ΚΟΥΝΕΒΑ. Γυναίκα, μητέρα, μετανάστρια και μαχητική συνδικαλίστρια: Σκοτώστε την!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ. Βουλγάρα καθαρίστρια, γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ). Εργαζόταν την τελευταία πενταετία στην εταιρεία καθαρισμού (διάβαζε δουλεμπορική…) ΟΙΚΟΜΕΤ με έδρα τον Πειραιά. Κάτοχος πτυχίου αρχαιολογίας και ιστορίας της τέχνης στην πατρίδα της. Μαχητική και ανυποχώρητη συνδικαλίστρια.
«Η Κωνσταντίνα και η ΠΕΚΟΠ αποκαλύπτουν το δουλεμπόριο, την εργοδοσία που στήνει εργοδοτικά σωματεία. Καταγγέλλουν τον εργασιακό μεσαίωνα των καθαριστριών στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η οποία όμως αρνείται να τους στηρίξει. Καταγγέλλουν καθημερινά στις ελεγκτικές υπηρεσίες, στο ΙΚΑ. Φέρνουν τις Επιθεωρήσεις Εργασίας στους τόπους εργασίας. Με αγωγές ενάντια στην εργοδοσία είναι δίπλα στις εργάτριες που σηκώνουν κεφάλι. Ζητούν στοιχεία που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις και οι ελεγκτικοί μηχανισμοί επικαλούνται προσωπικά δεδομένα! Απαιτούν το αυτονόητο, να καταργηθεί ο θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει στις δημόσιες και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να υπάρχει δουλεμπόριο, ζητούν να τελειώσουμε μια για πάντα με τον νόμο 2956 του 2001 (με Υπουργό Εργασίας τον κ. Ρέππα του ΠΑΣΟΚ) που στο άρθρο 20 βαφτίζει τους δουλεμπόρους εταιρείες προσωρινής απασχόλησης και το νταβατζηλίκι μεσολάβηση για εξεύρεση εργασίας. Ζητούν να πληρώνονται από τα ταμεία των διοικητικών υπηρεσιών του δημοσίου και όχι από τους εργολάβους. Ζητούν να καταργηθεί η εγκύκλιος 182 του 1985 που προβλέπει ότι όσοι δουλεύουν κάτω από 6 ώρες στην καθαριότητα δεν δικαιούνται ένσημα για βαρέα και ανθυγιεινά, ζητούν να ελεγχθούν οι εργοδότες από τις διοικήσεις των δημοσίων οργανισμών, γιατί δεν πληρώνουν και δεν ασφαλίζουν τις εργαζόμενες. Καταγγέλλουν ότι, αν και η εγκύκλιος 182/85 για τα νοσοκομεία προβλέπει ότι οι καθαρίστριες δικαιούνται όσες ώρες και να δουλεύουν βαρέα ένσημα, τις δηλώνουν σαν γενικών καθηκόντων, τραπεζοκόμες, βοηθούς μαγείρων ή εργάτριες στα πλυντήρια και τους κολλούν απλά ένσημα… Η απάντηση των διοικήσεων των δημοσίων οργανισμών είναι: “εμείς αναθέτουμε και πληρώνουμε τους εργολάβους για να καθαρίζουν. Με ποιους δουλεύουν, πώς δουλεύουν είναι δική τους δουλειά, εμάς δεν μας ενδιαφέρει”». (Από την ανακοίνωση της «Πρωτοβουλίας Πρωτοβάθμιων Σωματείων» για την αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα).
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, μητέρα ενός δωδεκάχρονου παιδιού, έπιασε δουλειά το 2003 ως καθαρίστρια, με αμοιβή που μόλις υπερέβαινε τα 600 ευρώ το μήνα, μπήκε αμέσως στο σωματείο και το 2004 εκλέχτηκε στη διοίκηση, για να ακολουθήσει ένας σκληρός αγώνας διεκδίκησης δικαιωμάτων. Παρά την εργοδοτική τρομοκρατία, τη δυσμενή μετάθεση, τις απειλές, το ανελέητο κυνηγητό και το φακέλωμα, η Κούνεβα, ως συνειδητή και πρωτοπόρα εργαζόμενη, δεν υποστέλλει τη σημαία του αγώνα. Δεν παύει να καταγγέλλει την εκμετάλλευση. Γι’ αυτό έπρεπε να της κλείσουν το στόμα.
