Το βράδυ της Πέμπτης 27 Γενάρη, είδαμε να κορυφώνεται το κλίμα τρομοκράτησης και καταστολής των κοινωνικών αγώνων, που εδώ και μήνες καλλιεργεί η κυβέρνηση σε ολόκληρη την κοινωνία. Σε μια σχεδιασμένη επιχείρηση στρατιωτικού τύπου, που φέρνει στο νου άλλες εποχές, οι δυνάμεις της αστυνομίας, μαζί με μονάδες των ΜΑΤ, των ΕΚΑΜ και της ασφάλειας έστησαν αστυνομικό κλοιό γύρω από τον χώρο της νομικής, προσπαθώντας να συκοφαντήσουν και να περιθωριοποιήσουν τον αγώνα των μεταναστών που αιτούνται εδώ και μέρες πολιτικό άσυλο, έχοντας ξεκινήσει και απεργία πείνας, η οποία συνεχίζεται.
Παράλληλα, από τη στιγμή της εισόδου των μεταναστών στο (αχρησιμοποίητο) νέο κτήριο της Νομικής, γίναμε μάρτυρες μιας αρρωστημένης επίθεσης στο θεσμό του ασύλου από μεριάς της κυβέρνησης, της ΝΔ, των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και της αστυνομίας. Με άμεση ευθύνη των πρυτανικών αρχών, των παρατάξεων που στήριξαν την απόφαση (ΠΑΣΠ, ΔΑΠ), καθώς και της κατάπτυστης ηγεσίας των Πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ)-αυτών που στηρίζουν την κυβερνήτική πολιτική στα πανεπιστήμια- το βράδυ της Πέμπτης υπήρξε απόφαση για άρση του πανεπιστημιακού ασύλου। Απόφαση που μόνο στόχο είχε να τρομοκρατήσει τους αγωνιζόμενους μετανάστες και όσους στηρίζουν τον αγώνα τους, και να επιτρέψει είσοδο της αστυνομίας στη Νομική. Απόφαση που αποτελεί πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που θέλει να πλήξει όλους όσους επιλέγουν να αγωνίζονται απέναντι στην βάρβαρη πολιτική της που τσακίζει τα δικαιώματά μας σε παιδεία και εργασία.
Η άρση του ασύλου δεν είναι μόνο μια επίθεση ενάντια στο φοιτητικό και λαϊκό κίνημα, που επί χρόνια το προάσπιζαν συλλογικά και οργανωμένα μέσα από τις διαδικασίες τους. Είναι παράλληλα και κίνηση οχύρωσης από μεριάς του κράτους και της κυβέρνησης, απέναντι στην τεράστια κοινωνική οργή που σπέρνει η απολυταρχική πολιτική της κοινοβουλευτικής δικτατορίας ΠΑΣΟΚ – ΔΝΤ και ΕΕ και απέναντι στους μαζικούς, αδεσμεύτους αγώνες που βγαίνουν καθημερινά στο προσκήνιο. Βρισκόμαστε σε μια συγκυρία που ο αστικός συνασπισμός εξουσίας ξεδιπλώνει μέρα με τη μέρα μια αντιλαϊκή και βάρβαρη πολιτική, που ξεριζώνει κεκτημένα δεκαετιών και καταδικάζει σιγά σιγά το λαό στην εξαθλίωση και την ανέχεια. Απολύσεις, ελαστικές σχέσεις εργασίας, περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, και κοινωνικές παροχές γίνονται ο κανόνας για τα επόμενα χρόνια, ενώ παράλληλα τα «εκπαιδευτικά» νομοσχέδια που ετοιμάζει το Υπουργείο Παιδείας υποθηκεύουν όλες τις επόμενες γενιές σε ένα μέλλον χωρίς δικαιώματα, χωρίς πρόσβαση και κατοχύρωση στην εκπαίδευση, χωρίς καμία επαγγελματική και εργασιακή προοπτική.
