Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στέκονται στο πλευρό των εξεγερμένων λαϊκών μαζών στην Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν τα αντιδημοκρατικά καθεστώτα και κυβερνήσεις, να οικοδομήσουν έναν άλλο κόσμο, μια κοινωνία χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση του λαού. Πιστεύουμε στη δυνατότητά τους να ανατρέψουν ακόμη και τις «διάδοχες λύσεις» του συστήματος μέσα από την ανυποχώρητη πάλη τους, να ανοίξουν βαδίζοντας τα νέα μονοπάτια της ανατροπής.Από την Τυνησία και την Αίγυπτο στην Αλγερία, την Υεμένη, το Λίβανο, την Ιορδανία και πολλές άλλες αραβικές χώρες, οι εξεγέρσεις των μαζών γράφουν ιστορία! Στην Τυνησία ανατράπηκε ο Μπεν Αλί τερματίζοντας 23 χρόνια δικτατορίας. Στην Αίγυπτο το καθεστώς Μουμπάρακ, που διατηρείται για πάνω από 30 χρόνια, τρίζει και ούτε η βάναυση καταστολή ούτε οι ψεύτικες υποσχέσεις για «μεταρρυθμίσεις» μπορούν προς το παρόν να συγκρατήσουν την οργή του κόσμου που απλώνεται σε ολόκληρη την χώρα. Τα αιτήματα για δουλειά και ψωμί ενώνονται με αυτά για πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες, για ανατροπή του ίδιου του καθεστώτος, σε ένα αυθεντικό λαϊκό κίνημα που αποδεικνύει ότι η δύναμη των λαών είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δύναμη των καθεστώτων που τους απειλούν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κυβερνήσεις της Δύσης τρέμουν μπροστά στον ξεσηκωμό των αραβικών μαζών και σπεύδουν να στηρίξουν τον «εκλεκτό» τους Μουμπάρακ ή να βρουν δική τους "διάδοχη" λύση.
Η Αίγυπτος αποτελεί βασικό στήριγμα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» και της προσπάθειας κυριαρχίας των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Ήταν η πρώτη χώρα που υπέγραψε «συμφωνία ειρήνης» με το Ισραήλ το 1978 προδίδοντας τον αγώνα των Παλαιστίνιων. Είναι η δεύτερη χώρα μετά το Ισραήλ που λαμβάνει 1,5 δις δολάρια βοήθεια από τις ΗΠΑ κάθε χρόνο για τις δυνάμεις ασφαλείας της –αυτές τις δυνάμεις που σήμερα δολοφονούν τους εξεγερμένους διαδηλωτές. Η πτώση του Μουμπάρακ και του δικτατορικού καθεστώτος του θα είναι νίκη για όλους τους Παλαιστίνιους, για το σύνολο των αραβικών μαζών που βγαίνουν στους δρόμους!
Πλάι στις άλλες κυβερνήσεις, και η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί κάθιδρη τις εξελίξεις. Γιατί τόσο ο Μπεν Αλί όσο και ο Μουμπάρακ ήταν φίλοι και συνεργάτες της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, των ΗΠΑ και της ΕΕ. Γιατί όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, διατηρούσαν άριστες σχέσεις μαζί τους «ξεχνώντας» ότι είναι στυγνοί δικτάτορες. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση επιλέγει το δρόμο της συμμαχίας με το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ.Και πάνω από όλα γιατί το μήνυμα του «αραβικού πεζοδρομίου» μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα ελπίδας: Δεν υπάρχουν συσχετισμοί που δεν ανατρέπονται. Το αποδεικνύουν οι εξεγερμένοι σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο, οι Παλαιστίνιοι που συνεχίζουν ν’ αγωνίζονται για την ελευθερία τους, οι λαοί που παλεύουν ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, την εκμετάλλευση και την καταπίεση.