Δύο μέρες πριν από τα Χριστούγεννα του περασμένου χρόνου, στις 12.10 το βράδυ, επιστρέφοντας από τη δουλειά της, δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε δρόμο των Άνω Πετραλώνων από δύο αγνώστους, οι οποίοι της πέταξαν βιτριόλι στο πρόσωπο και στη συνέχεια, αφού την ακινητοποίησαν, την ανάγκασαν να το καταπιεί!
Της παραμόρφωσαν το καθαρό πρόσωπο, την τύφλωσαν από το ένα μάτι, της έκαψαν τα σωθικά. Οι δολοφόνοι του εργασιακού μεσαίωνα.
Με αυτόν το δραματικό τρόπο και χάρη στον ξεσηκωμό και τη συμπαράσταση πρωτοβάθμιων εργατικών σωματείων (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ είναι αλλού ταμένες…) και ευαισθητοποιημένων πολιτών, ήρθε και πάλι στην επιφάνεια (αποκαλύπτοντας την τεράστια έκταση της εκμετάλλευσης και των μεθόδων της) το στυγνό εμπόριο μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας και της ασύδοτης ενοικίασης των σύγχρονων σκλάβων.
Να σπάσει ο φόβος
Ανατριχιαστικά στοιχεία δημοσιοποιήθηκαν. Έπεσαν βροχή οι καταγγελίες. Άρχισε να σπάει ο φόβος. Η πρόεδρος της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) κυρία Βλασσία Παπαθανάση και η αντιπρόεδρος κυρία Βασιλική Τσούνη, συναδέλφισσες της Κωνσταντίνας Κούνεβα, καταγγέλλουν:
«Στην Αττική εργάζονται περίπου 15.000 άνθρωποι σε εταιρείες καθαρισμού, στην πλειονότητα τους μετανάστες. Ένα 30% από αυτούς είναι ανασφάλιστοι. Αλλά και αυτοί που ασφαλίζονται έχουν όλοι ελλιπή ασφάλιση. Δηλαδή μπορεί να κάνουν 25 ή 27 ημερομίσθια τον μήνα και να ασφαλίζονται για 12 ή για 15. Οι εργοδότες προσπαθούν να μην ξεπερνούν τις 30 ώρες εργασίας για να γλιτώνουν την ένταξή τους στα βαρέα.
Οι εργολάβοι των εταιρειών δεν εφαρμόζουν τις συλλογικές συμβάσεις. Αναλαμβάνουν το έργο, παίρνουν κόσμο πολύ λιγότερο απ’ ό,τι χρειάζονται και απ’ ό,τι είναι υποχρεωμένοι να πάρουν βάσει της σύμβασης που έχουν υπογράψει, στη συνέχεια κάνουν μεταξύ τους συμφωνίες και βγάζουν ένα φιρμάνι βάσει του οποίου το οκτάωρο το κοστολογούν με 500 ευρώ, το επτάωρο με 400 κ.ο.κ. Για μας, π.χ. είναι άπιαστο όνειρο οι τριετίες. Ανύπαρκτα είναι επίσης τα νυχτερινά και το 5% της Κυριακής. Ο άλλος έχει ανάγκη. Τι να κάνει; Όχι μόνο πάει για δουλειά, αλλά τους υπογράφει και χαρτί στο οποίο φαίνεται ότι παίρνει 760 ευρώ. Οι εργολάβοι θησαυρίζουν και οι εργαζόμενοι είναι σκλάβοι.
