ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΙΘΑΓΕΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ – ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ του ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ (EZLN)
Στα μέλη της Έκτης Διακήρυξης και της Άλλης Καμπάνιας
Στα μέλη της Έκτης Διεθνούς
Στο λαό του Μεξικού
Στους λαούς του κόσμου
Συντρόφισσες και σύντροφοι:
Αδελφοί και αδελφές:
Εδώ είναι ξανά ο λόγος μας
Αυτό βλέπουμε, αυτό κοιτάζουμε
Αυτό φτάνει στα αυτιά μας, στη μελαχρινή καρδιά μας φτάνει.
Ι.
Εκεί ψηλά, οι από πάνω, δοκιμάζουν να επαναλάβουν την ιστορία τους. Θέλουν πάλι να μας επιβάλλουν το δικό τους ημερολόγιο, ημερολόγιο θανάτου, τη δική τους γεωγραφία, γεωγραφία καταστροφής. Όταν δεν μας ξεριζώνουν από τις ρίζες μας, τις καταστρέφουν.
Τη δουλειά μας κλέβουν, τη δύναμή μας. Τους κόσμους μας, τη γη, τα νερά και τους θησαυρούς της, χωρίς ανθρώπους, χωρίς ζωή αφήνουν. Οι πόλεις μάς καταδιώκουν και μας εκτοπίζουν. Ο κάμπος πεθαίνει και μας πεθαίνει. Και το ψέμα μετατρέπεται σε κυβερνήσεις και οι στερήσεις όπλο γίνονται για τους στρατούς και τις αστυνομίες τους.
Στον κόσμο είμαστε παράνομοι, χωρίς χαρτιά, ανεπιθύμητοι είμαστε.
Καταδιωγμένοι. Γυναίκες, άντρες, παιδιά και γέροι πεθαίνουν στο θάνατο και στη ζωή πεθαίνουν. Εκεί ψηλά, οι από πάνω, κηρύττουν για τους κάτω, την υποταγή, την ήττα κηρύττουν, την παράδοση και την παραίτηση.
Εδώ κάτω μένουμε χωρίς τίποτα.
Μόνο οργή.
Αξιοπρέπεια μονάχα.
Δεν υπάρχει αυτί για τον πόνο μας, πέρα από το αυτί όσων είναι σαν κι εμάς
Ο κανένας είμαστε.
Μόνοι είμαστε. Μόνοι με την αξιοπρέπεια και την οργή μας.
Οργή και αξιοπρέπεια οι γέφυρές μας, οργή και αξιοπρέπεια τα λόγια μας.
Ας ακούσουμε ο ένας τον άλλον λοιπόν. Ας γνωριστούμε τότε.
Να θεριέψει η οργή μας και ελπίδα να γίνει.
Ρίζα να γίνει ξανά η αξιοπρέπεια και νέο κόσμο να γεννήσει.
Είδαμε και ακούσαμε.
Μικρή είναι η φωνή μας για να γίνει ηχώ αυτός ο λόγος, μικρή και η ματιά μας για τόση και τόσο αξιοπρεπή οργή.
Να ειδωθούμε, να κοιταχτούμε, να ακουστούμε: Αυτό μας λείπει.
Αλλιώτικοι είμαστε, αλλιώτικες. Το άλλο είμαστε.
Αν ο κόσμος δεν έχει τόπο για μας, τότε άλλο κόσμο να φτιάξουμε.
Δίχως άλλα εργαλεία, μονάχα την οργή μας, δίχως άλλο υλικό απʼ την αξιοπρέπειά μας.
Να συναντηθούμε μας λείπει, να γνωριστούμε μας λείπει.
Λείπει ό,τι λείπει….
ΙΙ.
Τρία χρόνια μετά την Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα ο EZLN πραγματοποίησε έναν συλλογικό αναστοχασμό, που τράφηκε από τους πιο πλατιούς ορίζοντες που μας χάρισαν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας της Άλλης Καμπάνιας στο Μεξικό και της Έκτης Διεθνούς στον Κόσμο.
Δεν είναι λίγα όσα είδαμε και ακούσαμε, μερικές φορές απευθείας, άλλες μέσα από τα λόγια και τις ματιές των άλλων. Τόση είναι η οργή που αγγίξαμε και τόση η αξιοπρέπεια που συναντήσαμε που σκεφτόμαστε πως είμαστε πιο μικροί ακόμα κι απʼ αυτό που πιστεύαμε. Στο Μεξικό και στις πέντε ηπείρους συναντήσαμε αυτό που μονάχα υποψιαζόμασταν όταν ξεκινήσαμε αυτό το έκτο, καινούργιο, βήμα μας: υπάρχει άλλος κόσμος, υπάρχει άλλος δρόμος.
