Στις δύο συσκέψεις που έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες σύντροφοι από ένα σημαντικό δυναμικό του αντιπολεμικού κινήματος (ΑΡ.ΑΝ., ΝΑΡ, ΝΚΑ, ΕΕΚ, Α.Κ., ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ, μέλη Κινήσεων πόλης από Ν. Σμύρνη, Περιστέρι, Μαρούσι, Βύρωνα, Καλλιθέα, εκπρόσωποι σωματείων όπως Σωματείο Βιβλίου-Χαρτού, Μισθωτών Τεχνικών, μέλη των ΕΑΑΚ, εργατικών-εκπαιδευτικών συσπειρώσεων, βρισκόμενοι σε συντροφικό διάλογο με την Αριστερή Ανασύνθεση, ΚΑΝ-ΕΚΚΕ-Οικολόγους Εναλλακτικούς, ΚΚΕ-ΜΛ, το περιοδικό MONTHLY REVIEW, ΜΕΡΑ, ΑΡ.ΑΣ., τείνουν στην κατάληψη του εξής σχεδιασμού:
60 ΧΡΟΝΙΑ ΝΑΤΟ: ΧΟΥΝΤΕΣ – ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΔΡΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΩΝ.
Μορφή Καμπάνιας
Καταρχήν στοχεύουμε στη δημιουργία ενός ανοικτού συντονιστικού, που θα λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά, που θα καλεί σε τακτά χρονικά διαστήματα συνελεύσεις (εβδομαδιαία) και θα έχει την ευθύνη της διοργάνωσης: οικονομικά-συνεννοήσεις-κλείσιμο χώρων-υλικά-εξορμήσεις-διεθνείς επαφές-πολιτιστική συνιστώσα.
Καμπάνια που πρέπει να αποκεντρωθεί σε γειτονιές-εργασιακούς χώρους-πανεπιστημιακές σχολές κλπ και να επεκταθεί πανελλαδικά. Κρίσιμη κρίνεται η απεύθυνση μας στους μαθητές.
Επίσης, η καμπάνια δεν αγωνίζεται μόνο να φέρει με σύγχρονο τρόπο στο προσκήνιο την ανάγκη της αντινατοϊκής πάλης, αλλά θέτει και μάχιμους στόχους: εναντίον των αγορών όπλων-τις προτάσεις Μεϊμαράκη για τη θητεία-τις νέες αποστολές εκτός συνόρων.
Επίσης η σύνδεση της αντινατοϊκής καμπάνιας με την Σύνοδο των G-8 στις 2/4/09. Παρέμβαση στις παρελάσεις την 25/3.
Στο πλαίσιο της Διεθνούς Καμπάνιας (διαδηλώσεις στο Στρασβούργο 3-4-5 Απριλίου 2009).
Διοργάνωση εκδηλώσεων με διεθνή συμμετοχή, το διήμερο Παρασκευή 27/3 & Σαββάτο 28/3:
• Παρελθόν-Παρόν-Μέλλον του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών σχηματισμών.
• Οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή: από την εκλογή του Ομπάμα στη Σφαγή στη Γάζα και στους σχεδιασμούς για το Αφγανιστάν.
• Από τις επεμβάσεις στα Βαλκάνια μέχρι τη βαλκανιοποίηση του σύγχρονου καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού κόσμου (ανθρωπιστικοί πόλεμοι-μειονότητες-όπλα-εθνικισμοί-αγωγοί-ενέργεια κλπ)
• Αιγαίο-Κύπρος: ένταση - ανταγωνισμοί, ειρήνη -συνύπαρξη της εποχής της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
• Το Αντιπολεμικό-Αντιμιλιταριστικό κίνημα που απαιτεί η εποχή μας.
