Αντιθέτως, όπου και όποτε αυτή εκδηλώθηκε, υπονόμευσε και προβοκάρισε τους κοινωνικούς αγώνες, ενώ ταυτόχρονα τροφοδότησε την ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών και τον αυταρχισμό του κράτους.
Η τρομοκρατία των δυο τελευταίων αιώνων είναι από τη φύση της δημοκρατική και απορρέει από τη γιακωβίνικη αντίληψη της πολιτικής δράσης. Γεννήθηκε στη γαλλική επανάσταση (με την Πρώτη και Δεύτερη τρομοκρατία) κι έχει ιστορικά αποδειχτεί ότι με την τυφλή βία στρέφονται προς τον συντηρητισμό μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, ενώ σπιλώνονται και διασύρονται κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες.
Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι απέναντι σ’ αυτά τα εγκληματικά φαινόμενα όπως είμαστε αντίθετοι και με την άλλη, την καθημερινή (με ή χωρίς όπλα) τρομοκρατία.
Τρομοκρατία δεν είναι ο αργός ψυχικός θάνατος της ανεργίας; Τρομοκρατία δεν είναι η αέναη απειλή της κοινωνικής ανασφάλειας και της χρεοκοπίας; Τρομοκρατική δεν ήταν η εγκληματική επίθεση κατά της αδάμαστης συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα; Τρομοκρατία δεν ήταν πέρυσι η δολοφονία του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου; Τρομοκρατία δεν είναι ο εξευτελισμός της ανθρώπινης ζωής και η ασύδοτη ολιγαρχία του πλούτου; Τρομοκρατία δεν είναι ο χουλιγκανισμός (με νεκρούς) των γηπέδων;
Όλα τούτα (και πολλά άλλα) τρομοκρατικά φαινόμενα, είναι παράγωγα της ταξικής δημοκρατίας μας τα οποία όχι μόνο δεν επιχειρεί να θεραπεύσει, αλλά αντιθέτως τα απωθεί στο περιθώριο.
Η αστυνομοκρατία
Δεν πρόλαβε να ζεστάνει ο υπουργός την καρέκλα του και ξαμόλησε τα λαγωνικά του στα Εξάρχεια για να επιβάλουν την τάξη. Έτσι ξεκίνησε η αστυνομική «σκούπα» το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου 2009 σαρώνοντας όποιον έβρισκε μπροστά της, με δεκάδες προσαγωγές πολιτών και ομάδες αστυνομικών, ένστολων και με πολιτικά, να ελέγχουν πολίτες στους δρόμους με εξευτελιστικό τρόπο, ενώ «πολλοί από τους ελεγχόμενους αναγκάστηκαν να μείνουν γονατιστοί για περισσότερο από 20 λεπτά, παρότι είχαν επιδείξει τις ταυτότητές τους στους αστυνομικούς» («Ελευθεροτυπία», 10-10-2009).
Ακολούθησαν κατά τις επόμενες ημέρες κυλιόμενες αστυνομικές επιχειρήσεις στην ίδια περιοχή για να φτάσουμε στο γνωστό περιστατικό με τις συλλήψεις του εκφωνητή του Πολυτεχνείου και συγγραφέα κ. Δημ. Παπαχρήστου και του δημοσιογράφου κ. Στ. Ελληνιάδη, την απελευθέρωσή τους, τη δημόσια συγγνώμη του κ. Χρυσοχοΐδη και την παραίτηση του αρχηγού της Αστυνομίας.
Περιγράφοντας την πολιτική που θα ασκήσει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη έχει διακηρύξει από τη μια ότι «όποιος ένστολος φερθεί σε πολίτη κατά παράβαση του Συντάγματος θα φεύγει από το Σώμα και το ίδιο θα συμβαίνει με όποιον αστυνομικό αποδειχθεί ότι συνεργάζεται ή ότι μεροληπτεί υπέρ μελών ακροδεξιών οργανώσεων» («Ελευθεροτυπία» 10-10-09) και από την άλλη ότι «θα κυνηγήσουμε τους χούλιγκαν και τους βανδάλους και θα κάνουμε την Αθήνα ειρηνική».
Το δυστύχημα είναι ότι, παρά τις διακηρύξεις, ξεκίνησε με «σκούπα» στα δικαιώματα και με προσβολές στην αξιοπρέπεια του πολίτη.
Αλλά ο κ. υπουργός γνωρίζει καλύτερα παντός άλλου ότι το σώμα του οποίου προΐσταται βαρύνεται με «ζαρντινιέρες», «πράσινα παπούτσια», βασανισμούς και θανάτους αλλοδαπών σε αστυνομικά τμήματα, παραβιάσεις δικαιωμάτων κ.λπ.
Ωραία λόγια δημοκρατικού προσωπείου ότι «η καταστολή δεν είναι λύση», αλλά τότε γιατί δεν καταστέλλει τους ασύδοτα καταστέλλοντες υφισταμένους του και όχι τους μονίμως καταστελλόμενους πολίτες;
Δύσκολος ο δρόμος μας ως εργαζομένων. Οφείλουμε να υπερασπίσουμε δικαιώματα και κατακτήσεις, πορευόμενοι ανάμεσα σε συμπληγάδες αποκρούοντας σθεναρά με τη μαζική αγωνιστική δράση τις κάθε είδους τρομοκρατίες.
.png)
