ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ
Ενώ το πολιτικό σύστημα μπαίνει σε οξεία κρίση και οι αστικοί κύκλοι κινούνται σε μια εκ βάθρων αναδόμηση, η θεσμική Αριστερά συζητά περί «κουραμπιέδων»! Η Αλ. Παπαρήγα, σε μια από τις πιο άστοχες παρεμβάσεις της, θέλοντας να αναδείξει τη «λάιτ» φυσιογνωμία του Συνασπισμού, παρομοίωσε την πολιτική του με κουραμπιέ («από έξω ζάχαρη, από μέσα ζυμάρι»), ρίχνοντας την αντιπαράθεση σε επίπεδο τηλεπαράθυρου. Ο Αλ. Αλαβάνος, σε μια επίδειξη κάκιστου χιούμορ, απάντησε ότι ο κουραμπιές είναι τρέντι και ειδικά στη νεολαία(!) η οποία δεν έχει χοληστερίνη. Έτσι, οι δύο αρχηγοί κατάφεραν να ανεβάσουν την …πίεση των απλών αριστερών στα ύψη.
Το ΚΚΕ, με συνέντευξη Τύπου την εβδομάδα που πέρασε, προχώρησε σε μια σφοδρή καταγγελία των μέσων ενημέρωσης, τα οποία έχουν εξοστρακίσει κυριολεκτικά τους εκπροσώπους του, ενώ ό,τι συνδέεται με τον ΛΑΟΣ υπερπροβάλλεται, όπως και οι εκπρόσωποι του Συνασπισμού, σε μικρότερη αναλογία. Έχει δίκιο να διαμαρτύρεται. Αλλά η μετεκλογική στασιμότητά του δεν εξηγείται κυρίως με την «εικονική» εξαφάνισή του: Λόγω της σεχταριστικής πολιτικής, της μη επαναστατικής στρατηγικής και της γενικότερης «μπρεζνιεφικής» φυσιογνωμίας του αδυνατεί να καρπωθεί το μεγαλύτερο μέρος της κρίσης του ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη, ο Συνασπισμός με τις παλινωδίες του, που οφείλονται στη ρεφορμιστική «αντινεοφιλελεύθερης» τακτική του, στα κόρτε και τα πείσματα με το ΠΑΣΟΚ και στην τελικά σοσιαλδημοκρατική φυσιογνωμία του, δεν μπορεί να πείσει ότι κινείται εναντίον και έξω από τα σενάρια αναδόμησης του πολιτικού συστήματος. Στην ίδια κατεύθυνση λειτουργεί και ο φιλοευρωπαϊσμός του, η απροθυμία του να στρέψει των διεθνισμό του ενάντια στην ΕΕ, ζητώντας την αποδέσμευση.
Κι όλα αυτά, ενώ απαιτείται η μέγιστη κοινή αριστερή δράση μέσα στο εργατικό και μαζικό κίνημα για να πολιτικοποιηθεί, για να αποτρέψει τη νέα καταιγιστική επίθεση και να στρέψει προς τα αριστερά την πολιτική κρίση. Κάτι που δεν αναιρεί, αλλά απαιτεί την πιο ουσιαστική αντιπαράθεση εντός της Αριστεράς, για το «καρβέλι» των εργαζομένων, όμως και όχι για τους κουραμπιέδες. Θα λέγαμε ότι «ήρθε η ώρα της επαναστατικής Αριστερής». Θα βρει την τόλμη που χρειάζεται;
ΠΡΙΝ 13/01/2008
.png)