Πραγματοποίηση μεγάλων διαδηλώσεων στην Αθήνα, στη Σούδα, στο Κιλκίς (Κέντρο Εκπαίδευσης των Πολυεθνικών Δυνάμεων), στο λιμάνι του Αστακού-αεροδρόμιο Αγρινίου, το Σαββάτο 4/4/09.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΚΕΙΜΕΝΟ ΔΙΑΛΟΓΟΥ
Mικρή ιστορική αναδρομή για το ΝΑΤΟ
Ύστερα από την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησε ένα ανελέητο παιχνίδι ανταγωνισμών όσον αφορά τις σφαίρες επιρροής και το ζωτικό χώρο των Μεγάλων Δυνάμεων. Η αμερικανική πολιτική μπαίνει πλέον ενεργά στο παιχνίδι σε παγκόσμιο επίπεδο (σχέδιο Μάρσαλ κλπ), αναλαμβάνει την ανοικοδόμηση της Ευρώπης καθορίζοντας με τους δικούς της όρους τη συμμαχία του Δυτικού καπιταλιστικού κόσμου. Η Κορέα είναι το πρώτο στρατιωτικό πεδίο διεξαγωγής τους «Ψυχρού Πολέμου», το Βερολίνο χωρίζεται στη μέση, ενώ η κούρσα των εξοπλισμών, ακόμα και με πυρηνικά όπλα απειλεί με ολοκαύτωμα ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Το πεδίο της αντιπαράθεσης είναι οικονομικό, πολιτικό, ιδεολογικό και στρατιωτικό. Το ΝΑΤΟ δημιουργείται ως ο πολιτικοστρατιωτικός άξονας συμμαχίας της καπιταλιστικής δύσης, ενώ η απάντηση έρχεται από το δόγμα Ζντάνοφ (ένας χωρισμένος κόσμος σε δύο στρατόπεδα που βρίσκονται σε πόλεμο) και τη δημιουργία του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Παράλληλα, ο αντιαποικιακός αγώνας αναπτύσσεται, η Λατινική Αμερική ζει τη θύελλα της επανάστασης, αλλά και της ωμής αμερικανικής επέμβασης, αρωγούς στα στυγνά δικτατορικά καθεστώτα. Στις ίδιες τις καπιταλιστικές μητροπόλεις δρα το δίκτυο Gladio, η μυστική αντεπαναστατική οργάνωση που αλληλοδιαπλέκεται με τις επίσημες πολιτικές-στρατιωτικές δομές του ΝΑΤΟ και των κρατών μελών, έτοιμη να απαντήσει στην σοβιετική εισβολή, αλλά και στους κοινωνικούς αγώνες των εργαζομένων. Οι δικτατορίες σε Ελλάδα-Πορτογαλία-Τουρκία (1970-1980) έχουν άμεση σχέση με τις εν λόγω οργανώσεις, ενώ το Ιταλικό 1967-68 τις αντιμετώπισε ως αντίπαλο. Στην Κύπρο, «η αντιμετώπιση του Κομμουνιστικού κινδύνου» ήταν από την πρώτη στιγμή μέλημα της ντόπιας αστικής ελίτ, της Εκκλησίας, των (3) εγγυητριών δυνάμεων, ενώ βασική συνιστώσα στο δράμα του Κυπριακού λαού είναι και ο Νατοϊκός παράγοντας.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι συμμαχίες προθύμων, παράλληλα προς το ΝΑΤΟ, δεν συγκροτούνται σε επιμέρους ζητήματα (επίθεση στο Σουέζ από Γαλλία-Βρετανία-Ισραήλ) και παρά την αντίθεση των ΗΠΑ.
Μετασχηματισμός ΝΑΤΟ
Το 1989 καταρρέει το καθεστώς στο Ανατολικό Μπλοκ και διαλύεται το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Το ΝΑΤΟ μετασχηματίζεται και να αναλαμβάνει τα καθήκοντα φρούρησης της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Στο στόχαστρο του τα κινήματα, αλλά και ένας εχθρός που στη θέση του «Σιδηρού Παραπετάσματος» να δικαιολογεί την ύπαρξη του.
Στα Βαλκάνια ήταν ο εθνικισμός και η προσπάθεια των παλιών γραφειοκρατικών ελίτ και νυν νεοφιλελευθέρων καπιταλιστών να διαπραγματευτούν με τους δικούς τους όρους την είσοδο τους στον «καπιταλιστικό παράδεισο». Στη Μέση Ανατολή, Αφρική και Ασία ήταν επιλεκτικά δυνάστες και ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός, χθεσινός σύμμαχος της Δύσης (Αφγανιστάν), που συσπειρώνει τα πληβιακά στοιχεία, απειλεί τα σκοταδιστικά καθεστώτα και προσφέρει διαφορετική καπιταλιστική εκδοχή, συνοδευόμενη από τη σαρία και τη μπούργκα.
