Η νέα σύμβαση, την οποία ο Πρόεδρος του ΣΕΒ χαρακτήρισε «σύγχρονο σύμφωνο εργασιακής ειρήνης», προβλέπει μηδαμινές αυξήσεις στο εργατικό εισόδημα που δέχεται αλλεπάλληλα χτυπήματα από τον πληθωρισμό, την ακρίβεια, την αύξηση των φόρων, τις αυξήσεις στα τιμολόγια των υπο ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ, την αφαίμαξη των οικονομιών από τις τράπεζες.Σε συμφωνία για διετή εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας (2008-2009) κατέληξαν την Τετάρτη η ΓΣΕΕ με τους εργοδοτικούς φορείς. H υπογραφή μιας ακόμη διετούς σύμβασης εργασιακής ειρήνης από μεριάς των ΓΣΕΕ-ΣΕΒ, για την διετία 2008-2009, έρχεται ως επιστέγασμα της υποταγής της ΓΣΕΕ, στην πολιτική της συναίνεσης με τους εργοδότες και την κυβερνητική πολιτική της λιτότητας και της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων.
Η αύξηση της πρώτης δόσης είναι μόλις 3,45%, που αντιστοιχεί σε ότι αφορά τον βασικό μισθό, σε μία αύξηση 0.9 ευρώ την ημέρα. Συνολικά η αύξηση για το 2008, ανέρχεται σε 6,5%, σε δύο δόσεις, αντί για αυξήσεις πάνω από 10% που ζητούσε η ΓΣΕΕ. Με μία ακόμη δόση αύξησης μέσα στο 2009, η συνολική μεταβολή είναι 12,4% συνολικά για τα δύο χρόνια.
Γεγονός με σημαντικό πολιτικό συμβολισμό-πρόκληση για τα αισθήματα των εργαζομένων- αποτελεί η υπογραφή της νέας ΕΓΣΣΕ με αυξήσεις-ντροπής, πριν ακόμη ψηφιστεί το ασφαλιστικό τερατούργημα και ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη απεργιακοί αγώνες. Αυτό και μόνο αρκεί να καταδείξει την πολιτική επιλογή του υποταγμένου συνδικαλισμού να πιέσει πολιτικά όχι στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης των κοινωνικών αγώνων, αλλά στην εκπνοή τους και τον υποβιβασμό τους σε απλό βαστάζο των κοινοβουλευτικών κινήσεων. Στο φόντο αυτών των εξελίξεων, το μόνο πεδίο ‘’κινητοποίησης’’ της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, θα είναι γύρω από τις προτάσεις της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης για το ‘’δημοψήφισμα’’ και την ‘’πρόταση μομφής’’.
Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, η προώθηση της αγωνιστικής ταξικής ενότητας των εργαζομένων σε μια προοπτική ανάπτυξης αγωνιστικού συντονισμού από τα κάτω στη βάση των εργαζομένων, με αιτήματα στηριγμένα στις κοινωνικές ανάγκες και με στόχο την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, της ΕΕ και του κεφαλαίου, είναι τα στοιχεία που πρέπει να αποτελέσουν τον πυρήνα της πολιτικής παρέμβασης της αριστεράς στις εξελίξεις.
Η κατεύθυνση αυτή προϋποθέτει την κοινή πολιτική και αγωνιστική παρέμβαση όλων των δυνάμεων της αριστεράς με όρους ταξικής ανεξαρτησίας και ενωτικού αγωνιστικού προσανατολισμού. Η πολιτική ουράς και συγκυβέρνησης με τις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που ακολουθεί ο ΣΥΝ, καθώς και η άρνηση συμβολής στην ενότητα ταξικής δράσης στη βάση ανεξάρτητων και με νικηφόρο προοπτική αγώνων, που χαρακτηρίζει το ΚΚΕ, αποτελούν δοκιμασμένες συνταγές ήττας για την αριστερά.
Το ΝΑΡ, σε συνεργασία και με άλλες δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς, θα επιχειρήσει το ερχόμενο διάστημα να συμβάλλει σε αυτήν την κατεύθυνση, ανοίγοντας έναν πλατύ, ισότιμο, πολιτικό και συντροφικό διάλογο των αγωνιστών του κινήματος και της αριστεράς, σε μια κοινή ενωτική προσπάθεια ανάδειξης μιας άλλης προοπτικής για το εργατικό κίνημα και τα συμφέροντα των εργαζομένων.
.png)