Εάν η καταστροφή που πλησιάζει μπορεί να αποφευχθεί και να ʽχει η ανθρωπότητα μια ακόμα ευκαιρία, θα είναι από αυτούς τους άλλους και τις άλλες που, από κάτω και αριστερά, όχι μόνο αντιστέκονται αλλά και διαγράφουν ήδη το περίγραμμα ενός άλλου πράγματος.
Διαφορετικού από αυτό που εκεί επάνω συμβαίνει.
Στην αδύνατη γεωμετρία της πολιτικής Εξουσίας, οι φονταμενταλισμοί μοιράζονται ισόμορφα: οι δεξιοί εναλλάσσονται με τους ακροδεξιούς και οι θεσμικοί αριστεροί μετακινούνται προς την ιλουστρασιόν δεξιά. Εκείνοι, από τον προοδευτικό τύπο, που παραπονιούνται ότι οι φανατικοί του αντίπαλου τύπου λογοκρίνουν, παρερμηνεύουν και συκοφαντούν τον αρχηγό τους, με τη σειρά τους λογοκρίνουν, παρερμηνεύουν, συκοφαντούν και αποσιωπούν οποιοδήποτε άλλο κίνημα δεν υποτάσσεται στις προσταγές του αρχηγού και χωρίς αιδώ μοιράζουν καταδίκες και απαλλαγές στο ρυθμό ενός επικοινωνιακού παράλογου ράτινγκ. Φανατικοί της μιας και της άλλης πλευράς ανταγωνίζονται σε ψέματα ντυμένα σαν αλήθειες και τα εγκλήματα μετριούνται με τον τηλεοπτικό χρόνο που καταλαμβάνουν. Αλλά όλα αυτά δεν είναι παρά η χλωμή αντανάκλαση αυτού που συμβαίνει στην πολιτική.
Η αηδία για τον κυνισμό και την ανικανότητα των παραδοσιακών πολιτικών τάξεων, έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε οργή. Μερικές φορές αυτή η οργή ακολουθεί την ελπίδα μιας αλλαγής μέσα από τους παραδοσιακούς δρόμους και συγκρούεται, ή με την απογοήτευση που παραλύει, ή με την αυθαίρετη εξουσία που καθυποτάσσει. Ο σαστισμένος και βάρβαρος βορράς ξαναγυρίζει στα γνωστά του μονοπάτια. Όταν δεν πατρονάρει εκλογικές νοθείες (όπως στο Μεξικό) προωθεί, ενθαρρύνει και χρηματοδοτεί πραξικοπήματα (όπως τώρα στη Βολιβία και τη Βενεζουέλα). Ο πόλεμος εξακολουθεί να είναι η κατεξοχήν διεθνής διπλωματία του: το Ιράκ και το Αφγανιστάν καίνε, αλλά προς απογοήτευση των από πάνω, δεν εξατμίζονται.
Η επιβολή ηγεμονισμών και ομογενοποιήσεων σε παγκόσμια κλίμακα, βρίσκει στα έθνη, τις περιφέρειες και τις μικρές περιοχές , τους μαθητευόμενους μάγους που διδάσκουν την αδύνατη, ιστορικά, επιστροφή σε ένα παρελθόν όπου ο φανατισμός ήταν νόμος και επιστημονικό δόγμα. Εν τω μεταξύ οι πολιτικές κυβερνώσες τάξεις ανακάλυψαν στον κόσμο του θεάματος την κατάλληλη μεταμφίεση για να κρύψουν την εμπλοκή τους στο οργανωμένο έγκλημα.
Κορεσμένος από τόση απληστία, ο πλανήτης αρχίζει να μας χρεώνει τον απλήρωτο λογαριασμό της καταστροφής του. Αλλά και οι «φυσικές» καταστροφές κι αυτές ταξικές είναι και οι συμφορές τους γίνονται αισθητές κυρίως σε εκείνους που τίποτα δεν έχουν και τίποτα δεν είναι. Απέναντι σʼ αυτό η βλακεία της Εξουσίας δεν έχει όρια: εκατομμύρια και εκατομμύρια δολάρια δαπανώνται για καινούργια όπλα και για ακόμα περισσότερες στρατιωτικές βάσεις. Η Εξουσία του κεφαλαίου δεν νοιάζεται να φτιάξει δασκάλους και δασκάλες, μηχανικούς, γιατρούς αλλά στρατιώτες. Δεν προετοιμάζει δημιουργούς αλλά κι άλλους καταστροφείς.
