Με ένα ρεσιτάλ υποκρισίας, η ΓΣΕΕ υπέγραψε με εργοδοτικές οργανώσεις -πλην ΣΕΒ- μια «Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας» για το 2012-2013, στην οποία αποδέχεται τον κατώτερο μισθό των 586 ευρώ (μεικτά) και 511 ευρώ αντίστοιχα για τους νέους εργαζόμενους κάτω των 25, δηλαδή την νομοθετική ρύθμιση της κυβέρνησης και της τρόικας για τους μισθούς. Η αποδοχή της κυβερνητικής και μνημονιακής πολιτικής, χωρίς καν μια αγωνιστική κινητοποίηση, η διαπραγμάτευση αποκλειστικά για κάποια επιδόματα, τα οποία είναι και τα μόνα που συμφωνήθηκαν με τους εργοδότες -πλην ΣΕΒ ο οποίος αρνήθηκε πλήρως κάθε διαπραγμάτευση και δεν υπογράφει ούτε αυτή τη Σύμβαση- δείχνουν το ρόλο του υποταγμένου κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Αφού στον ιδιωτικό τομέα έχουν λήξει όλες οι κλαδικές συμβάσεις και έχει γενικευθεί η «κόλαση» των ατομικών και των επιχειρησιακών συμβάσεων, κάτω από το καθεστώς του ωμού εκβιασμού, των απειλών για απολύσεις και όλη τη γκάμα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, η ΓΣΕΕ αντί να ξεδιπλώσει κινητοποιήσεις, να οργανώσει την πάλη, να πιέσει και να αντεπιτεθεί στο κεφάλαιο και την εργοδοσία, συζητάει ως καλός «εταίρος» και επαίτης την διατήρηση ενός επιδόματος (γάμου)! Και αυτό το ονομάζει νέα Εθνική Συλλογική Σύμβαση, που μάλιστα κατά δήλωση του προέδρου της Παναγόπουλου, «κρατάει ζωντανό το θεσμό»! Μόνο που δεν κρατάει ζωντανούς τους εργαζόμενους!
Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στις συμβιβασμένες ηγεσίες των ΓΣΕΕ και των μηχανισμών των περισσότερων μεγάλων ομοσπονδιών και Εργατικών Κέντρων. Να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Η επιβίωση, η καθημερινή ζωή, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με σκληρή πάλη για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής που θέλει να ξεζουμίσει τους εργαζόμενους για να σώσει τα κέρδη των εργοδοτών. Η «Σύμβαση» που υπέγραψε η ΓΣΕΕ δεν περισώζει τίποτα, αντίθετα αποδέχεται, νομιμοποιεί και κατοχυρώνει, με την υπογραφή των συνδικάτων μάλιστα, την συμπίεση των μισθών, την υπερεκμετάλλευση και το ξεζούμισμα. Ακόμα και το επίδομα γάμου που υποτίθεται ότι διατηρείται, είναι προσωρινό και φυσικά δεν αντισταθμίζει το πετσόκομα των μισθών. Και αυτό, γιατί η ΓΣΕΕ, όπως και όλη η συμβιβασμένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αποδέχεται την «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας», την κερδοφορία και το γενικό πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής.
Τώρα είναι η ώρα το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα να δώσει μάχες για αυξήσεις στους μισθούς, ώστε να μπορούν οι εργαζόμνεοι να ζουν στοιχειωδώς και με αξιοπρέπεια. Να μιλήσει για μείωση του χρόνου εργασίας, ενάντια στην υπερεκμετάλλευση, για να δουλέψουν οι άνεργοι. Για κλαδικές συμβάσεις παντού, για ελεύθερο συνδικαλισμό. Για την ανατροπή της κυβέρνσης και της πολιτικής κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ. Με ξεσηκωμό και νέο εργατικό κίνημα, με αγώνες διάρκειας, αποφασιστικότητας και σύγκρουσης με το μαύρο μέτωπο. Μόνο με αυτό το δρόμο μπορούμε να κερδίσουμε αυτά που χρειαζόμαστε!
γραφείο τύπου ΝΑΡ, Αθήνα 14/5/2013
