Τις τελευταίες μέρες κλιμακώνεται μια χωρίς αρχές επίθεση της ηγεσίας του ΚΚΕ στο ΝΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και γενικότερα την αντικαπιταλιστική, επαναστατική κομμουνιστική Αριστερά. Μια επίθεση που φιλοδοξεί να υψώσει τείχη μεταξύ των αγωνιστών της Αριστεράς και να δυναμώσει τον ενδοαριστερό εμφύλιο. Η επίθεση πραγματοποιείται με έναν καταιγισμό δημοσιευμάτων από τις στήλες του Ριζοσπάστη (και με άρθρο μέλους του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ) αλλά και με τραμπούκικες επιθέσεις μελών της ΚΝΕ και του ΚΚΕ σε βάρος αγωνιστών της ΕΑΑΚ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση.
Αν και το ΚΚΕ μιλά για «κήρυξη πολέμου στην εργατική τάξη» από το κεφάλαιο, τελικά απαντά με τον πόλεμο που κήρυξε ο Περισσός εναντίον της επαναστατικής Αριστεράς.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, θορυβημένη από την άνοδο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στο εργατικό κίνημα, κατρακυλά τόσο πολύ ώστε να χαρακτηρίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ως «χώρο που κηδεμονεύεται και είναι υπονομευόμενος από διάφορα κέντρα». Συκοφαντεί το ΝΑΡ που προτείνει επίμονα (και στο ΠΑΜΕ) την κοινή ανατρεπτική δράση της Αριστεράς στο μαζικό κίνημα ενάντια στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την ΕΕ και το ΔΝΤ, ότι «πρωτοστάτησε στον πόλεμο ενάντια στο ΠΑΜΕ», με τις «θέσεις της ΠΑΣΚΕ, με τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ, με τις θέσεις της εργοδοσίας»! Η ηγεσία της ΚΝΕ φτάνει μάλιστα στο σημείο να χαρακτηρίζει ΕΚΟΦίτες και «σύγχρονους φασίστες» τους αγωνιστές της ΕΑΑΚ, αξιοποιώντας με τον πιο χυδαίο τρόπο σε αυτή την απαράδεκτη επίθεση και την ηρωική μορφή της κομμουνίστριας και μέλος της ΚΝΕ Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, που άφησε την τελευταία της πνοή στις πύλες της ΕΤΜΑ τον Ιούλη του 1980.
Το αμόκ της ηγεσίας του ΚΚΕ αποκαλύπτει τα βαθύτερα προβλήματα και αδιέξοδα της γραμμής του. Ενώ μιλά για πόλεμο με το κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι βλέπουν να πέφτουν «άσφαιρα πυρά» από την πλευρά του ΚΚΕ. Αρνείται πεισματικά να συμβάλλει σε ένα μαζικό, ενωτικό και πολιτικό κίνημα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας για την ανατροπή της επίθεσης, για να ανατραπεί η «χούντα» κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και να ανοίξει ο δρόμος για την αντικαπιταλιστική επανάσταση προς τον κομμουνισμό της εποχής μας. Απ’ αυτό το επείγον καθήκον για όλη την Αριστερά αυταπατάται ότι μπορεί να δραπετεύσει η ηγεσία του ΚΚΕ υψώνοντας νέα τείχη στο «κομματικό φρούριο» του αλάθητου. Αρνούμενο την ανάγκη για ένα νέο, νικηφόρο αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα επαναστατικής υπέρβασης της καπιταλιστικής κρίσης που θα ανταποκρίνεται στην εποχή μας, προβάλλοντας μια «λαϊκή εξουσία» χωρίς επανάσταση και μια αναπαλαίωση των ταξικά εκφυλισμένων καθεστώτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού», γυρίζει την πλάτη στις αναζητήσεις των αριστερών και των κομμουνιστών που φουντώνουν, στην ανάγκη της κοινής δράσης και της μαχόμενης αυτοκριτικής του κινήματος.
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς κρίνονται πολύ αυστηρά από τους εργαζόμενους: Θα μπουν στον πόλεμο, με ανατρεπτική αντικαπιταλιστική πολιτική γραμμή, συμβάλλοντας σε ένα ενωτικό κίνημα για την ανατροπή της επίθεσης κυβέρνησης και κεφαλαίου ή θα οδηγήσουν στον πολιτικό αφοπλισμό και την ήττα των εργαζομένων, είτε με τη λογική «πας μη ΚΚΕ βάρβαρος», είτε με την πρόσδεση στην ΕΕ, στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τη σοσιαλδημοκρατία άλλων δυνάμεων;
Το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η αντικαπιταλιστική Αριστερά δεν θα κατρακυλήσουν στον ενδοαριστερό εμφύλιο. Καλούμε στην ψύχραιμη απόκρουση της χυδαίας επίθεσης της ηγεσίας του ΚΚΕ. Καλούμε τους σκεπτόμενους αγωνιστές της βάσης του ΚΚΕ να μην παρασυρθούν σε αυτή την επικίνδυνη λογική. Με συναίσθηση και των δικών μας αδυναμιών, επιμένουμε στην ανατρεπτική κοινή δράση της Αριστεράς ενάντια στο κοινό αντίπαλο.
Το ΝΑΡ και η αντικαπιταλιστική Αριστερά έχουν διαλέξει χαράκωμα και στόχο. Η ηγεσία του ΚΚΕ προς τα που «πυροβολεί»;
Αθήνα, 22/12/2010
.png)