Ο πόλεμος αναδεικνύεται ξανά σε διέξοδο από την κρίση. Το παράδειγμα των βομβαρδισμών στη Βοσνία και στο Κόσσοβο, που εκτίναξε τα κέρδη των πολεμικών βιομηχανιών, μετατρέποντας τη πολεμική βιομηχανία και τη βιομηχανία ασφάλειας σε λαγό στη κούρσα του ανταγωνισμού για τις τεχνολογίες αιχμής, στέκεται δίπλα στο ξαναμοίρασμα των αγορών, των πηγών και δρόμων ενέργειας.
Ο νέος ολοκληρωτισμός βάζει στο στόχαστρο του τον Άξονα του Κακού (χώρες που εντάσσονται με ιδιόμορφους τρόπους απόσπασης της υπεραξίας στο παγκόσμιο καπιταλιστικό καταμερισμό δύναμης και αντιπαραθέτουν ένα διαφορετικό μοντέλο κρατικής οργάνωσης απέναντι στη Δυτικού τύπου εκδοχή της Δημοκρατίας-αστικής κυριαρχίας), τα απελευθερωτικά κινήματα (Ιντιφάντα), όποιον αμφισβητεί την Νέα Καπιταλιστική Ιμπεριαλιστική Τάξη Πραγμάτων. Νέοι Οδικοί Χάρτες επέλασης του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού χαράζονται κάτω από το φερετζέ των σχεδίων επιβολής Δυτικού τύπου Δημοκρατίας σε Ιράκ, Αφγανιστάν, Παλαιστίνη κλπ
Σχέδια που οδηγούνται σε αδιέξοδο στο Αφγανιστάν, οξύνουν τις αντιθέσεις στον Καύκασο, φέρνουν αντιπυραυλικές Ψυχροπολεμικές Ασπίδες στην Τσεχία-Πολωνία, αλλά αναγνωρίζουν ζώνες επιρροής και εκκαθάρισης πχ Τσετσενία ή διαθέσεις συνεργασίας στην επιβολή των ιμπεριαλιστικών σχεδίων: συνεργασία ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ρωσίας στο Αφγανιστάν.
Παράλληλα όμως εκφράζεται και ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης μεταξύ κεφαλαίου-εργασίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Συχνά οι όποιες προσπάθειες αντίστασης ενσωματώθηκαν σε αδιέξοδα σχέδια αμφισβήτησης του νεοφιλελευθερισμού αντιπροτείνοντας έναν άλλο δικαιότερο καπιταλιστικό κόσμο. Απέναντι στις αρπακτικές διαθέσεις της μόνης υπερδύναμης προβλήθηκε η συμμαχία του κινήματος με κάποιες υποδεέστερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις (Ε.Ε. κλπ), για να δείξουν όμως και οι τελευταίες τους πολεμικούς τους στόχους στις ζώνες ενδιαφέροντος τους ή να ακολουθήσουν γρήγορα τους εισβολείς μετά την επιτυχία της βάρβαρης εισβολής τους (συγχαρητήρια ΟΗΕ-Ε.Ε.-Ρωσίας σε αμερικανοσοβιετική συμμαχία μετά την εισβολή στο Ιράκ 2003).
Σαφώς και οι ΗΠΑ σήμερα αποτελούν τον επικυρίαρχο, την πολεμική μηχανή, το μπροστάρη της διεθνοποιημένης κυριαρχίας του καπιταλισμού. Το ΝΑΤΟ αποτελεί εργαλείο στα χέρια της αμερικανικής υπερδύναμης, που όμως δε μπορεί να το χρησιμοποιεί πάντα κατά το δοκούν. Το 1991, στην πρώτη εισβολή στο Ιράκ, απαιτούνταν μια ευρύτερη συμμαχία (π.χ. Αραβικές χώρες). Στη Γιουγκοσλαβία, σε ευρωπαϊκό έδαφος δηλαδή, απαιτούνταν η διεθνής νομιμοποίηση και η ευρωπαϊκή συμμετοχή (μιας Ε.Ε. που προσπαθούσε, ήθελε αλλά δε μπορούσε να δράσει στρατιωτικά ιμπεριαλιστικά μόνη της). Στο Ιράκ, το διακύβευα ήταν τόσο μεγάλο, ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός τόσος έντονος, που προκρίθηκε μια «Συμμαχία Προθύμων».
