Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι, Νέες και Νέοι,
εδώ και δεκαετίες στις γύρω από τον Αμβρακικό περιοχές συντελείται με αργό αλλά σταθερό ρυθμό μία σειρά επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που έχουν φέρει τον Αμβρακικό κόλπο στα όρια της καταστροφής.
Η ιδιωτικοποίηση του φυσικού πλούτου και η υποταγή των πάντων στην αγορά και το κέρδος, αποτελούν πολιτικές που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια της Ε.Ε.. Καθώς και όσων συνεργάζονται μαζί τους στα πλαίσια της λεγόμενης Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία διαπλέκεται με τα τοπικά μικρά ή μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Όλοι αυτοί έχουν οδηγήσει τον Αμβρακικό στα σημερινά αδιέξοδα:
Æ Έκλεισαν το στόμιο με λιμενικούς βραχίονες κι άλλα έργα, εμποδίζοντας τη φυσική ανανέωση του κόλπου από τη θάλασσα.
Æ Εγκατέστησαν πετρελαιοδεξαμενές εντός του Αμβρακικού κόλπου, και μάλιστα τα τελευταία χρόνια δόθηκαν άδειες επέκτασής τους. (Σκεφτείτε τις επιπτώσεις από ένα ατύχημα στις εγκαταστάσεις ή στα πλοία μεταφοράς).
Æ Έγινε αλόγιστη χρησιμοποίηση φυτοφαρμάκων στις γεωργικές καλλιέργειες (π.χ. η χρήση βρωμιούχου μεθιλίου στα κηπευτικά της περιοχής, τη στιγμή που το συγκεκριμένο σκεύασμα είχε απαγορευθεί στην Ευρώπη εδώ και χρόνια).
Æ Άφησαν να λειτουργούν ανεξέλεγκτα ελαιουργεία στη γύρω περιοχή και να ρίχνουν τα λήμματα στον κόλπο.
Æ Δόθηκαν άδειες για εκτεταμένες καλλιέργειες εντός του Αμβρακικού κόλπου χωρίς τις κατάλληλες προδιαγραφές (χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο συμβάν σε ιχθυοκαλλιέργεια με την καταστροφή τεράστιων ποσοτήτων ψαριών και η έλλειψη υψικαμίνου για την «υγιεινή» αποτέφρωσή τους).
Ταυτόχρονα κάνουν όλοι μαζί τα στραβά μάτια για τις συνθήκες εργασίας και αμοιβών σε αυτούς τους χώρους δραστηριοτήτων.
Η βάρβαρη καπιταλιστική ανάπτυξη που επιβλήθηκε στην περιοχή δεν είναι μονόδρομος γιατί δεν είναι ούτε επιστημονικά τεκμηριωμένη ούτε η μόνη δυνατή να υπάρξει. Αντιθέτως είναι βαθιά ανορθολογική για τον άνθρωπο και τη φύση και σαν τέτοια δεν θα είναι παντοτινή.
Η λύση των οικολογικών προβλημάτων (εξάντληση φυσικών πόρων, μόλυνση ποταμών και θάλασσας, υποβάθμιση τροφίμων κτλ) θα δοθεί εντασσόμενη στην πάλη για την ανατροπή της σχέσης κεφαλαίου – εργασίας σε βάρος των δυνάμεων του κεφαλαίου.
Η απελευθέρωση του ανθρώπου από τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής είναι αλληλένδετη με την απελευθέρωση της φύσης από την ασυδοσία της αγοράς.
Γι΄ αυτό και τα αιτήματα (απομάκρυνση της βάσης του Ακτίου, των δεξαμενών του πετρελαίου, των μπαζωμάτων των επιχειρηματιών, ο συστηματικός πραγματικά έλεγχος των μονάδων, η ανατροπή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, η εφαρμογή αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας) πρέπει να εντάσσονται σε ένα κίνημα που θα αμφισβητεί την κυρίαρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, τους πολιτικούς της εκφραστές, τους διαχειριστές του συστήματος και όλους όσους μιλάνε για πράσινη πολιτική στα πλαίσια του καπιταλισμού ενισχύοντας άλλα οικονομικά συμφέροντα.
Με μια τέτοια λογική, μόνο όταν θα αμφισβητούμε την εξουσία τους θα καταφέρουμε να έχουμε κατακτήσεις τις οποίες όμως θα προσπαθούν πάντα να πάρουν πίσω.
Ο Μαρξ από το 1850 έγραψε ότι: «η φύση είναι το ανόργανο σώμα του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ζει από τη φύση και πρέπει να διατηρήσει ένα συνεχή διάλογο μαζί της».
Το ρεύμα της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης της εποχής μας για το οποίο παλεύει το ΜΕ.Ρ.Α. (στο οποίο συμμετέχουν και οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί) ιεραρχεί όλες τις ανάγκες με γνώμονα την απελευθέρωση Ανθρώπου και Φύσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
Η καλυτέρευση των απαράδεκτων συνθηκών εργασίας Ελλήνων και ξένων εργαζόμενων στα γκέτο των επιχειρήσεων στο Αμβρακικό είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη της πάλης για τη σωτηρία του Αμβρακικού κόλπου. Όσοι δεν κάνουν αυτό κρύβουν την υποκρισία τους πίσω από τις «οικολογικές» τους «ευαισθησίες»
Το ίδιο ισχύει για τους εργαζόμενους στις θερμοκηπιακές μονάδες και στις μονάδες ζωικής παραγωγής που βρίσκονται γύρω από τον κόλπο.
Εργαζόμενες, Εργαζόμενοι,
πρέπει να εντάξουμε το κίνημα για την αντιμετώπιση της οικολογικής κρίσης ως συστατικό στοιχείο του αγώνα μας για την ολοκληρωμένη και πλήρη απελευθέρωσή μας από την εκμετάλλευση ενάντια σε κάθε προσπάθεια κοινοβουλευτικής εξαργύρωσης των αγώνων .
Για να έχει πραγματικά νόημα ο αγώνας μας για τη διάσωση του περιβάλλοντος.
Παλεύουμε για ένα οικολογικό κίνημα ανεξάρτητο από τους θεσμικούς παράγοντες και την κυρίαρχη αστική πολιτική και για μια αντικαπιταλιστική αριστερά της κομμουνιστικής αναζήτησης και προοπτικής.
ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΗΠΕΙΡΟΥ- ΑΙΤ/ΝΙΑΣ- ΛΕΥΚΑΔΑΣ του
ΜΕΤΩΠΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
(ΜΕ.Ρ.Α)
