Τα κείμενα αυτά δεν πρέπει να απογοήτευσαν κανένα. Όχι μόνο ακολουθούν κατά γράμμα την επιχειρηματολογία του κυρίαρχου λόγου εδώ και δύο μήνες, αλλά επαναλαμβάνουν με ακρίβεια και το ΚΥΠατζίδικο ύφος με το οποίο μεγαλοδημοσιογράφοι –που θεωρούν ότι εκπροσωπούν εργαζόμενους- παπαγαλίζουν τα σενάρια της Ελληνικής Αστυνομίας, λασπολογώντας αδιακρίτως εναντίον αγώνων και ανθρώπων.
Κατανοούμε το σύνδρομο στέρησης που ένιωσαν όλοι αυτοί που αναγκάστηκαν να αποχωριστούν αυτές τις ημέρες τις δερμάτινες κουνιστές πολυθρόνες τους. Επειδή όμως τα δύο κείμενα (που θα μπορούσαν να είναι ένα) θέτουν ορισμένα σημαντικά ζητήματα, ας επιχειρήσουμε να τα βάλουμε κάτω.
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ «ΜΑΡΙΟΝΕΤΕΣ»
Αυτοί που εδώ και πολλά χρόνια επέλεξαν πρόθυμα να αποτελούν τις μαριονέτες της εργοδοσίας, ευλογώντας τις εργασιακές σχέσεις γαλέρας στα ΜΜΕ, έχουν το θράσος να αποκαλούν «μαριονέτες» κάποιας παράταξης της ΕΣΗΕΑ όσους και όσες συμμετέχουμε στην κατάληψη. Τους απαντάμε ότι δεν είμαστε όλοι σαν τα μούτρα τους. Αντίθετα με αυτούς, δεν έχουμε την όρεξη να γίνουμε παπαγαλάκι κανενός και παραμένουμε συνειδητά ακαθοδήγητοι. Η Κατάληψη της ΕΣΗΕΑ εξέφρασε από την αρχή την αντίθεση και τη σύγκρουσή της με όλο το «σύστημα ΕΣΗΕΑ». Την αντίθεση και τη σύγκρουσή της με ένα «σωματείο» που αποκλείει τους πιο αδύναμους εργασιακά εργαζόμενους (μπλοκάκια, «μαύρους», άμισθους) και γράφει κατά συρροή εργοδότες και εργολάβους. Την αντίθεση και τη σύγκρουσή της με τη λογική της συντεχνίας, που θέλει διαχωρισμένους ανά κλάδο τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ.
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ «ΒΙΑ»
Η κυρίαρχη ιδεολογία κρατά πάντα για τον εαυτό της το μονοπώλιο να ορίζει τι είναι βία. Οι αυθαιρεσίες των εργοδοτών, οι απολύσεις, η στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση, οι μισθοί της πείνας, ονομάζονται λιτότητα προς όφελος της κοινωνίας, αναγκαίες ρυθμίσεις για τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, απαραίτητες ενέργειες για τη μακροημέρευση του συστήματος. Απ’ την άλλη, οι αγώνες των εργαζομένων βαφτίζονται παράνομοι, οι απεργίες καταχρηστικές, οι δυναμικές ενέργειες διεκδίκησης και ρήξης παρέκκλιση από τη «συνδικαλιστική δράση και νομιμότητα». Μια συνδικαλιστική συντεχνία, που περιθωριοποιεί χιλιάδες εργαζόμενους στην Ενημέρωση ως τη νέα εργατοπλέμπα της βιομηχανίας των ΜΜΕ, παρουσιάζεται ως η μοναδική, που μπορεί και δικαιούται να μιλά εκ μέρους των εργαζομένων!! Την ίδια ώρα, οι άνθρωποι που αντιδρούν σε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης και αδικίας κατηγορούνται ότι βάλλουν με βάναυσο τρόπο κατά της «ενημέρωσης και Δημοκρατίας».
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» ΚΑΙ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ»
Η διαστρέβλωση, η παραποίηση, η απόκρυψη, η λογοκρισία γεγονότων και ειδήσεων αποτελεί τον κανόνα στον χώρο της «ενημέρωσης», με στόχο τη συλλογική ύπνωση. Συμμετέχοντας από τα μέσα στην εξέγερση και παρακολουθώντας από τα Μέσα τον εξοστρακισμό των πραγματικών γεγονότων σε σχέση με αυτή, διαπιστώνουμε ξαφνικά δυο παράλληλες κοινωνίες. Την κοινωνία, απ’ τη μια, των ανθρώπων, που αγωνίζονται, που αμφισβητούν την κυριαρχία, που παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους, και απ’ την άλλη, την κοινωνία της διαμεσολάβησης, του θεάματος, της κατανάλωσης, του Life-Style, της επιταγής στην επιστροφή στην κανονικότητα, της συνθηκολόγησης. Όσο για την πολυπόθητη ελευθερία της έκφρασης, που υπαγορεύουν οι αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, πάει περίπατο μπροστά στο συμφέρον των επιχειρηματιών-ιδιοκτητών και τον κίνδυνο να ανατραπεί η κοινωνική τους ειρήνη.
Για να τελειώνουμε. Επαναλαμβάνουμε προς πάσα κατεύθυνση: η κατάληψη απαρτίζεται από έμμισθους, «μπλοκάκηδες», ανέργους, «μαύρους», άμισθους και φοιτητές στο χώρο των ΜΜΕ. Το εγχείρημα μας στοχεύει στην ανάδειξη του εργασιακού μεσαίωνα στον χώρο της Ενημέρωσης, όπως και στην προβολή της ανάγκης για τη δημιουργία ενιαίου φορέα έκφρασης ΟΛΩΝ των εργαζομένων στα Μέσα. Παράλληλα, αποσκοπεί να αποτελέσει ένα κέντρο αντιπληροφόρησης και εστία αγώνα, που πλαισιώνεται από αγωνιζόμενο κόσμο, που δεν συνδέεται αποκλειστικά με τον συγκεκριμένο κλάδο.
Είμαστε όντως τα παιδιά με τους υπνόσακους, που όμως δεν κοιμούνται….
Kατάληψη ΕΣΗΕΑ
.png)
