Κυβερνητική φθορά, αριστερή αναζήτηση.
Ισχυρή η ΕΑΑΚ, δύναμη αγωνιστικής αντεπίθεσης και αντικαπιταλιστικής ενοποίησης.
Οι φοιτητικές εκλογές της 9ης Απρίλη 2008 έγιναν στο φόντο της όξυνσης της επίθεσης της κυβέρνησης της ΝΔ στα δικαιώματα της νεολαίας σε εκπαίδευση και εργασία, με τον αντιασφαλιστικό νόμο – έκτρωμα, τη ληστρική νέα συλλογική σύμβαση των μηδενικών αυξήσεων, την προσπάθεια υλοποίησης και εμβάθυνσης της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, τη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Έγιναν στο φόντο της έντασης των κοινωνικών αγώνων, που αγκαλιάζουν διαρκώς ευρύτερα τμήματα εργαζομένων και νεολαίας, της διευρυνόμενης αμφισβήτησης των δογμάτων της κυρίαρχης πολιτικής, των κομμάτων και των θεσμών της, τής αναζήτησης αντιπολίτευσης και απαντήσεων προς τα αριστερά.
Οι εκλογές αποτύπωσαν τάσεις που αναδεικνύονται ευρύτερα στην κοινωνία, δυναμικές αλλά και αντιφάσεις που διαπερνούν συνολικά την πολιτική πάλη, τις πολιτικές δυνάμεις, το ίδιο το νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα. Αναδεικνύουν τη διαρκή φθορά της κυβερνητικής και συνολικά της κυρίαρχης πολιτικής και την αναζήτηση προς τα αριστερά, την ωρίμανση της απαίτησης για ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου. Αποδεικνύουν ταυτόχρονα ότι παρά τα δυνατότητες για το κίνημα και την Αριστερά που χαρακτηρίζουν την περίοδο που διανύουμε, η κυβερνητική πολιτική και οι δυνάμεις που τη στηρίζουν, τόσο κεντρικά όσο και στους κοινωνικούς χώρους, εμφανίζουν ανθεκτικότητα και δεν μπορούν να ηττηθούν χωρίς βήματα και τομές στην πολιτικοποίησης του κινήματος και στην αναγκαία ανεξάρτητη συγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, που είναι προϋπόθεση για την ενοποίηση του ριζοσπαστικού δυναμικού και των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων σε ανατρεπτική κατεύθυνση.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, η κυβερνητική ΔΑΠ από τη μία μεριά δεν μπόρεσε να καλύψει το χαμένο έδαφος από τη μικρή κάθε φορά, αλλά διαρκής της, πτώση τα τελευταία χρόνια, εκπροσωπώντας απέναντι και ενάντια στο ευρύτερο ρεύμα δυσαρέσκειας και αριστερής αναζήτησης τον πιο γνήσιο εκφραστή της κυρίαρχης πολιτικής, των αντιδραστικών τομών σε εκπαίδευση και εργασία. Διατήρησε όμως στο μεγαλύτερο βαθμό τις δυνάμεις της (κάτι που παρατηρείται και στους εργασιακούς χώρους με τη ΔΑΚΕ) εκφράζοντας προνομιακά το τμήμα των φοιτητών που ιδεολογικά και ως ένα βαθμό και υλικά, ταυτίζεται με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και χτίζει δεσμούς εξάρτησης με τους μηχανισμούς της, αλλά και μια ευρύτερη επίδραση των πολιτικών και ιδεολογικών απόψεων που εκπροσωπεί – που μπορεί να ανατραπεί μόνο από ένα μαζικό ριζοσπαστικό Αριστερό κίνημα, που θα καταγράφεται στους αγώνες, στις ιδέες, το περιεχόμενο της παρεχόμενης γνώσης και στην πολιτική.
