Αυξάνεται καθημερινά η γκρίνια στο εσωτερικό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
Με τον τρόπο που του άξιζε, δηλαδή με μαζικές κινητοποιήσεις και έντονες αποδοκιμασίες, υποδέχθηκαν τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ στην Κρήτη χιλιάδες εργαζόμενοι κι επαγγελματίες. Ως αποτέλεσμα η προσπάθειά του να κάνει μια καλή αρχή μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό με την επίσκεψη σε μια περιφέρεια που ανέκαθεν θεωρούταν προπύργιο του ΠΑΣΟΚ τού γύρισε μπούμερανγκ, αποκαλύπτοντας την θέση άμυνας στην οποία βρίσκεται η κυβέρνηση μετά την κατάθεση του μίνι μνημονίου. Το χουνέρι ωστόσο του Βαγγέλη Βενιζέλου σηματοδότησε και κάτι ακόμη: το τέλος του μουδιάσματος που ακολούθησε τις διπλές εκλογές του 2012, όταν ο σχηματισμός κυβέρνησης από τον Αντώνη Σαμαρά σήμανε και μια προσωρινή διακοπή των εργατικών αγώνων ενάντια στα Μνημόνια. Πλέον, η στάση αναμονής ανήκει οριστικά στο παρελθόν, κι αυτό το 15ήμερο, όπως ξεκίνησε με την απεργία των εργαζομένων στους δήμους την Τρίτη 9 Ιουλίου και θα συνεχιστεί με την γενική απεργία της Τρίτης 16 Ιουλίου, όταν το νομοσχέδιο έκτρωμα εισέρχεται στη Βουλή και την μαζική κινητοποίηση ενάντια στην επίσκεψη του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, την Πέμπτη 18 Ιουλίου, μπορεί να σημάνει την αρχή του τέλους της κυβέρνησης Α. Σαμαρά.
Αβεβαιότητα και κίνδυνο να ανακοινωθούν νέα μέτρα το φθινόπωρο προκαλεί το χρηματοδοτικό κενό
Καθοριστικό ρόλο στο πλήγμα που δέχτηκε η κυβέρνηση και στην αμφισβήτησή της από την κοινωνία διαδραμάτισε η ψυχρολουσία από το συμβούλιο υπουργών Οικονομικών την Δευτέρα 8 Ιουλίου. Είχε προηγηθεί η ανακοίνωση της Τρόικας που διαψεύδοντας το κλίμα εφησυχασμού που καλλιεργούσε η κυβέρνηση με τα φιλικά της ΜΜΕ ανέφερε πως «οι προοπτικές παραμένουν αβέβαιες» κι ότι «η εφαρμογή του προγράμματος καθυστερεί». Κατά συνέπεια η υποταγή στην Γερμανία δεν περιορίζει τις απαιτήσεις της, απλώς τις διευρύνει, διαπίστωσε με τη σειρά του κι ο Σαμαράς, που θεωρούς δυνατό του σημείο την υποτέλειά του. Μάρτυρας της αποχαλίνωσης των Γερμανών η απόφαση του συμβουλίου υπουργών Οικονομικών να δώσουν την αναμενόμενη δόση των 8,1 δισ. ευρώ σε δόσεις, δηλαδή τμηματικά, και υπό τον όρο να ψηφίζονται κάθε φορά τα προαπαιτούμενα μέτρα από την Βουλή. Στο πλαίσιο αυτής της απόφασης άμεσα, δηλαδή εντός του Ιουλίου, θα δοθούν 4 δισ. ευρώ κι αφού πρώτα η Βουλή ψηφίσει στις 19 Ιουλίου το μίνι Μνημόνιο με τα δρακόντεια μέτρα που περιλαμβάνει ενώ μέχρι τον Οκτώβριο θα έχουν δοθεί συνολικά 6,8 δισ. ευρώ.