Δεν φτάνει που είσαι με χαμηλό μισθό, που δεν ξέρεις εάν μπορείς να συμπληρώσεις τα ένσημα για να πάρεις σύνταξη, έχεις από πάνω και την πίεση την ώρα που δουλεύεις από τους επόπτες των εταιρειών, του νοσοκομείου, του οργανισμού, που σου λένε “κάνε εκείνο” ή “αυτό δεν το καθάρισες καλά” και άντε μετά εσύ, που είσαι υποχρεωμένη να καθαρίσεις δύο ορόφους, να προλάβεις να τους καθαρίσεις όπως θα έπρεπε. Η αντιμετώπιση είναι βάρβαρη, ενώ γνωρίζουν ότι αυτοί οι χώροι είναι αδύνατον να καθαριστούν, και μάλιστα καλά, από ένα άτομο.
Μας λένε ότι για να βελτιωθούν κάποια πράγματα πρέπει να αλλαχτεί η νομοθεσία. Και γιατί δεν την αλλάζουν; Όταν είναι να πάρουν τις αυξήσεις οι δικαστές και οι βουλευτές φτιάχνουν αμέσως τις τροπολογίες. Εδώ, που είναι 60.000 κόσμος και του πίνουν το αίμα και κάποιοι θησαυρίζουν και βγάζουν δισεκατομμύρια, δεν τους νοιάζει;
Οι έλεγχοι είναι για τα μάτια του κόσμου. Έχει γίνει όλα αυτά τα χρόνια κάποιος έλεγχος και να ταρακουνηθεί ο εργολάβος, να πέσουν βαριά πρόστιμα; Κανείς. Και όταν επιβληθούν, δεν τα πληρώνουν. Τα καθυστερούν, τα πάνε πίσω πίσω και μετά παραγράφονται. Μας είπε κάποτε κάποιος εργοδότης: Μην τρέχετε, τα παπούτσια σας χαλάτε. Και να πληρώσω 50 χιλιάδες ευρώ τι θα γίνει;» («Ελευθεροτυπία», 12-1-2009).
Η αμαρτωλή ΟΙΚΟΜΕΤ
Η διαβόητη πλέον ΟΙΚΟΜΕΤ ιδιοκτησίας Οικονομάκη, όπου εργαζόταν και η Κωνσταντίνα Κούνεβα, απασχολεί 864 εργαζόμενους. Σύμφωνα με στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας το 40% των εργαζομένων είναι αλλοδαποί και η εταιρεία έχει αναλάβει έργα καθαρισμού σε 16 δημόσιες υπηρεσίες (ΔΕΗ, υπουργείο Απασχόλησης (!), ΕΒΟ κ.λπ.).
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του ΟΑΕΔ, τα οποία ο Οργανισμός υποχρεώθηκε να χορηγήσει ύστερα από εισαγγελική παραγγελία και γνωμάτευση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων(!), η συγκεκριμένη εταιρεία, οδήγησε σε έξοδο 695 εργαζόμενους εντός του 2008. Συγκεκριμένα έγιναν: 54 καταγγελίες συμβάσεων 393 αποχωρήσεις ύστερα από λήξη συμβάσεων ορισμένου χρόνου και 248 οικειοθελείς αποχωρήσεις!
Όπως είναι φανερό, πρόκειται για μια βιομηχανία ανακύκλωσης εργαζομένων ώστε αυτοί, πέρα από τις ληστρικές συμβάσεις που συνήθως υπογράφουν σε λευκό χαρτί ή με χίλιους δυό επαχθείς όρους, να μην υπάρχει η ελάχιστη πιθανότητα να αποκτήσουν δικαιώματα.
Έψαξαν, αλλά όχι την ΟΙΚΟΜΕΤ και τους σεκιουριτάδες της!