Η ΠΑΣΠ, όπως και το ΠΑΣΟΚ, παρά τις κοινοβουλευτικού τύπου προσπάθειες του τελευταίου διαστήματος να εμφανιστεί ως κύρια δύναμη αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση, δεν μπορεί να πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική λύση μιας καλύτερης προοπτικής λύση μιας καλύτερης προοπτικής για τη ζωή της νεολαίας. Αυτό αποτυπώνει και η σταθερή πολιτική φθορά της. Συναινώντας στις βασικές και στρατηγικές πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, αδυνατεί επί της ουσίας να επικοινωνήσει με τη δυσαρέσκεια και τις αγωνιστικές διαθέσεις της φοιτητικής νεολαίας, να χαράξει πολιτική πρόταση αναμέτρησης και διεξόδου από τη σημερινή κατάσταση.
Η ΠΚΣ (ΚΝΕ), εκπροσωπώντας σε ένα βαθμό ένα αγωνιστικό μέρος των φοιτητών με κοινοβουλευτική λογική και ενισχύοντας οριακά τις δυνάμεις της μετά και την περσινή της πτώση εν μέσω κινήματος, δεν μπορεί να συνδεθεί με τις νέες τάσεις αμφισβήτησης που αναπτύσσονται στη νεολαία. Αυτό είναι αποτέλεσμα των ορίων της πολιτικής της γραμμής, δηλαδή της άρνησης της δυνατότητας στο σήμερα της ανατροπής της επίθεσης της κυβέρνησης και της ΕΕ στα δικαιώματα των νέων και άρα της αδυναμίας να έχει ηγεμονικό και προωθητικό ρόλο στο ρεύμα της δυσαρέσκειας και στις διαθέσεις αγωνιστικής αναμέτρησης με την κυρίαρχη πολιτική.
Η άνοδος της ΑΡΕΝ, που κινείται στα όρια των κοινοβουλευτικών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, διαψεύδει τις προσδοκίες που γεννούσαν η υπερπροβολή της και η προνομιακή σχέση της με τα ΜΜΕ και η καμπάνια της περί «ενότητας» πάνω στο διαχειριστικό περιεχόμενο και την κοινοβουλευτική πρακτική του ΣΥΝ. Στην πρώτη πραγματική πολιτική μάχη που κλίθηκε να δώσει το πολυσυζητημένο τελευταία ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ, η επίδοσή του ήταν συντριπτικά κατώτερη από τη μαγική εικόνα των γκάλοπ. Και μάλιστα στο υποτιθέμενα προνομιακά έδαφος της νεολαίας. Η ΑΡΕΝ, παρά τις διαθέσεις και το ριζοσπαστισμό της νεολαίας (και δικών της τμημάτων) εκφράζει μια πολιτική γραμμή πολύ πίσω από το πολιτικό κεκτημένο του ίδιου του φοιτητικού κινήματος και κυρίως των πιο πρωτοπόρων τάσεών του, αλλά και πολύ πιο κοντά στην κοινοβουλευτική πρόταση της εναλλακτικής αντινεοφιλελεύθερης διαχείρισης, αδυνατεί να υπερβεί τα όρια του περιορισμένου της ειδικού βάρους στο φοιτητικό κίνημα.
Η αριστερή αντικαπιταλιστική πτέρυγα στα πανεπιστήμια, η ΕΑΑΚ, άντεξε στις πολύπλευρες πιέσεις (αντεπίθεση της αντίδρασης στα πανεπιστήμια, πίεση να παγιδευτεί το ριζοσπαστικό δυναμικό στο πλαίσιο προτάσεων διαχείρισης της ρεφορμιστικής Αριστεράς) και διατήρησε την άνοδο των 2.500 περίπου ψήφων τα τρία τελευταία χρόνια επιβεβαιώνοντας το γενικότερο πολιτικό της ρόλο στο φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα. Εκφράζοντας την πιο μαχητική καταδίκη της κυβέρνησης Καραμανλή και κάθε πυλώνα του συστήματος (κεφάλαιο, ΕΕ, ΠΑΣΟΚ) κυβερνητικής πολιτικής καθώς και την ανατρεπτική και νικηφόρα προοπτική των αγώνων και της πολιτικής πάλης, το εκλογικό αποτέλεσμα της ΕΑΑΚ είναι σημαντική πολιτική παρακαταθήκη για τους αγώνες του επόμενου διαστήματος. Αποτυπώνει τις αγωνιστικές διαθέσεις αναμέτρησης με την κυρίαρχη πολιτική μεγάλου τμήματος της φοιτητικής νεολαίας, εκφράζει τις βαθύτερες αναζητήσεις γύρω από το περιεχόμενο της εκπαίδευσης, την προοπτική των αποφοίτων, το ευρύτερο κοινωνικό, αξιακό και πολιτισμικό γίγνεσθαι και αναδεικνύει τη δυνατότητα η διευρυνόμενη δυσαρέσκεια και η αναζήτηση δρόμων διεξόδου από τη σημερινή κατάσταση να στρέφεται και να ολοκληρώνεται σε αριστερή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, που είναι απαραίτητος όρος για την κοινή δράση και ενότητα των αγωνιστών και των δυνάμεων της Αριστεράς στην κατεύθυνση ανατροπής της «τάξης πραγμάτων» που διαμορφώνουν η αγορά, η εκμετάλλευση, η ΕΕ, η ατομική ιδιοκτησία, οι πόλεμοι, το τσαλαπάτημα των ελευθεριών, η πολιτισμική λοβοτομή.
