεν ζητιανεύουν κάτι, διεκδικούν δυναμικά να είναι ισότιμοι με τους έλληνες συμμαθητές τους" εξηγεί η ανακοίνωση από το 'Στέκι Αλβανών Μεταναστών'.
Στους δρόμους της εξέγερσης του Δεκέμβρη οι μετανάστες απέκτησαν ισότιμα δικαιώματα: Στην πάλη, στον αγώνα, στο όνειρο. Η ισότιμη αντιμετώπιση που θα έπρεπε να έχουν ως πολίτες αυτού του κράτους, η ισοτιμία / ισονομία που τους στέρησε και τους στερεί η ελληνική πολιτεία τόσα χρόνια, τώρα κατακτήθηκε "από τα κάτω", στους δρόμους. Η απεγνωσμένη κραυγή τους μίλησε: Για τους εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες δολοφονημένους στα σύνορα και στα τμήματα. Για τις δολοφονίες στους χώρους δουλειάς, όπου οι μετανάστες πλήρωσαν με το αίμα τους το χτίσιμο της... ισχυρής Ελλάδας. Για την καθημερινή αστυνομική βία που δέχονται και μένει αναπάντητη, ατιμώρητη. Για τον εξευτελισμό και τις ταπεινώσεις, για το ρατσισμό και τη ξενοφοβία. για την ΕΕ - φρούριο, του Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου, που προβλέπει στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και βίαιη επαναπροώθηση τους στις χώρες προέλευσης τους.
Για όλους αυτούς τους λόγους, οι μετανάστες βρέθηκαν μαζικά στους δρόμους παρά την κατατρομοκράτηση τους, παρά την κατασυκοφάντηση τους. Η κυβέρνηση, το ΛΑΟΣ, τα ΜΜΕ - επιδιώκοντας να εγείρουν τα ρατσιστικά αντανακλαστικά και το αίσθημα ιδιοκτησίας των "νοικοκυραίων" - έκαναν λόγο για "πλιατσικολόγους", προσπαθώντας ευτυχώς ανεπιτυχώς να διαιρέσουν το κίνημα, να απομονώσουν έναν από τους πιο ευάλωτους κρίκους του. Όλοι αυτοί ξεχνούν ότι οι μετανάστες βιώνουν μόνιμο και διαρκές πλιάτσικο τις ζωές τους. Αποσιωπούν ότι στην "κοινωνία της αφθονίας" στην ελληνική της εκδοχή, όπως μας την παρουσιάζουν, την Παρασκευή δολοφονήθηκε ένας ρουμάνος άστεγος στον Πειραιά για μια θέση σε παγκάκι, την οποία διεκδικούσαν και άλλοι άστεγοι. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά 50 και πλέον μετανάστες συνελήφθησαν από την αστυνομία για "κλοπές στα σπασμένα καταστήματα" και αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες. Οι μεταναστευτικές οργανώσεις καταγγέλλουν ότι στους συλληφθέντες δεν επιτράπηκε η επίσκεψη ούτε από διερμηνείς, ούτε από δικηγόρους.
ΠΡΙΝ 21/12/2008
