Σχετικά με τον ξυλοδαρμό μέλους των ΕΑΑΚ/ΝΑΡ
μετά το τέλος της πανεκπαιδευτικής πορείας
της 23ης Δεκεμβρίου
Όταν θίγονται με άμεσο ή έμμεσο τρόπο η αναρχική θεώρηση, οι απόψεις, στάσεις και πρακτικές που αποσκοπούν στην κοινωνική απελευθέρωση, τότε κανείς αναρχικός δεν δικαιούται να αδιαφορεί. Από τη πλευρά μας, δε έχουμε συνηθίσει να κλείνουμε τα μάτια απέναντι σε γεγονότα που άπτονται ζητημάτων και συμπεριφορών, οι οποίες με πλάγιο ή ανοιχτό τρόπο αποδίδονται ή εμφανίζονται ως αναρχικές. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν επιλέξαμε τη σιωπή και δεν θα το κάνουμε ούτε και τώρα.
Είναι γνωστό πως ανέκαθεν, ακόμα και σε κατασταλτικού ή σηκοφαντικού τύπου συμπεριφορές μελών αριστερών οργανώσεων, σταθήκαμε κάθετα ενάντιοι σε πρακτικές τραμπουκισμού και άσκησης δυσανάλογης βίας.
Αφορμή για την παρούσα τοποθέτηση μας είναι το γεγονός του τραυματισμού μέλους των ΕΑΑΚ/ΝΑΡ από πολυάριθμη παρέα ατόμων, μετά το τέλος της πανεκπαιδευτικής πορείας της 23ης Δεκεμβρίου.
Σε ό,τι αφορά το προγενέστερο γεγονός της προστριβής ενός νεαρού ατόμου της εν λόγω παρέας με αυτό το μέλος των ΕΑΑΚ/ΝΑΡ, στην πορεία της 4ης Δεκεμβρίου, είναι φανερό (πέραν του γεγονότος ότι υπάρχουν προσωπικές μαρτυρίες συντρόφων) πως δεν έγινε κανενός είδους παράδοση του νεαρού ατόμου στους μπάτσους. Οι μπάτσοι εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και τον συνέλαβαν. Η έμπρακτη αλληλεγγύη του εμπλεκομένου μέλους των ΕΑΑΚ/ΝΑΡ προς το νεαρό άτομο, είναι αδιαμφισβήτητη και ειλικρινής, όταν προσπάθησε, μαζί με άλλους ΕΑΑΚίτες/ΝΑΡίτες, να τον αποσπάσει από τα χέρια των μπάτσων. Θεωρούμε, πως μετά από αυτό θα έπρεπε να είχε τεθεί ένα τέλος, μετά και ίσως από κάποιες αμοιβαίες εξηγήσεις. Αντί αυτού, από την εν λόγω παρέα τηρήθηκε μια στάση που δεν τη δικαιώνει στο ελάχιστο.
Θέλουμε ακόμη να διευκρινίσουμε πως η συμμετοχή κάποιων σε πορείες δεν τους κατοχυρώνει στο να δρουν με τρόπο που απαξιώνει τον αυτοσεβασμό και την ανθρωπινότητα, ούτε θα πρέπει να ταυτίζονται με την αναρχική θεώρηση και πράξη. Επειδή, ο αναρχικός τρόπος ζωής και δράσης δεν κατοχυρώνεται με παρουσίες και απουσίες. Από την πλευρά μας είναι ξεκάθαρο πως κάθε άτομο, συλλογικότητα ή οργάνωση διατηρεί τα χαρακτηριστικά της και οι συνθέσεις με τους υπόλοιπους, όπου αυτό είναι δυνατό, θα πρέπει να έχει στόχο το κράτος. Σ' αυτές τις διεργασίες η κάθε συλλογικότητα αναλαμβάνει και τις ανάλογες ευθύνες για τους τρόπους και τα μέσα που προωθεί και επιλέγει.
Δεν ταιριάζουν, λοιπόν, πρακτικές ενέδρας και τραμπουκισμών σ' όσους επικαλούνται η παρευρίσκονται σε κοινωνικές δραστηριοποιήσεις. Εννοείται πως σκοπός της συμμετοχής σ' αυτές δεν είναι η βίαιη αντιπαράθεση προς τους υπόλοιπους συμμετέχοντες.
Οι λογικές του «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών» και μάλιστα μετά από είκοσι ολόκληρες μέρες χωρίς κανενός είδους γνωστοποίηση ενός συμβάντος, η διατήρηση της «αλήθειας» για τα πραγματικά περιστατικά στα πλαίσια μιας παρέας, είναι συμπεριφορές ξένες προς την αναρχική απελευθερωτική προοπτική, την οποία θα συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε αταλάντευτα. Χωρίς να υποκύπτουμε σε φιλικές σχέσεις, ούτε σε πολιτικές σκοπιμότητες, τις οποίες άλλωστε ουδέποτε ασπαστήκαμε.
Δεν είμαστε δικαστές, αλλά το να αδικείται κάποιος επειδή ανήκει σε αριστερή οργάνωση δεν συνάδει με την αναρχική άποψη και θεώρηση. Παρά το γεγονός των δεδομένων διαφορών με τα ΕΑΑΚ/ΝΑΡ, πολλές φορές βρεθήκαμε πλάι - πλάι με τα μέλη τους στις κοινωνικές συγκρούσεις, όπως αρκετές είναι οι περιπτώσεις που αντιπαρατεθήκαμε στο παρελθόν.
Στην κοινωνική δράση εκείνο που έχει πάντοτε σημασία είναι η ευθυκρισία και η αναρχική στάση απέναντι σε πρακτικές που αναπαράγουν και προωθούν εξουσιαστικές λογικές. Επιμέναμε και θα εξακολουθούμε στο διηνεκές να θεωρούμε πως οι τραμπούκικες ενέργειες δεν είναι μόνο απόλυτα ξένες προς την αναρχική θεώρηση και πρακτική, είναι εχθρικές.
Όσοι υιοθετούν, ανέχονται ή εφαρμόζουν τέτοιου είδους πρακτικές, μοιραία βρίσκονται κάποια στιγμή, αντιμέτωποι μ' αυτές.
Αθήνα 30 Δεκεμβρίου 2008
Συσπείρωση Αναρχικών
Δημοσιεύθηκε στη ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φύλλο 79, Ιανουάριος 2009
.png)