Όσοι και όσες αντιτάσσονται σε αυτό, καταδιώκονται, φυλακίζονται δολοφονούνται.
Στο Μεξικό βρίσκονται στη φυλακή αγρότες που υπερασπίστηκαν τη γη τους (Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο). Στην Ιταλία διώκονται κα αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες όσοι αντιτίθενται στην εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων. Στη Γαλλία της «ελευθερίας, ισότητας και αδελφότητας» οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι ελεύθερες, ίσες και αδελφές μονάχα αν τα χαρτιά το λένε. Στην Ελλάδα η νεότητα είναι ένα ελάττωμα που πρέπει να ξεριζωθεί. Στο Μεξικό και πάλι, αυτή τη φορά στην πόλη που έχει το όνομά του, οι νέοι και οι νέες χαρακτηρίζονται εγκληματίες και δολοφονούνται και δεν τρέχει τίποτα γιατί δεν είναι στην ατζέντα των από πάνω και της μιας και της άλλης πλευράς. Στη Ισπανία της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ένωσης κλείνουν εκδόσεις και ποινικοποιούν μια γλώσσα, τα Εουσκέρα (βάσκικα), σκεπτόμενοι πως σκοτώνοντας το λόγο σκοτώνουν εκείνον που τον αρθρώνει. Στην τόσο κοντινή Ασία απαντάνε με τεθωρακισμένα στις δίκαιες διεκδικήσεις των αγροτών. Και στις γεμάτες υπεροψία ΗΠΑ που γεννήθηκαν από το αίμα των μεταναστών, καταδιώκουν και δολοφονούν εκείνους και εκείνες που έχουν άλλο χρώμα. Στο μεγάλο πόνο που λέγεται Λατινική Αμερική υποτιμάται και ταπεινώνεται το μελαχρινό αίμα που τη βαστάζει. Στην ανυπότακτη Καραϊβική, ένας λαός, ο κουβανέζικος, πρέπει να προσθέσει στη δυστυχία από τις φυσικές καταστροφές και εκείνη από έναν ιμπεριαλιστικό αποκλεισμό που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία.
Και σε όλες τις γωνιές της γεωγραφίας του κόσμου, και σε όλες τις μέρες των ημερολογίων του, εκείνοι και εκείνες που δουλεύουν, εκείνοι και εκείνες που προχωράνε τα πράγματα, στερούνται, ταπεινώνονται, καταπιέζονται, τους εκμεταλλεύονται.
Αλλά υπάρχουν και φορές, πολλές, τόσες που μας κάνουν να χαμογελάμε, που η οργή, οι οργές βρίσκουν τους δικούς τους δρόμους, καινούργιους, αλλιώτικους. Και, τότε, το «όχι» που υψώνουν δεν αντιστέκεται μονάχα, αλλά και αρχίζει να προτείνει, να προτείνεται.
Από τη δημόσια εμφάνισή μας, εδώ και δεκαπέντε χρόνια, ήταν δέσμευσή μας να γίνουμε γέφυρα για να βαδίσουν οι εξεγέρσεις από τη μια πλευρά στην άλλη.
Μερικές φορές το καταφέραμε, άλλες όχι.
Τώρα βλέπουμε και νιώθουμε όχι μονάχα την εξεγερμένη αντίσταση που συντρόφισσα και αδελφή, στέκεται στο πλευρό μας και εμψυχώνει τα βήματά μας.
Τώρα υπάρχει κάτι που δεν υπήρχε πριν ή που εμείς δεν καταφέρναμε να δούμε.
Υπάρχει μια δημιουργική οργή.
Μια οργή που ζωγραφίζει ήδη όλα τα χρώματα των δρόμων των από κάτω και αριστερά στις πέντε ηπείρους….
ΙΙΙ.
ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΩΣ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ EZLN, ΤΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ, ΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ, ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΟΙ ΤΟΥ EZLN, ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΟ
ΠΡΩΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.
ΜΕ ΘΕΜΑ:
ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ: ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΤΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ:
ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟY, ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ, ΣΤΙΣ 26, 27, 28 ΚΑΙ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2008. ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ του Frente Popular Frasico Villa Indepediente-UNOPII, στη λεωφόρο Guelatao 50, Colonia Alvaro Obregon, Delegacion Iztapalapa, κοντά στο σταθμό του μετρό Guelatao, όπου θα στηθεί η έκθεση. Και ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ της UNIOS, οδός Dr. Carmona y Valle 32, colonia Doctores, κοντά στο σταθμό του μετρό Cuauhtemoc, όπου θα πραγματοποιηθούν άλλες εκδηλώσεις.