Κύρια επιχειρήματα της σοσιαλδημοκρατίας και της ανανεωτικής αριστεράς είναι ο δημοκρατικός Ευρωπαϊκός Άξονας, ενάντια στο αμερικανικό. Μια τέτοια λαθεμένη ανάλυση παραβλέπει τη σημερινή δομή του καπιταλισμού, τις ενδοαστικές και ενδιοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Το 2003, η νέα Ευρώπη (ανατολικές χώρες) μαζί με τμήμα «των παλιών» (Ισπανία, Ιταλία κλπ) συντάχθηκε στο πλευρό των ΗΠΑ, ενώ το γαλλικό πετρελαϊκό ,λόμπυ στήριζε την εισβολή ΗΠΑ-Βρετανίας παρά τη μεγάλη αντίθεση του Σιράκ. Μπορεί ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ να έλεγε ότι στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας το 1999 «η Ε.Ε. μπήκε στο νατοϊκό στόχαστρο», αλλά οι Ευρωπαϊκές εταιρίες ανέλαβαν τμήμα της Ανοικοδόμησης (όπως και στο Ιράκ, το 2003), στα Βαλκάνια σήμερα το Ευρώ κυριαρχεί και ο Ευρωστρατός έχει ρόλο επικυριαρχίας.
Στα 50χρόνια του ΝΑΤΟ
Πριν 10 χρόνια, το 1999 το «ΝΕΟ» ΝΑΤΟ γιόρτασε τα 50 χρόνια του, σπέρνοντας τον όλεθρο και το θάνατο στην Γιουγκοσλαβία, έχοντας στο πλευρό του σύσσωμη την «πολιτισμένη» Ευρώπη και τη διεθνή κοινότητα (ΟΗΕ). Αμέσως μετά την «ανθρωπιστική» σφαγή, στη σύνοδο κορυφής της Συμμαχίας στην Ουάσιγκτον, ο τότε Υπουργός Άμυνας της Δανίας ανέφερε στην εισήγησή του ότι «δεν έχουμε πια μεγάλους στρατούς» και μέτωπα ο ένας εναντίον του άλλου στην Ευρώπη. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε ιδέα πού είναι το μέτωπο. Γι΄ αυτό πρέπει να έχουμε πολύ πιο ευέλικτες δυνατότητες να απαντήσουμε. Δεν θα καθίσουμε να περιμένουμε. Αν είμαστε βέβαιοι ότι θα υποστούμε επίθεση τότε μπορούμε εμείς να επιτεθούμε προληπτικά.
Δύο χρόνια μετά, το 2001 αναδύεται το «φάντασμα της διεθνούς τρομοκρατίας» και οι «ασύμμετρες απειλές» και κηρύσσεται επίσημα το δόγμα των «προληπτικών πολέμων» και ο «διαρκής πόλεμος κατά της τρομοκρατίας». Η εκλογή Ομπάμα στις ΗΠΑ, παρά τις ελπίδες που γέννησε, θα ακολουθήσει τις βασικές κατευθύνσεις του πολέμου κατά τις τρομοκρατίας. Κατά τα λεγόμενα του Ομπάμα το βάρος αυτού του πολέμου θα μετακινηθεί από τον «κακό» μονομερή πόλεμος στο Ιράκ στον «καλό» πόλεμο στο Αφγανιστάν.
Το νέο ΝΑΤΟ ανακηρύσσεται σε παγκόσμιο χωροφύλακα, τιμωρό της τρομοκρατίας και βασικό αρωγό καταστολής στο εσωτερικό των καπιταλιστικών μητροπόλεων εναντίον εξεγέρσεων και κοινωνικών εκρήξεων (συμφωνία Berlin Plus, Δεκέμβριος 2002, Βρυξέλλες), ενισχύει τα επιθετικά, ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά του.
Κεντρική στρατιωτική και πολιτική γραμμή του είναι η εγκαθίδρυση και διεύρυνση της δημοκρατίας της αγοράς σε κάθε γωνία του πλανήτη.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται η Ευρωπαϊκή ‘Ένωση. Σαν εσωτερικός συνεργάτης αλλά και την ίδια στιγμή ανταγωνιστής του ΝΑΤΟ προσαρμόζεται στην νέα γραμμή. Είναι χαρακτηριστικό «το δόγμα στρατηγικής ασφάλειας» (κείμενο Σολάνα), που ψηφίστηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. το 2003 στη Θεσσαλονίκη, όπου αναφέρεται πως… «η παραδοσιακή μας αντίληψη της αυτοάμυνας» βασιζόταν στο φόβο της εισβολής. «Με τις νέες απειλές που εμφανίζονται, η πρώτη γραμμή άμυνας θα είναι συχνά το εξωτερικό»…. «Χρειάζεται να αναπτύξουμε (η Ε.Ε.) μια στρατηγική νοοτροπία που θα προωθεί την έγκαιρη, γρήγορη και όπου χρειάζεται στιβαρή επέμβαση» … (!). Με αυτό το δόγμα, τα τελευταία χρόνια η Ε.Ε. πραγματοποίησε 5 στρατιωτικές επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων και 7 αστυνομικές αποστολές εκτός των «συνόρων» της.
