Στις 12 Γενάρη του 2000, 8 χρόνια πριν, έφυγε από κοντά μας ο Γιώργος Γράψας, από τα ιδρυτικά στελέχη του ΝΑΡ, γραμματέας της ΚΝΕ κατά την ανταρσία του 1989 ενάντια στην επιλογή του ΚΚΕ να γίνει δύναμη αστικής εξουσίας. Διαβάστε ένα απόσπασμα από την επίκαιρη ομιλία του Γ. Γράψα στη συγκέντρωση της ΚΝΕ στο Σπόρτινγκ, στις 10 Οκτώβρη του 1989, λίγες μέρες μετά την οριστική ρήξη με την ηγεσία του ΚΚΕ:
Στο κατώφλι της δεκαετίας του ‘90 όλοι μιλάνε για το καινούργιο, μα λίγοι προσπαθούν να το καταλάβουν στα αλήθεια. Τις πιο πολλές φορές η ανανέωση είναι μόνο τα καλλυντικά πάνω από τις ρυτίδες τον παλιού κόσμου. Δεν του αφαιρούν χρόνια - του προσθέτουν γελοιοποίηση. «Η ζωή μας κύκλους κάνει», λοιπόν; Όχι. Η γενιά της δεκαετίας του ‘80 ζει τις δονήσεις μεγάλων αλλαγών, που είναι βαριά ριζωμένες στη σφαίρα της ανθρώπινης εργασίας.
Η εποποιία της επιστημονικής και τεχνολογικής επανάστασης δεν αφορά μόνο τον άψυχο κόσμο των μηχανών και των εμπορευμάτων. Οι πιο συναρπαστικές αλλαγές γίνονται πάνω στους ίδιους τους ήρωες της ιστορικής εξέλιξης. Μια σύγχρονη εργατική τάξη προβάλλει στο προσκήνιο. Ικανή όχι μόνο να ανατρέψει την εκμεταλλευτική κοινωνία, αλλά να πάρει η ίδια στα χέρια της την τύχη της, στην παραγωγή, στη διοίκηση, σε όλη την κοινωνία, και όχι να την παραδώσει σε ένα καινούργιο στρώμα «ειδικών» της εξουσίας. Ικανή από σήμερα να κερδίσει την ηγεμονία μέσα στη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία σε όλα τα μέτωπα: στους συνδικαλιστικούς αγώνες και στην πολιτική, στο οικολογικό κίνημα και στον πολιτισμό, στη σφαίρα των ιδεών και της θεωρίας. Αυτή η καινούρια εργατική γενιά είναι και ο φορέας ενός ανώτερου διεθνισμού. Στη «Διεθνή του Κεφαλαίου», οι εργάτες και οι νέοι της εποχής μας χρειάζονται, όσο ποτέ άλλοτε, μια καινούργια διεθνιστική κουλτούρα και πρακτική. Διεθνισμό όχι μόνο στα λόγια, μα και στους αγώνες. Διεθνισμό αμοιβαίο όχι με την ισοπέδωση, της πρωτοτυπίας κάθε εθνικού κινήματος, αλλά με την πιο πλούσια πολυμορφία, την ισοτιμία και την ανοιχτή συζήτηση.
…Ποτέ άλλοτε τα συμφέροντα της νέας γενιάς δεν την έφερναν αντικειμενικά τόσο κοντά στην εργατική τάξη και την επαναστατική, της προοπτική.
Σε καμιά άλλη γενιά δεν μπήκε με τόσο αδυσώπητο τρόπο το προαιώνιο δίλημμα: υποταγή ή ελευθερία. Αυτός ο τιτάνιος αγώνας απέναντι στη μοιρολατρία, που βρισκόταν πάντα πίσω από κάθε έφοδο της ανθρωπότητας στον ουρανό, από τον Σπάρτακο μέχρι τη Βαστίλη και τα Χειμερινά Ανάκτορα. Σήμερα, αυτός ο αγώνας αποκτά αληθινά μια οικουμενική σημασία. Σήμερα, που κρίνεται αν τα τεράστια επιτεύγματα της ανθρώπινης εργασίας και σκέψης θα γίνουν όπλα για την απελευθέρωση. Ή αν θα χρησιμοποιηθούν από το Κεφάλαιο για μια νέα εργασιακή υποδούλωση, για μια ηλεκτρονική τρομοκρατία, για τη μαζική κατασκευή γυάλινων, διάφανων ανθρώπων, για την κατάπνιξη του κριτικού και ανατρεπτικού χαρακτήρα της τέχνης και του πολιτισμού.
Η ΚΝΕ θεωρεί τιμή της ότι προσπαθεί να ανταποκριθεί ακριβώς σε αυτή τη μαζική διάθεση της νεολαίας να αμφισβητήσει την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων. Με τον προβληματισμό μας και με τη δράση μας, με τις δημιουργικές μας πρωτοβουλίες και την αγωνιστική μας αδιαλλαξία, ακόμα και με αυτό που ονόμασαν «ανταρσία» μας.
Αρνηθήκαμε τον καθωσπρεπισμό των «ιερών θεσμών» και τον ψυχρό τεχνοκρατικό λόγο της «παραγωγικότητας» που κάνει την Αριστερά απόμακρη για τη νεολαία. Είπαμε όχι στον πατερναλισμό και τις αντιδημοκρατικές μεθόδους που κάνουν απωθητικό το πρόσωπό της.