ΚΑΡΑΚΟΛ ΤΟΥ ΟΒΕΝΤΙΚ, ΤΣΙΑΠΑΣ, ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ «ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ», ΣΤΙΣ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2008 ΚΑΙ ΤΗΝ 1η ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ 2009.
ΣΑΝ ΚΡΙΣΤΟΜΠΑΛ ΔΕ ΛΑΣ ΚΑΣΑΣ, ΤΣΙΑΠΑΣ, ΣΤΙΣ 2, 3, ΚΑΙ 4 ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ 2008. ΣΤΟ UNIVERSIDAD DE LA TIERRA (CIDECI), που βρίσκεται στην οδό Camino Real de San Juan Chamula, Colonia Nueva Maravilla.
ΜΕΡΙΚΑ ΥΠΟΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΑ ΕΙΝΑΙ:
-ΑΛΛΗ ΥΠΑΙΘΡΟΣ
-ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ
-ΑΛΛΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
-ΑΛΛΗ ΤΕΧΝΗ, ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
-ΑΛΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
-ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
-ΑΛΛΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ
Στην Πόλη του Μεξικού θα στηθεί μια μεγάλη εθνική και διεθνής έκθεση όπου κάθε αγώνας, κάθε εμπειρία, κάθε οργή θα έχει ένα χώρο, μια θέση για να δείξει τον αγώνα και το θυμό της. Για να κοιταχτούμε, να ακούσουμε ό ένας την άλλη, να γνωριστούμε.
Στη γη των ζαπατίστας, η αξιοπρέπεια και η οργή θα γίνουν τέχνη και πολιτισμός, μουσική και τραγούδι γιατί η εξέγερση επίσης χορεύεται. Και με λέξεις ο πόνος θα γίνει ελπίδα.
Στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, ο λόγος θα πάει και θα έρθει για να γεννήσει κιʼ άλλες λέξεις και να δώσει δύναμη και αιτία στην οργή.
Στο φεστιβάλ θα συμμετέχουν μόνο οι ομάδες, συλλογικότητες και εθνικές και διεθνείς οργανώσεις που θα προσκληθούν. Για αυτό το λόγο η Επιτροπή της Έκτης του EZLN έχει ξεκινήσει συζητήσεις με πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, όπως και με αναρχικές και ελευθεριακές συλλογικότητες και ομάδες, με ομάδες εναλλακτικής πληροφόρησης, τέχνης και πολιτισμού, με ομάδες υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με εργαζόμενους και εργαζόμενες στην βιομηχανία του σεξ, με διανοούμενους κοινωνικούς ακτιβιστές, με πρώην πολιτικούς κρατούμενους και κρατούμενες, όλους μέλη της Έκτης Διακήρυξης. Και με ομάδες, συλλογικότητες και οργανώσεις άλλων χωρών, όλες μέρος της Έκτης Διεθνούς. Μετά από αυτές τις διαβουλεύσεις θα αποφασιστούν τα κριτήρια για τις προσκλήσεις και τα κριτήρια συμμετοχής.
Για τα στρογγυλά τραπέζια και κεντρικές συζητήσεις o EZLN θα καλέσει κοινωνικούς ακτιβιστές, στοχαστές και εκπροσώπους αντικαπιταλιστικών εγχειρημάτων στο Μεξικό και τον κόσμο. Η λίστα των προσκαλεσμένων θα δημοσιοποιηθεί αργότερα.
Περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς σκεφτόμαστε αυτό το φεστιβάλ της αξιοπρεπούς οργής θα δοθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα (δηλαδή όταν θα έχουμε μια ιδέα πάνω κάτω του προβλήματος που μας/σας μπλέξαμε).
Αυτά είναι όλα για την ώρα.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΕΝΚΟ!
Από τα βουνά του Νοτιοανατολικού Μεξικού
Για την Παράνομη Επαναστατική Ιθαγενική Επιτροπή – Γενική Διοίκηση του EZLN
Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος
Μεξικό, Σεπτέμβρης του 2008
Στα μέλη της Έκτης Διακήρυξης και της Άλλης Καμπάνιας
Στα μέλη της Έκτης Διεθνούς
Στο λαό του Μεξικού
Στους λαούς του κόσμου
Συντρόφισσες και σύντροφοι:
Αδελφοί και αδελφές:
Εδώ είναι ξανά ο λόγος μας
Αυτό βλέπουμε, αυτό κοιτάζουμε
Αυτό φτάνει στα αυτιά μας, στη μελαχρινή καρδιά μας φτάνει.