Η Ελλάδα των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, των Σημίτη-Καραμανλή-Παπανδρέου, η Ελλάδα των Βιομηχάνων και του Κεφαλαίου, συμμετείχε και συμμετέχει ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις επεμβάσεις που πραγματοποιούνται από το ΝΑΤΟ και τον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ ανά την υφήλιο. Το στρατιωτικό δόγμα μετατρέπεται από αμυντικό σε αποτρεπτικό-επιθετικό. Ο στρατός και η διάταξή του αναπροσαρμόζεται όλο και περισσότερο στη βάση των νέων Νατοϊκών και Ευρωπαϊκών στρατιωτικών εξελίξεων και δεδομένων.
Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λετονία (2006) αποφασίστηκε η ελάττωση των εθνικών περιορισμών στη χρήση των στρατιωτικών μονάδων. Κυβέρνηση και ΥΕΘΑ συμφώνησαν σε άμεση προσαρμογή του 40% των ελληνικών χερσαίων δυνάμεων στις αποστολές του ΝΑΤΟ. Ταυτόχρονα το 8% του στρατού θα είναι είτε αναπτυγμένο σε αποστολές εκτός συνόρων είτε σε ετοιμότητα να συμμετέχει σε μια τέτοια επέμβαση.
Ο εχθρός λαός είναι εδώ.
Για πρώτη φορά στην μεγαλύτερη διακλαδική άσκηση του ελληνικού στρατού ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΑΣ, στις 22-26/9/08, ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην αντιμετώπιση των «ασύμμετρων απειλών». Ενώ εκτός από το ΓΕΕΘΑ, τα επιτελεία και τους μεγάλους σχηματισμούς, συμμετείχαν και τα σώματα ασφάλειας και πολιτικοί φορείς. Στρατιωτικές μονάδες (Βαλκανική Ταξιαρχία, Τάγμα ΓΕΣ, Σχολή Υπαξιωματικών Τρικάλων) εκπαιδεύονται στην καταστολή διαδηλώσεων, ενώ οι μονάδες των ΥΑΤ (πρώην ΜΑΤ), καιρό τώρα εκπαιδεύονται στη χρήση χημικών στο κέντρο εκπαίδευσης τεθωρακισμένων (ΚΕΤΘ) στον Αυλώνα,. Επίσης πρόσφατη απόφαση του μέχρι πρότινος Υφυπουργού Εσωτερικών σε θέματα δημοσίας τάξης Χηνοφώτη (πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ), επιβάλει την εκπαίδευση των σπουδαστών των αστυνομικών σχολών σε στρατιωτικές τακτικές και βολές όπλων στον Αυλώνα και στη Θήβα.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι ο στρατός τέθηκε σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» στην πρόσφατη εξέγερση του Δεκέμβρη.
Με βάση τα ΝΑΤΟϊκά πρότυπα ο στρατός γίνεται αστυνομία και η αστυνομία στρατός με κοινό στόχο την καταστολή και την εξόντωση των κοινωνικών κινημάτων των λαών που αγωνίζονται και αντιστέκονται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, τόσο εντός, όσο και εκτός συνόρων.
Μέσα στη δίνη της χειρότερης οικονομικής κρίσης εδώ και 80 χρόνια ο ρόλος του στρατού στο «εσωτερικό μέτωπο» αποκτά μεγαλύτερη σημασία. Όλες οι δυνάμεις καταστολής θα έχουν ρόλο στην ύψωση του «μπλόκου» στην εξάπλωση των κοινωνικών εξεγέρσεων που κήρυξε ο Σαρκοζί μετά την εξέγερση της ελληνικής νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη.
Σήμερα που οι ιμπεριαλιστές σφαγιάζουν και εξοντώνουν τον παλαιστινιακό λαό, που ετοιμάζουν νέα πολεμικά σφαγεία με μπροστάρη τη ΝΑΤΟϊκή δολοφονική μηχανή, πιστεύουμε ότι το αντιπολεμικό κίνημα μπορεί και πρέπει να πάρει μια διαφορετική κατεύθυνση.
