ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ – ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΠΠΟΣ
Ρυθμίζεις τις σχέσεις ατομικής ιδιοκτησίας και κληρονομιάς σε συνθήκες κρίσης της αστικής οικογένειας.
Στο τελικό στάδιο πριν την εισαγωγή, σύντομα, στην κοινοβουλευτική διαδικασία ψήφισης βρίσκεται το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης». Δεν έρχεται από το «θείο» Καραμανλή που φώναζε «να χωρίσουμε τα τσανάκια μας κράτος και εκκλησία», από το «σοσιαλιστή» Αντρέα, τον «εκσυγχρονιστή» Σημίτη, αλλά από κυβέρνηση νεότερου Καραμανλή που υπέγραψε για τις ταυτότητες.
Βέβαια, την κουβεντούλα πάλι θα ορίσουν οι παπάδες με περί «πορνείας» αφορισμούς ευλογώντας πάντα θρησκευτικές πορνείες μεταξύ «κανονικών» γάμων. Πανηγυρικά στέφανα μηδενικής αγάπης, συναλλαγής περιουσιών, προικοσύμφωνα… το «επί χρήμασι» δεν βασιλεύει μόνο σε «σπίτια» με «φωτάκι». Τα πάντα χορεύει ο Ησαΐας. Πολέμους και λειψανδρίες που παζάρευαν το… πολύτιμο είδος «άνδρας» αφήνοντας στο ράφι φτωχότερα κορίτσια και «δεσποινίδες ετών 39», σημερινά επίδικα, «ονόματα», μέχρι μισθοί, συντάξεις, υπηκοότητες.
Η σημερινή Δεξιά, «παραδοσιακή»… πλην αστικότατα μεταρρυθμιστική ορίζει σε περιβάλλον ύστερου καπιταλισμού. Η αφαίρεση του θρησκευτικού φωτοστέφανου από την «ένωση ανθρώπων» αποτελεί συμβολαιογραφική επικύρωση μιας σχέσης ελευθερίας που ιστορικά εγκλωβίστηκε στις «νομιμότητες» και «παρανομίες» θεσμών και θρησκειών. Ενώνονται «ιδιοκτήτες», «δικαιούχοι» ανακτόρων στη Μύκονο ή συντάξεις ΟΓΑ. Η οικογένεια ενοποιεί σε οικονομική μονάδα. Αγάπη, «εστία» («αρχαιοελληνική» ή «παραδοσιακή») αποτελούν μελό κατάλοιπα. Τα παιδιά δεν είναι υπάρξεις αλλά κληρονομικά συμβόλαια!
Όσο προσωπικά και κοινωνικά δικαιώματα όπως η ασφάλιση διαλύονται τόσο μετατρέπονται σε ατομική ιδιοκτησία. Τελευταία ελπίδα να βρουν «συγγένειο» αποτελεί το νομικό «εξ αγχιστείας» στο συμβολαιογράφο που επικυρώνει μεταβιβάσεις και «εξ αδιαιρέτου» (μεταξύ λίγων συγκεκριμένων). Πέρα από «γάμους» κοσμικών, άπειρες οικογένειες εργαζομένων ή ανέργων καταστρέφονται καθώς ο χαμός «αμφοτέρων» σε δουλειά μετακινήσεις, επιβίωση, παρεμβάσεις τρίτων, «παραδόσεις», «λάιφ στάιλ» και χίλια δυο αλλοτριώνει ισχυρές αγάπες και ζωτικές επαφές με τα παιδιά.
Ταυτόχρονα, ζευγάρια χρόνων δεν συμβιώνουν. Στα 35 και 40 καθένας ζει οικονομικά εξαρτημένος στους γονείς ενώ η ερωτική πράξη «καταφεύγει» σε ξενοδοχεία, σπίτια φίλων… Ο Χατζηγάκης μας υπενθυμίζει ότι σήμερα το 5% των παιδιών είναι εκτός «γάμου», αλλά κανένα «σύμφωνο» δεν πρόκειται να καλύψει μωράκια «εξωσυζυγικών» σχέσεων.
Στα δε «απαγορευμένα», όπως τις ομόφυλες σχέσεις όπου η κυβέρνηση «τολμά» θέτοντας ορίζοντα «άλλου τύπου συμφώνων»: «Κληρονομικά και φορολογικά, ασφαλιστικά, υγειονομικά, συνταξιοδοτικά…» αφορούν το σχετικό διάλογο, απαντά ο υπουργός στην «Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου» που η ίδια ικανοποιείται εκεί. Η αξιοπρέπεια αφορά τους έχοντες «κάτι». Ο «μη έχων» το στοιχειώδες, το υγειονομικό π.χ. παραμένει «λούμπεν», ομόφυλος, ετερόφυλος ή μόνος. Με «μεταρρυθμίσεις», «σύμφωνα» ή άνευ, τίποτα δεν θα «καλύψει» αυτό που εκκλησία και το κράτος δικαιώνουν μόνο αν αποσκοπεί σε τεκνοποιία προς πολλαπλασιασμό «ελλήνων πολιτών», «παραγωγικών ατόμων» και «στρατιωτών».
ΠΡΙΝ 13/04/2008
.png)
