Η κυβέρνηση της ΝΔ μετά το νομοσχέδιο που έχει ετοιμάσει για να καταθέσει στη Βουλή δείχνει τη βαθύτατη αντιδραστική επιθετική της πολιτική που στόχο έχει να ισοπεδώσει τα ασφαλιστικά και εργατικά δικαιώματα κινούμενη πάντα στη συντεταγμένη της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου.
Το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση αλλά και ελπιδοφόρα. Κρίσιμη για το εάν θα βγει νικηφόρο από την ολομέτωπη επίθεση που δέχεται από κυβέρνηση - ΕΕ - κεφάλαιο στα ασφαλιστικά και εργατικά δικαιώματα. Η έκβαση αυτού του αγώνα θα επηρεάσει τη ζωή της ίδιας της εργατικής τάξης για δεκαετίες αλλά και την ίδια την αγωνιστική υπόσταση του συνδικαλιστικού κινήματος. Ελπιδοφόρα γιατί ύστερα από πολλά χρόνια έχουν μπει σε απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας εργασιακοί κλάδοι (ΟΤΑ, ΔΕΗ, τράπεζες, λιμάνια) με μεγάλη συμμετοχή εργαζομένων.
Όλοι κατανοούν ότι το Ασφαλιστικό πέρα από σεβαστές ιδιαιτερότητες κλάδων, είναι ζήτημα που ενοποιεί στον κεντρικό του πυρήνα το σύνολο της εργατικής τάξης. Πολύ περισσότερο γίνεται κατανοητό ότι για κερδηθεί αυτός ο αγώνας σε όφελος των εργαζομένων δεν μπορεί να είναι υπόθεση μιας μικρής ή μεγάλης ομάδας (όσο ταξική και αν χαρακτηρίζεται) αλλά υπόθεση όλων των εργαζομένων. Ο αγώνας πρέπει να πολιτικοποιηθεί, ζητάμε μέτρα για όλη την τάξη. Και εδώ το εργατικό κίνημα με σαφήνεια πρέπει να προσδιορίσει το περιεχόμενο του αγώνα του:
Πρώτο, να μην περάσει το ασφαλιστικό τερατούργημα της κυβέρνησης. Δεύτερο, κατάργηση όλων των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων (Σιούφα, Ρέππα). Τρίτο, βελτίωση των ασφαλιστικών, κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και σύγχρονων αναγκών με άμεση φορολογία του μεγάλου κεφαλαίου.
Ο απεργιακός αγώνας πρέπει να κλιμακωθεί. Πρέπει με αποφάσεις για 24ωρη απεργία μέσα στη βδομάδα που έρχεται να μπουν ομοσπονδίες, σωματεία σε απεργία. Να μην αφήσουμε να αποκλιμακωθεί το απεργιακό κλίμα με τις στάσεις εργασίας της ΓΣΕΕ. Πρέπει να ενταθεί το απεργιακό κλίμα και όχι να περιμένουμε τις 19 Μάρτη με επιμέρους μορφές. Και εδώ έχουν ευθύνη οι ταξικές δυνάμεις και κύρια το ΠΑΜΕ που οι δυνάμεις του δεν έχουν μπει σε απεργίες στο σύνολό τους. Αν δεν διαχωριστείς στην εκτονωτική λογική της ΓΣΕΕ τώρα, τότε πότε θα διαχωριστείς;
Πρέπει να υπάρξει ένας απεργιακός συντονισμός των μαχομένων απεργιακών κλάδων. Οι ομοσπονδίες και τα σωματεία πρέπει από τώρα να προσδιορίσουν τη στάση τους και μετά τις 19 Μάρτη. Οι ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα πρέπει να υπερβούν τους διαχωρισμούς του χτες και να χτίσουν μια καινούργια ταξική ενότητα. Που θα ενισχύσει την πολιτικοποίηση του αγώνα, τον πανελλαδικό απεργιακό συντονισμό. Θα διαχωρίζεται, όχι στη λογική των παρατάξεων αλλά στη λογική του περιεχομένου και της αγωνιστικής προοπτικής για νικηφόρα αποτελέσματα του αγώνα της τάξης μας.
Οι ταξικές δυνάμεις και το σύνολο των εργαζομένων δεν πρέπει να αφήσουν περιθώρια ελιγμών στην κυβέρνηση για σαλαμοποίηση του Ασφαλιστικού και διάσπαση του απεργιακού μετώπου. Ο αγώνας αυτός πρέπει να κερδηθεί και θα κερδηθεί.
ΠΡΙΝ 09/03/2008 - ΚΩΣΤΑΣ ΜΙΧΕΛΗΣ
.png)