Τα 60 χρόνια του ΝΑΤΟ πρέπει να γίνουν η αφορμή για την εμφάνιση και ανάπτυξη ενός ισχυρού - μαζικού ΑΝΤΙΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ - ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ-ΑΝΤΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ - ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ αντιπολεμικού κινήματος που θα αγκαλιάσει πλατιά τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε όλους τους κοινωνικούς χώρους. Που θα συνδέει τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας με την πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ, τον Ευρωστρατό, τον μιλιταρισμό, τους πολεμικούς εξοπλισμούς και τις κυβερνήσεις του πολέμου, πριν απ΄ όλα στην ίδια μας τη χώρα.
Πιστεύουμε ότι το επόμενο διάστημα είναι αναγκαίο να αναπτυχθούν με μαζικούς όρους και στη χώρα μας αντιπολεμικές δράσεις και πρωτοβουλίες με αφορμή τα 60 χρόνια του ΝΑΤΟ, γύρω από τα ζητήματα που περιγράφηκαν παραπάνω.
Γι αυτό και καλούμε πολιτικές οργανώσεις και κινήσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, αντιπολεμικής πρωτοβουλίες, εργατικά και φοιτητικά σχήματα, δημοτικές κινήσεις, αγωνιστές του αντιπολεμικού κινήματος σε πλατιά σύσκεψη για την συγκρότηση μαζικής πρωτοβουλίας δράσης ενάντια στο ΝΑΤΟ.
• Έξω το ΝΑΤΟ και οι «Ειρηνευτικές Δυνάμεις» από το ΙΡΑΚ-ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ-ΒΑΛΚΑΝΙΑ-ΚΑΥΚΑΣΟ-ΛΙΒΑΝΟ
• Έξω ο ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΣ από ΒΑΛΚΑΝΙΑ-ΑΦΡΙΚΗ.
• Ειρήνη και Λευτεριά στη Παλαιστίνη. Να σταματήσει η ισραηλινή επίθεση-αποκλεισμός. Η Διεθνή Κοινότητα και το Κράτος-Φονιάς του Ισραήλ να αναλάβουν την ευθύνη και το κόστος της Ανοικοδόμησης της Γάζας.
• Διάλυση του ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ. Αποχώρηση της Ελλάδας τώρα.
• Να κλείσουν οι βάσεις. Καμιά διευκόλυνση στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα.
• Να γυρίσουν τώρα όλα τα στρατεύματα που βρίσκονται εκτός συνόρων.
• Να σταματήσει ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας που τρομοκρατεί τους αγωνιζόμενους λαούς και τα κινήματα.
• Να καταργηθούν τα πολεμικά δόγματα των Ασύμμετρων Απειλών και των Προληπτικών Πόλεμων.
• Μπλοκάρισμα των Πολεμικών Εξοπλισμών. Λεφτά για Δωρεάν Παιδεία-Υγεία-Ασφάλιση-Πολιτισμό.
• Κανένας νέος Μισθοφόρος. Μείωση της θητείας.
• Όχι στην χρήση του Στρατού εναντίον των κινημάτων.
• Όχι στην ευρωκαταστολή και ευρωτρομοκρατία. Να καταργηθούν οι τρομονόμοι.
• Σεβασμό στα δικαιώματα των μειονοτήτων.
• Κοινός εργατικός διεθνιστικός αγώνας, με συμμετοχή όλων των εργαζομένων ανεξαρτήτου χρώματος-εθνότητας-θρησκείας, για την ικανοποίηση των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων.
• Να ανατραπεί η κυβέρνηση του πολέμου, του κρατικού αυταρχισμού και της αντεργατικής πολιτικής.
Αφού συγκροτηθεί η Πρωτοβουλία θα καλέσει τις υπόλοιπες συνιστώσες του κινήματος σε αγωνιστική συνεύρεση, ώστε να πραγματοποιηθούν μεγάλες κινητοποιήσεις, παρά τις μεταξύ μας αντιθέσεις.
Τέλος, σημαντικές συνιστώσες του αντιπολεμικού και όχι μόνο κινήματος συνειδητοποιούν την ανάγκη ενός μονιμότερου ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ, που δε θα δρα αποσπασματικά και επετειακά, αλλά με συνέπεια θα αναδεικνύει και θα αντιπαλεύει την πολιτική του πολέμου, του ρατσισμού και του μιλιταρισμού.
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
.png)