Ι.
Εκεί ψηλά, οι από πάνω, δοκιμάζουν να επαναλάβουν την ιστορία τους. Θέλουν πάλι να μας επιβάλλουν το δικό τους ημερολόγιο, ημερολόγιο θανάτου, τη δική τους γεωγραφία, γεωγραφία καταστροφής. Όταν δεν μας ξεριζώνουν από τις ρίζες μας, τις καταστρέφουν.
Τη δουλειά μας κλέβουν, τη δύναμή μας. Τους κόσμους μας, τη γη, τα νερά και τους θησαυρούς της, χωρίς ανθρώπους, χωρίς ζωή αφήνουν. Οι πόλεις μάς καταδιώκουν και μας εκτοπίζουν. Ο κάμπος πεθαίνει και μας πεθαίνει. Και το ψέμα μετατρέπεται σε κυβερνήσεις και οι στερήσεις όπλο γίνονται για τους στρατούς και τις αστυνομίες τους.
Στον κόσμο είμαστε παράνομοι, χωρίς χαρτιά, ανεπιθύμητοι είμαστε.
Καταδιωγμένοι. Γυναίκες, άντρες, παιδιά και γέροι πεθαίνουν στο θάνατο και στη ζωή πεθαίνουν. Εκεί ψηλά, οι από πάνω, κηρύττουν για τους κάτω, την υποταγή, την ήττα κηρύττουν, την παράδοση και την παραίτηση.
Εδώ κάτω μένουμε χωρίς τίποτα.
Μόνο οργή.
Αξιοπρέπεια μονάχα.
Δεν υπάρχει αυτί για τον πόνο μας, πέρα από το αυτί όσων είναι σαν κι εμάς
Ο κανένας είμαστε.
Μόνοι είμαστε. Μόνοι με την αξιοπρέπεια και την οργή μας.
Οργή και αξιοπρέπεια οι γέφυρές μας, οργή και αξιοπρέπεια τα λόγια μας.
Ας ακούσουμε ο ένας τον άλλον λοιπόν. Ας γνωριστούμε τότε.
Να θεριέψει η οργή μας και ελπίδα να γίνει.
Ρίζα να γίνει ξανά η αξιοπρέπεια και νέο κόσμο να γεννήσει.
Είδαμε και ακούσαμε.
Μικρή είναι η φωνή μας για να γίνει ηχώ αυτός ο λόγος, μικρή και η ματιά μας για τόση και τόσο αξιοπρεπή οργή.
Να ειδωθούμε, να κοιταχτούμε, να ακουστούμε: Αυτό μας λείπει.
Αλλιώτικοι είμαστε, αλλιώτικες. Το άλλο είμαστε.
Αν ο κόσμος δεν έχει τόπο για μας, τότε άλλο κόσμο να φτιάξουμε.
Δίχως άλλα εργαλεία, μονάχα την οργή μας, δίχως άλλο υλικό απʼ την αξιοπρέπειά μας.
Να συναντηθούμε μας λείπει, να γνωριστούμε μας λείπει.
Λείπει ό,τι λείπει….
ΙΙ.
Τρία χρόνια μετά την Έκτη Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα ο EZLN πραγματοποίησε έναν συλλογικό αναστοχασμό, που τράφηκε από τους πιο πλατιούς ορίζοντες που μας χάρισαν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας της Άλλης Καμπάνιας στο Μεξικό και της Έκτης Διεθνούς στον Κόσμο.
Δεν είναι λίγα όσα είδαμε και ακούσαμε, μερικές φορές απευθείας, άλλες μέσα από τα λόγια και τις ματιές των άλλων. Τόση είναι η οργή που αγγίξαμε και τόση η αξιοπρέπεια που συναντήσαμε που σκεφτόμαστε πως είμαστε πιο μικροί ακόμα κι απʼ αυτό που πιστεύαμε. Στο Μεξικό και στις πέντε ηπείρους συναντήσαμε αυτό που μονάχα υποψιαζόμασταν όταν ξεκινήσαμε αυτό το έκτο, καινούργιο, βήμα μας: υπάρχει άλλος κόσμος, υπάρχει άλλος δρόμος.