Όσο για τις «έρευνες» των διωκτικών αρχών για την ανακάλυψη των φυσικών και ηθικών αυτουργών της εγκληματικής επίθεσης ενάντια στην Κούνεβα, παραμένουν άκαρπες. Η αστυνομία επέμενε προκλητικά να διερευνά την προσωπική ζωή της συνδικαλίστριας και αποστέλλοντας τον σχετικό φάκελο προς τις εισαγγελικές αρχές, κατέληγε ότι είναι άγνωστοι οι δράστες της επίθεσης, χωρίς φυσικά να έχει διενεργήσει έρευνα στην εταιρεία που εργαζόταν η Κούνεβα, ούτε στην εταιρεία σεκιουριτάδων ιδιοκτησίας Οικονομάκη!
Ήταν τέτοια η πρόκληση αλλά και η πίεση από τις διαστάσεις της δημοσιότητας, ώστε η αρμόδια εισαγγελέας επέστρεψε τον φάκελο στην Αστυνομία χαρακτηρίζοντάς τον ελλιπή!
Συνένοχο το Δημόσιο
Στο ίδιο καθεστώς εκμετάλλευσης και υπό το κέλυφος του νόμου και τη συνενοχή του κράτους, οι εργαζόμενοι των συνεργείων καθαρισμού και στο δημόσιο παραμένουν απροστάτευτοι.
Ως «πόντιοι πιλάτοι» οι διοικήσεις των οργανισμών, των νοσοκομείων αλλά και πολλών δημοσίων υπηρεσιών, «νίπτουν τας χείρας των», κρυπτόμενοι πίσω από το νόμο της σοσιαλ-φιλελεύθερης κυβέρνησης Σημίτη.
Με οδηγό το ισχύον νομικό πλαίσιο πορεύεται τα τελευταία χρόνια και το Εθνικό Τυπογραφείο, αναθέτοντας τον καθαρισμό των χώρων του σε συνεργεία καθαριότητας.
Ο εκάστοτε εργολάβος αναλαμβάνει με μειοδοτικό διαγωνισμό την καθαριότητα, υπό τον όρο να προσκομίζει φορολογική ενημερότητα και ασφαλιστική ενημερότητα από το ΙΚΑ και να παραδίδει τους συμφωνημένους χώρους καθαρούς.
Πόσους εργαζόμενους θα διαθέτει, υπό ποιο καθεστώς εργάζονται, αν ασφαλίζονται κ.λπ., δεν μας αφορά. Η συνήθης πρακτική των δουλεμπόρων είναι να στέλνουν καθημερινά τις κατά το δυνατόν λιγότερες εργαζόμενες σε δυο ή τρεις διαφορετικούς χώρους εργασίας, πιέζοντάς τες να ανταποκρίνονται στην εξοντωτική δουλειά.
Αποτέλεσμα: Ούτε οι χώροι καθαρίζονται, οι εργαζόμενες εξοντώνονται (συνήθως μισο-απλήρωτες και ανασφάλιστες) και οι ανθρωπο-εργολάβοι θησαυρίζουν.
Απόδειξη επίσημης και δημόσιας παραδοχής του εργασιακού μεσαίωνα αποτελεί η ονομαζόμενη «εγκύκλιος Γιακουμάτου», με την οποία, ο τότε Υπουργός Απασχόλησης προέτρεπε τις ΔΕΚΟ και τα ΝΠΔΔ να συμπεριλαμβάνουν ως βασικό όρο στις συμβάσεις με τους εργολάβους την τήρηση των όρων της εργατικής νομοθεσίας. Ποιοι είναι αυτοί; Εφαρμόσθηκαν ποτέ; Πιάσ’ το αυγό και κούρεφ’ το.
Σύμβολο αγωνιστικότητας
και ταξικής αξιοπρέπειας
Οι οικονομικοί μετανάστες, αποτελούν εδώ και χρόνια έναν καθοριστικής σημασίας παράγοντα για την ελληνική οικονομία. Ενδεικτικά σημειώνω ότι η τεράστια ποσότητα του χαμηλού ή λαθραίου εργατικού κόστους θεωρείται ότι συνέβαλε αποφασιστικά για την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Παράλληλα, όμως, πλούτισε χιλιάδες εργοδότες.