Μας εμφανίζουν σαν φανατικούς αιρετικούς κάποιας «ιδεολογικής καθαρότητας» και μας χρεώνουν μια δογματική προσκόλληση σε ένα παλιό, καλό ΚΚΕ, της δεκαετίας του ‘30. Λάθος πόρτα χτύπησαν. Εμείς μένουμε πιστοί κυρίως στο μέλλον, σε ένα Κομμουνιστικό Κόμμα στο ύψος των αναγκών της δεκαετίας του ‘90. Από την πολυκύμαντη ιστορία του ΚΚΕ κρατάμε και εμπνεόμαστε από τις καλύτερες εκτινάξεις του που άνοιξαν νέους ορίζοντες στο λαϊκό μας κίνημα, στον ελληνικό πολιτισμό, τις νέες γενιές. Αλλά και θέλουμε να συμβάλουμε ώστε να τινάξει το αριστερό κίνημα από πάνω του τη σκόνη που κουβαλάει: τα στοιχεία του συμβιβασμού με τον παλιό κόσμο, τη διάλυση των ταξικών στόχων σε εθνικοενωτικές σούπες, την ατολμία τις στιγμές που παίζονται τα πάντα, τη θεωρητική φτώχεια και τις αντιδημοκρατικές πραχτικές.
Ασφαλώς ούτε εμείς είμαστε αναμάρτητοι. Ούτε έχουμε απαλλαγεί από όλα αυτά, ούτε και είναι εύκολο. Τουλάχιστον, όμως, προσπαθούμε. Η διαφορά μας με την ηγεσία του ΚΚΕ δεν είναι αν χρειάζεται ανανέωση ή όχι η ΚΝΕ. Είναι το τι είδους ανανέωση θέλουμε. Δυστυχώς, νομίζουμε ότι κρατάνε ό,τι πρέπει να απορρίψουν και απορρίπτουν ότι πρέπει να κρατήσουν.
Η ΚΝΕ απορρίπτει κατηγορηματικά τη διάσπαση και το κυνήγι των μαγισσών.
Ένα σύντομο βιογραφικό από το ΠΡΙΝ (16.01.2000)
Ο Γιώργος Γράψας γεννήθηκε το 1953 στο χωριό Εξάνθεια της Λευκάδας, Από τα μαθητικά του χρόνια εντάχθηκε στο αντιδικτατορικό κίνημα. Ο Γιώργος Γράψας, παιδί φτωχής αγροτικής οικογένειας, δούλευε από μικρός το πρωί στην οικοδομή, ενώ το βράδυ πήγαινε σε νυχτερινό σχολείο. Δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των εργαζόμενων νυχτερινών μαθητών και ήταν από τους πρωτεργάτες του ΣΕΜΜΕ. Ήταν ένα από εκείνα τα στελέχη του αντιδικτατορικού νεολαιίστικου κινήματος που προέρχονταν από τον εργατικό χώρο, συνδυάζοντας την ταξική προέλευση, θέση και αντίληψη με την κριτική σκέψη, την ευρύτητα πνεύματος και την αστείρευτη δίψα για γνώση. Ο Γιώργος Γράψας δίνει τη μάχη για την ανάπτυξη και την οικοδόμηση της ΚΝΕ αμέσως μετά την πτώση της χούντας. Εκλέγεται γραμματέας της ΚΝΕ Πειραιά και μέλος του γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου.
Γραμματέας της ΚΝΕ αναλαμβάνει το 1986, σε μια δύσκολη εποχή, καθώς το ρεύμα της μεταπολίτευσης λαχανιάζει, και το ΚΚΕ, όπως και όλο το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, αλληθωρίζει ανοιχτά πια προς τα δεξιά. Έχει αποφασιστική συμβολή στην 8η Σύνοδο και στο 4ο Συνέδριο της ΚΝΕ που αναζωογονεί την οργάνωση, την εξοπλίζει με τη γραμμή του Ενιαίου Μετώπου Πάλης της νεολαίας και ενισχύει τα αριστερά ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά της.
Το 1989 θα έρθει σε ανοιχτή ρήξη με την ηγεσία του ΚΚΕ (της Κεντρικής Επιτροπής του οποίου ήταν και μέλος) όταν ως γραμματέας της νεολαίας αρνήθηκε να υποταχθεί στη δεξιά, συμβιβαστική πολιτική του.
Η περιβόητη «ανταρσία» της ΚΝΕ θα οδηγήσει (μετά και την αποχώρηση στελεχών και μελών του ΚΚΕ) στη δημιουργία, στις αρχές του 1990, του Νέου Αριστερού Ρεύματος. Ο Γ. Γράψας συμμετέχει από την πρώτη στιγμή στον καθοδηγητικό πυρήνα, οργώνει όλη την Ελλάδα και δίνει μάχες για να ανοίξει ο δρόμος για τη νέα προσπάθεια. Αργότερα επιστρέφει στο επάγγελμά του, δουλεύοντας πάλι ως γυψαδόρος.
Τα τελευταία χρόνια έδωσε μια σκληρή και περήφανη μάχη εναντίον της βαριάς αρρώστιας, χωρίς να χάνει το κουράγιο του, το χαμόγελο του, την ελπίδα του και την πίστη του για το δίκαιο αγώνα για μια νέα κομμουνιστική προσπάθεια.
Έφυγε νεότατος, πριν κλείσει τα 47 του χρόνια, αντάρτης πάντα και «αρνητής φθοράς». Έτσι για να έχουμε τον Γιώργο μέσα μας, νέο και παλικάρι, σαν τον κομμουνισμό «που είναι η νιότη του κόσμου».
.png)