Εάν η καταστροφή που πλησιάζει μπορεί να αποφευχθεί και να ʽχει η ανθρωπότητα μια ακόμα ευκαιρία, θα είναι από αυτούς τους άλλους και τις άλλες που, από κάτω και αριστερά, όχι μόνο αντιστέκονται αλλά και διαγράφουν ήδη το περίγραμμα ενός άλλου πράγματος.
Διαφορετικού από αυτό που εκεί επάνω συμβαίνει.
Στην αδύνατη γεωμετρία της πολιτικής Εξουσίας, οι φονταμενταλισμοί μοιράζονται ισόμορφα: οι δεξιοί εναλλάσσονται με τους ακροδεξιούς και οι θεσμικοί αριστεροί μετακινούνται προς την ιλουστρασιόν δεξιά. Εκείνοι, από τον προοδευτικό τύπο, που παραπονιούνται ότι οι φανατικοί του αντίπαλου τύπου λογοκρίνουν, παρερμηνεύουν και συκοφαντούν τον αρχηγό τους, με τη σειρά τους λογοκρίνουν, παρερμηνεύουν, συκοφαντούν και αποσιωπούν οποιοδήποτε άλλο κίνημα δεν υποτάσσεται στις προσταγές του αρχηγού και χωρίς αιδώ μοιράζουν καταδίκες και απαλλαγές στο ρυθμό ενός επικοινωνιακού παράλογου ράτινγκ. Φανατικοί της μιας και της άλλης πλευράς ανταγωνίζονται σε ψέματα ντυμένα σαν αλήθειες και τα εγκλήματα μετριούνται με τον τηλεοπτικό χρόνο που καταλαμβάνουν. Αλλά όλα αυτά δεν είναι παρά η χλωμή αντανάκλαση αυτού που συμβαίνει στην πολιτική.
Η αηδία για τον κυνισμό και την ανικανότητα των παραδοσιακών πολιτικών τάξεων, έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε οργή. Μερικές φορές αυτή η οργή ακολουθεί την ελπίδα μιας αλλαγής μέσα από τους παραδοσιακούς δρόμους και συγκρούεται, ή με την απογοήτευση που παραλύει, ή με την αυθαίρετη εξουσία που καθυποτάσσει. Ο σαστισμένος και βάρβαρος βορράς ξαναγυρίζει στα γνωστά του μονοπάτια. Όταν δεν πατρονάρει εκλογικές νοθείες (όπως στο Μεξικό) προωθεί, ενθαρρύνει και χρηματοδοτεί πραξικοπήματα (όπως τώρα στη Βολιβία και τη Βενεζουέλα). Ο πόλεμος εξακολουθεί να είναι η κατεξοχήν διεθνής διπλωματία του: το Ιράκ και το Αφγανιστάν καίνε, αλλά προς απογοήτευση των από πάνω, δεν εξατμίζονται.
Η επιβολή ηγεμονισμών και ομογενοποιήσεων σε παγκόσμια κλίμακα, βρίσκει στα έθνη, τις περιφέρειες και τις μικρές περιοχές , τους μαθητευόμενους μάγους που διδάσκουν την αδύνατη, ιστορικά, επιστροφή σε ένα παρελθόν όπου ο φανατισμός ήταν νόμος και επιστημονικό δόγμα. Εν τω μεταξύ οι πολιτικές κυβερνώσες τάξεις ανακάλυψαν στον κόσμο του θεάματος την κατάλληλη μεταμφίεση για να κρύψουν την εμπλοκή τους στο οργανωμένο έγκλημα.
Κορεσμένος από τόση απληστία, ο πλανήτης αρχίζει να μας χρεώνει τον απλήρωτο λογαριασμό της καταστροφής του. Αλλά και οι «φυσικές» καταστροφές κι αυτές ταξικές είναι και οι συμφορές τους γίνονται αισθητές κυρίως σε εκείνους που τίποτα δεν έχουν και τίποτα δεν είναι. Απέναντι σʼ αυτό η βλακεία της Εξουσίας δεν έχει όρια: εκατομμύρια και εκατομμύρια δολάρια δαπανώνται για καινούργια όπλα και για ακόμα περισσότερες στρατιωτικές βάσεις. Η Εξουσία του κεφαλαίου δεν νοιάζεται να φτιάξει δασκάλους και δασκάλες, μηχανικούς, γιατρούς αλλά στρατιώτες. Δεν προετοιμάζει δημιουργούς αλλά κι άλλους καταστροφείς.
Όσοι και όσες αντιτάσσονται σε αυτό, καταδιώκονται, φυλακίζονται δολοφονούνται.