Την επόμενη των φοιτητικών εκλογών και σύνδεση με τις μάχες που καλείται να δώσει το φοιτητικό και ευρύτερα το νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα με την κυβέρνηση και την ΕΕ, η ΕΑΑΚ είναι αναγκαίο να προχωρήσει σε πολιτικές πρωτοβουλίες ευρύτερης και βαθύτερης πολιτικά ενοποίησης του αγωνιστικού δυναμικού σε αντικαπιταλιστική – ανατρεπτική κατεύθυνση.
Η διεύρυνση των δυνάμεων της αριστερής αντικαπιταλιστικής πτέρυγας στα πανεπιστήμια περνάει πρώτα απ’ όλα μέσα από την ανάπτυξη και τη συγκεκριμενοποίηση τόσο των αγωνιστικών αιτημάτων, όσο και του ευρύτερου πολιτικού και αξιακού περιεχομένου της ΕΑΑΚ. Περνάει επίσης μέσα από το ανοιχτό αγωνιστικό αντικαπιταλιστικό κάλεσμα στους χιλιάδες ανεξάρτητους αγωνιστές, είτε αναφέρονται σήμερα στην ΕΑΑΚ είτε σε άλλες πολιτικές δυνάμεις, που αναζητούν πολιτική απάντηση προοπτικής και νίκης, δρόμους ανατροπής της κυβερνητικής πολιτικής στο μέτωπο τις εκπαίδευσης και συνολικά. Περνάει τέλος, και μέσα από τον πολιτικό διάλογο με οργανώσεις δυνάμεις, που μπορεί μόνο να αποκτά πραγματική δυναμική με βάση τον πολιτικό προσανατολισμό του κινήματος και των πιο πρωτοπόρων τάσεων του και δεν μπορεί να πραγματοποιείται με ευκαιριακές εκλογικές συγκολλήσεις χωρίς πολιτικές αρχές και προοπτική. Αποφασιστικό ρόλο σε αυτήν την προσπάθεια έχουν οι ζωντανές πολιτικές διαδικασίες και η δημοκρατία των ίδιων των σχημάτων και της πτέρυγας συνολικά, η ενότητα στις μάχες του φοιτητικού κινήματος και την πολιτική αναζήτηση του κόσμου του αγώνα.
Σε αυτή τη βάση, το ενωτικό αντικαπιταλιστικό εγχείρημα της ΕΑΑΚ καλείται το επόμενο διάστημα να συμβάλλει με βαθύτερο τρόπο στις μάχες του φοιτητικού κινήματος, στην αναγκαία αναμέτρηση με την πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου και την ανατροπή της στο μέτωπο παιδείας – εργασίας, για τα σύγχρονα δικαιώματα της νεολαίας σε εργασία – παιδεία – δημοκρατία, για την πλατιά νικηφόρα αντικυβερνητική και αντιΕΕ πάλη της νεολαίας και των εργαζομένων, για τη μαχητική συμβολή στη συγκρότηση της άλλης Αριστεράς που έχουν ανάγκη η νεολαία και οι εργαζόμενοι.
ΠΡΙΝ 13/04/2008
.png)