Από κει και πέρα ωστόσο είναι άγνωστο το τι θα γίνει δεδομένου ότι η ολοκλήρωση των γερμανικών εκλογών, τον Σεπτέμβριο του 2012, θα τερματίσει την περίοδο χαλαρότητας που διανύουμε με πρωτοβουλία της Γερμανίας, θέτοντας σε κίνηση πιο δυναμικά σενάρια για την τύχη του ελληνικού δημόσιου χρέους. Άμεσα δε θα απαιτηθούν λύσεις για το χρηματοδοτικό κενό που υφίσταται, η επίλυση του οποίου θεωρείται προαπαιτούμενο κάθε άλλου σχεδίου. Το ύψος του χρηματοδοτικού ανέρχεται σε 3 δισ. ευρώ για το 2013–2014 και σε 7 περίπου δισ. ευρώ για την επόμενη διετία, 2015-2016. Μια γεύση του πήραμε από τον απολογισμό των εσόδων το πρώτο εξάμηνο του έτους, όπως παρουσιάστηκε την εβδομάδα που πέρασε. Με βάση στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, η μαύρη τρύπα στο μέτωπο των εσόδων έφθασε τα 1,6 δισ. ευρώ. Αν δε συνυπολογίσουμε πως οι επιστροφές φόρων είναι χαμηλότερες κατά 684 εκ. ευρώ τότε οι αστοχίες ανέρχονται σε 2,2 δισ. ευρώ. Το πραγματικό κενό γιγαντώνεται αν επίσης λάβουμε υπ’ όψη μας ότι οι πρωτογενείς δαπάνες κι οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων υπολείπονται των στόχων κατά 2 και 1 δισ. ευρώ αντίστοιχα. Κατά συνέπεια για να εμφανιστεί πρωτογενές πλεόνασμα στο τέλος του 2013 θα απαιτηθούν πολλά …μαγειρέματα. Τα πραγματικά ωστόσο κενά θα συνεχίσουν να υπάρχουν απαιτώντας πολύ πιθανά την ψήφιση ενός νέου Μνημονίου που θα περιλαμβάνει δρακόντειες περικοπές κοινωνικών δαπανών. Το ενδεχόμενο αυτό άφησε ανοιχτό ακόμη κι ο αρμόδιος υπουργός, Γ. Στουρνάρας μιλώντας στον Σκάι όπου τόνισε ότι «για το 2014 το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα. Δεν γνωρίζουμε τώρα τι θα γίνει το 2015 και 2016»…
Η αβεβαιότητα υπογραμμίζεται κι από τα ερωτηματικά που θέτει ο διεθνής Τύπος, (μεταφέροντας προφανώς συζητήσεις σε κέντρα του ιμπεριαλισμού) για την τύχη του ελληνικού προγράμματος, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο εκτροχιασμού. Προοπτική που δεν μοιάζει καθόλου μακρινή να σταθμίσουμε την επιδείνωση των οικονομικών προβλέψεων. Για παράδειγμα, ενώ για το 2014 η κυβέρνηση πρόβλεπε ότι θα τερματιστεί, επιτέλους, η συρρίκνωση του ΑΕΠ και θα επέλθει σταθεροποίηση, νεώτερη πρόβλεψη του Εκόνομιστ κάνει λόγο για περαιτέρω πτώση του ΑΕΠ κατά 2%!
Αυτό ακριβώς το ασταθές έδαφος, που μετατρέπει τη θεωρία του success story στο πιο σύντομο ανέκδοτο, και το οποίο θα ανάγει σε καθημερινή υπόθεση το επόμενο διάστημα πολλούς ακόμη «ξαφνικούς θανάτους» ανάλογους της ΕΡΤ, της δημοτικής αστυνομίας και των σχολικών φυλάκων, πυροδότησε και το κλίμα γκρίνιας μεταξύ των κυβερνητικών βουλευτών, την προηγούμενη εβδομάδα. Μέχρι κι ο Πάρις Κουκουλόπουλος, που είναι πιο δεδομένος κι απ’ τον Φούχτελ, χαρακτήρισε «ορισμό του γονατογραφήματος» το υπό ψήφιση πολυνομοσχέδιο. Η απόφαση δε της κυβέρνησης να μην μπει το νομοσχέδιο στη Βουλή για ψήφιση με την διαδικασία του κατεπείγοντος και την μορφή του ενός άρθρου, όπως δηλαδή έκανε ως τώρα, και με απώτερο στόχο να ελέγξει τον κομματικό πατριωτισμό και την αφοσίωση των βουλευτών δοκιμάζει σε κάθε περίπτωση τα αντανακλαστικά και ήδη χαρακτηρίζεται από το Μαξίμου ως λάθος. Ο κίνδυνος δηλαδή που διατρέχουν οι Νεοδημοκράτες κατά πρώτο λόγο βουλευτές είναι να έχουν την τύχη του Βενιζέλου στην Κρήτη κάθε φορά που θα έρχονται σε επαφή με κόσμο. Γι’ αυτό το λόγο και πληθαίνουν οι εισηγήσεις προς Σαμαρά και Βενιζέλο να θέσουν θέμα κομματικής πειθαρχίας στην κρίσιμη ψηφοφορία, δηλώνοντας μάλιστα ότι η υπερψήφιση του μίνι Μνημονίου επέχει θέση ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση.
Η μαζική συμμετοχή στις συγκεντρώσεις και τις απεργίες της επόμενης εβδομάδας μπορούν να οξύνουν αυτές τις αντιθέσεις. Επίσης να αποτελέσουν ένα καλό μάθημα για την κυβέρνηση και την Τρόικα και μια σπουδαία αρχή για το τέλος της κυβέρνησης…