Στο Μεξικό βρίσκονται στη φυλακή αγρότες που υπερασπίστηκαν τη γη τους (Σαν Σαλβαδόρ Ατένκο). Στην Ιταλία διώκονται κα αντιμετωπίζονται ως τρομοκράτες όσοι αντιτίθενται στην εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων. Στη Γαλλία της «ελευθερίας, ισότητας και αδελφότητας» οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι ελεύθερες, ίσες και αδελφές μονάχα αν τα χαρτιά το λένε. Στην Ελλάδα η νεότητα είναι ένα ελάττωμα που πρέπει να ξεριζωθεί. Στο Μεξικό και πάλι, αυτή τη φορά στην πόλη που έχει το όνομά του, οι νέοι και οι νέες χαρακτηρίζονται εγκληματίες και δολοφονούνται και δεν τρέχει τίποτα γιατί δεν είναι στην ατζέντα των από πάνω και της μιας και της άλλης πλευράς. Στη Ισπανία της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ένωσης κλείνουν εκδόσεις και ποινικοποιούν μια γλώσσα, τα Εουσκέρα (βάσκικα), σκεπτόμενοι πως σκοτώνοντας το λόγο σκοτώνουν εκείνον που τον αρθρώνει. Στην τόσο κοντινή Ασία απαντάνε με τεθωρακισμένα στις δίκαιες διεκδικήσεις των αγροτών. Και στις γεμάτες υπεροψία ΗΠΑ που γεννήθηκαν από το αίμα των μεταναστών, καταδιώκουν και δολοφονούν εκείνους και εκείνες που έχουν άλλο χρώμα. Στο μεγάλο πόνο που λέγεται Λατινική Αμερική υποτιμάται και ταπεινώνεται το μελαχρινό αίμα που τη βαστάζει. Στην ανυπότακτη Καραϊβική, ένας λαός, ο κουβανέζικος, πρέπει να προσθέσει στη δυστυχία από τις φυσικές καταστροφές και εκείνη από έναν ιμπεριαλιστικό αποκλεισμό που δεν είναι τίποτε άλλο από ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία.
Και σε όλες τις γωνιές της γεωγραφίας του κόσμου, και σε όλες τις μέρες των ημερολογίων του, εκείνοι και εκείνες που δουλεύουν, εκείνοι και εκείνες που προχωράνε τα πράγματα, στερούνται, ταπεινώνονται, καταπιέζονται, τους εκμεταλλεύονται.
Αλλά υπάρχουν και φορές, πολλές, τόσες που μας κάνουν να χαμογελάμε, που η οργή, οι οργές βρίσκουν τους δικούς τους δρόμους, καινούργιους, αλλιώτικους. Και, τότε, το «όχι» που υψώνουν δεν αντιστέκεται μονάχα, αλλά και αρχίζει να προτείνει, να προτείνεται.
Από τη δημόσια εμφάνισή μας, εδώ και δεκαπέντε χρόνια, ήταν δέσμευσή μας να γίνουμε γέφυρα για να βαδίσουν οι εξεγέρσεις από τη μια πλευρά στην άλλη.
Μερικές φορές το καταφέραμε, άλλες όχι.
Τώρα βλέπουμε και νιώθουμε όχι μονάχα την εξεγερμένη αντίσταση που συντρόφισσα και αδελφή, στέκεται στο πλευρό μας και εμψυχώνει τα βήματά μας.
Τώρα υπάρχει κάτι που δεν υπήρχε πριν ή που εμείς δεν καταφέρναμε να δούμε.
Υπάρχει μια δημιουργική οργή.
Μια οργή που ζωγραφίζει ήδη όλα τα χρώματα των δρόμων των από κάτω και αριστερά στις πέντε ηπείρους….
ΙΙΙ.
ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΩΣ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ EZLN, ΤΑ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ, ΤΟΝ ΠΕΜΠΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΙΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ, ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ, ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΟΙ ΤΟΥ EZLN, ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΜΕ ΤΟ
ΠΡΩΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΤΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ.
ΜΕ ΘΕΜΑ:
ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ: ΚΑΤΩ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ
ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΤΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟΠΟΥΣ ΚΑΙ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ:
ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΞΙΚΟY, ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΟ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑ, ΣΤΙΣ 26, 27, 28 ΚΑΙ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 2008. ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ του Frente Popular Frasico Villa Indepediente-UNOPII, στη λεωφόρο Guelatao 50, Colonia Alvaro Obregon, Delegacion Iztapalapa, κοντά στο σταθμό του μετρό Guelatao, όπου θα στηθεί η έκθεση. Και ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ της UNIOS, οδός Dr. Carmona y Valle 32, colonia Doctores, κοντά στο σταθμό του μετρό Cuauhtemoc, όπου θα πραγματοποιηθούν άλλες εκδηλώσεις.