Αυτή η πολιτική, που προβάλλεται ως μονόδρομος από τη μεριά της κυβέρνησης, θέλει πρώτα από όλα να φιμώσει και να καταπνίξει τη λαϊκή οργή και τους συλλογικούς αγώνες. Σε μια τέτοια εικόνα, φυσικά, δεν χωρά το κεκτημένο του ασύλου, που δεν είναι μόνο ακαδημαϊκή – δημοκρατική κατάκτηση για την «ελεύθερη διακίνηση των ιδεών», αλλά πραγματικά κεκτημένο του εργατικού και λαϊκού κινήματος, έχει λειτουργήσει ιστορικά και μπορεί να είναι στο μέλλον εφαλτήριο για τους κοινωνικούς αγώνες και όσους δεν βρίσκουν χώρο έκφρασης στα πλαίσια της «δημοκρατίας». Γι’ αυτό η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της το δυσφημούν συστηματικά, γι’ αυτό στο πλαίσιο της περίφημης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης επιχειρούν να το απαξιώσουν και να το απογυμνώσουν από το ιστορικό και κοινωνικό του περιεχόμενο। Αντίθετα θέλουν να το μετατρέψουν σε άσυλο για την αγορά και τις επιχειρήσεις.
ΟΙ μετανάστες δεν επιλέγουν να φύγουν από τη χώρα τους. Τα θύματα της κοινωνικής ανισότητας, της οικονομικής κρίσης και του πολέμου εξαναγκάζονται να μεταναστεύσουν, για να γίνουν τα θύματα της πιο βάρβαρης εκμετάλλευσης στις χώρες «υποδοχής». Ταυτόχρονα η μεταναστευτική πολιτική όλων των κυβερνήσεων, αξιοποιείται για να σπείρουν τον εμφύλιο μεταξύ των ελλήνων και των ξένων εργαζομένων. Οι μετανάστες που ζουν και εργάζονται επί χρόνια στην Ελλάδα, παραμένουν με ευθύνη της πολιτείας σε καθεστώς παρανομίας, με αποτέλεσμα να γίνονται εύκολη λεία για τους εργοδότες και τους κάθε λογής λαθρέμπορους των αδειών παραμονής, των συνθηκών διαβίωσης και τελικά της ελπίδας μια καλύτερη ζωή αυτών των ανθρώπων. Στην κατάσταση αυτή συμβάλλουν ενεργά και συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που αφήνουν τους μετανάστες να δουλεύουν σε καθεστώς μαύρης, κακοπληρωμένης και ανασφάλιστης εργασίας, χωρίς δυνατότητα συνδικαλιστικής έκφρασης, απαγορεύοντας τους την εγγραφή σε σωματεία। Συγχρόνως, οι χιλιάδες μετανάστες που εξαναγκάζονται σε φυγή προς την Ευρώπη, παρουσιάζονται ως η αιτία για την ανεργία, την εγκληματικότητα και την κοινωνική οργή, σε μια προσπάθεια να διχαστεί ο κόσμος της εργασίας και η ελληνική κοινωνία στο ψευδές δίπολο «Έλληνας εργαζόμενος-μετανάστης», την ώρα που και οι δύο στενάζουν υπό το βάρος των αντιλαϊκών πολιτικών, τις οποίες πρέπει να αντιπαλέψουν από κοινού.
Στο ζήτημα του ασύλου η θέση μας είναι σαφής και ασυμβίβαστη: το φοιτητικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα είναι τα μόνα αρμόδια να αποφασίζουν για το άσυλο, μέσα από τα όργανα και τις διαδικασίες τους. Σε μια περίοδο που οι κοινωνικοί αγώνες ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική κορυφώνονται, δεν θα δεχτούμε καμία καταπάτηση και καμία συκοφάντηση του θεσμού του ασύλου, που πάντα αποτελούσε για αυτούς εφαλτήριο. Καλούμε επίσης τους φοιτητές, τους εργαζόμενους, και συνολικά την ελληνική κοινωνία να αντιληφθεί ότι ο αγώνας των μεταναστών, των πιο κατατρεγμένων και εξαθλιωμένων τμημάτων αυτής της κοινωνίας, πρέπει να αποτελέσει κομμάτι ενός πανεκπαιδευτικού και πανκοινωνικού αγώνα, μέσα από συλλογικούς φορείς, σωματεία και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης ενάντια στις βάρβαρες αντιεκπαιδευτικές, αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές που επιχειρούν να μετατρέψουν τη γενιά μας στην πρώτη μιας σειράς χαμένων γενεών.
· ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ Ο ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΠΡΥΤΑΝΗΣ ΤΩΝ ΜΑΤ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ· ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ – ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ
· ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ-ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
· ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ, ΕΛΛΗΝΑΣ Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ, ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ Η ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΣ
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ
.png)