Ο μετανάστης εξακολουθεί να είναι φτηνός παραγωγικός συντελεστής και αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης. Γι’ αυτό, κάθε απόπειρα στοιχειώδους συνδικαλιστικής οργάνωσης και διεκδίκησης εργατικών δικαιωμάτων από την πλευρά των μεταναστών, σκοντάφτει πάνω στη λυσσαλέα εργοδοτική τρομοκρατία.
Ειδικά για τις γυναίκες μετανάστριες, η συσσωρευμένη καταπίεση και οι ρατσιστικές διακρίσεις, θριαμβεύουν. Τεράστιος αριθμός μεταναστριών εισάγονται εδώ και χρόνια από τα «νόμιμα» ή παράνομα κυκλώματα δουλεμπορίας με δόλωμα το όνειρο μιας θέσης εργασίας για να εξωθηθούν τελικά στην πορνεία ή –στην καλύτερη περίπτωση– αν κατορθώσουν να εργαστούν, υφίστανται την στυγνότερης μορφής εκμετάλλευση υπό τις χείριστες συνθήκες εργασίας.
Με τον αγώνα της η Κούνεβα, διεκδίκησε μέχρις εσχάτων, για λογαριασμό όλων των αδικημένων, τα εργατικά και –γιατί όχι– ανθρώπινα δικαιώματα, γι’ αυτό αναδείχτηκε σε σύμβολο αγωνιστικότητας, διδάσκοντας εργατικό ήθος και ενσαρκώνοντας υποδειγματικά την ταξική αξιοπρέπεια.
Οι νόμοι του κέρδους δεν έχουν πατρίδα, δεν έχουν χρώμα, δεν έχουν καρδιά. Να είναι άραγε τυχαίο ότι, ακόμα και ο πρωθυπουργός, μιλώντας σε συγκέντρωση γυναικών της Νέας Δημοκρατίας δε βρήκε να πει μια λέξη για τη δολοφονική επίθεση στην Κούνεβα;
«Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη»
Μετά τη μαφιόζικη επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα, ξεπήδησε μέσα από το εργατικό κίνημα (με συντονισμό 60 πρωτοβάθμιων σωματείων) ένα πρωτοφανές και παρήγορο, για τα εργατικά χρονικά, δίκτυο αλληλεγγύης, το οποίο έξω από τα δίδυμα τσιμπούρια (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, κατήγγειλε τη νεοφιλελεύθερη ασυδοσία της ενοικίασης και αγοραπωλησίας εργαζομένων (και δη μεταναστών), με αποκορύφωμα μια εντυπωσιακή σε όγκο και παλμό, όσο και συγκινησιακά φορτισμένη, συγκέντρωση στα Προπύλαια και διαδήλωση προς το Υπουργείο Απασχόλησης στις 22 Ιανουαρίου 2009.
Στη βουβή κραυγή της ανυπόταχτης Κωνσταντίνας, που εξακολουθεί να νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στον «Ευαγγελισμό», υψώθηκαν τα συνθήματα όλων μας:
* «Κωνσταντίνα δεν είσαι μόνη»,
* «Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες ίσα δικαιώματα για όλους τους εργάτες»,
* «Αγώνας μαζικός, πανεργατικός, κάτω ο μεσαίωνας ο αντεργατικός»,
* «Έλληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι».
Απέναντι στα καθημερινά εργασιακά εγκλήματα, τα οποία, δυστυχώς, συνεχίζονται , απαιτούμε:
* ΝΑ καταργηθεί το δουλεμπόριο στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα
* ΝΑ καταργηθούν αμέσως οι δουλεμπορικοί νόμοι
* ΝΑ διαλυθούν οι δουλεμπορικές εταιρείες
* ΟΧΙ στο φόβο και την υποταγή
* ΝΑ αποκαλυφθούν και δικαστούν οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της δολοφονικής επίθεσης
Ν. Φεξούλης
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ
.png)