ΚΑΡΑΚΟΛ ΤΟΥ ΟΒΕΝΤΙΚ, ΤΣΙΑΠΑΣ, ΕΔΡΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ «ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ», ΣΤΙΣ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 2008 ΚΑΙ ΤΗΝ 1η ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ 2009.
ΣΑΝ ΚΡΙΣΤΟΜΠΑΛ ΔΕ ΛΑΣ ΚΑΣΑΣ, ΤΣΙΑΠΑΣ, ΣΤΙΣ 2, 3, ΚΑΙ 4 ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ 2008. ΣΤΟ UNIVERSIDAD DE LA TIERRA (CIDECI), που βρίσκεται στην οδό Camino Real de San Juan Chamula, Colonia Nueva Maravilla.
ΜΕΡΙΚΑ ΥΠΟΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΑ ΕΙΝΑΙ:
-ΑΛΛΗ ΥΠΑΙΘΡΟΣ
-ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ
-ΑΛΛΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ
-ΑΛΛΗ ΤΕΧΝΗ, ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-ΑΛΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
-ΑΛΛΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
-ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
-ΑΛΛΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΤΗΤΑ
Στην Πόλη του Μεξικού θα στηθεί μια μεγάλη εθνική και διεθνής έκθεση όπου κάθε αγώνας, κάθε εμπειρία, κάθε οργή θα έχει ένα χώρο, μια θέση για να δείξει τον αγώνα και το θυμό της. Για να κοιταχτούμε, να ακούσουμε ό ένας την άλλη, να γνωριστούμε.
Στη γη των ζαπατίστας, η αξιοπρέπεια και η οργή θα γίνουν τέχνη και πολιτισμός, μουσική και τραγούδι γιατί η εξέγερση επίσης χορεύεται. Και με λέξεις ο πόνος θα γίνει ελπίδα.
Στο Σαν Κριστόμπαλ δε λας Κάσας, ο λόγος θα πάει και θα έρθει για να γεννήσει κιʼ άλλες λέξεις και να δώσει δύναμη και αιτία στην οργή.
Στο φεστιβάλ θα συμμετέχουν μόνο οι ομάδες, συλλογικότητες και εθνικές και διεθνείς οργανώσεις που θα προσκληθούν. Για αυτό το λόγο η Επιτροπή της Έκτης του EZLN έχει ξεκινήσει συζητήσεις με πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, όπως και με αναρχικές και ελευθεριακές συλλογικότητες και ομάδες, με ομάδες εναλλακτικής πληροφόρησης, τέχνης και πολιτισμού, με ομάδες υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με εργαζόμενους και εργαζόμενες στην βιομηχανία του σεξ, με διανοούμενους κοινωνικούς ακτιβιστές, με πρώην πολιτικούς κρατούμενους και κρατούμενες, όλους μέλη της Έκτης Διακήρυξης. Και με ομάδες, συλλογικότητες και οργανώσεις άλλων χωρών, όλες μέρος της Έκτης Διεθνούς. Μετά από αυτές τις διαβουλεύσεις θα αποφασιστούν τα κριτήρια για τις προσκλήσεις και τα κριτήρια συμμετοχής.
Για τα στρογγυλά τραπέζια και κεντρικές συζητήσεις o EZLN θα καλέσει κοινωνικούς ακτιβιστές, στοχαστές και εκπροσώπους αντικαπιταλιστικών εγχειρημάτων στο Μεξικό και τον κόσμο. Η λίστα των προσκαλεσμένων θα δημοσιοποιηθεί αργότερα.
Περισσότερες λεπτομέρειες για το πώς σκεφτόμαστε αυτό το φεστιβάλ της αξιοπρεπούς οργής θα δοθούν σε εύλογο χρονικό διάστημα (δηλαδή όταν θα έχουμε μια ιδέα πάνω κάτω του προβλήματος που μας/σας μπλέξαμε).
Αυτά είναι όλα για την ώρα.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΤΕΝΚΟ!
Από τα βουνά του Νοτιοανατολικού Μεξικού
Για την Παράνομη Επαναστατική Ιθαγενική Επιτροπή – Γενική Διοίκηση του EZLN
Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος
Μεξικό, Σεπτέμβρης του 2008
.jpg)
