ΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ – ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ νΚΑ
Ανάγκη αναβαθμισμένης παρέμβασης της ΕΑΑΚ στο «εργαστήρι» της νέας βάρδιας.
Οι φετινές εκλογές διεξήχθησαν υπό το πρίσμα της όξυνσης των αγώνων των εργαζομένων. Ιδιαίτερα στα ΤΕΙ, η κυβέρνηση έδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις ορέξεις της, με την ανακοίνωση από τη μεριά του υπουργού πρώτα στη σύνοδο των προέδρων των ΤΕΙ του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού και περαιτέρω με τη ψήφισή του σε αρκετά (περιφερειακά ή μη) ιδρύματα. Σε αυτό το κλίμα, οι καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ δεν σημείωσαν τη φθορά που τους αντιστοιχούσε – ιδιαίτερα σε χώρους όπως τα ΤΕΙ, που αποτελούν εργαστήρι των πιο αντιδραστικών τομών στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση – και σε αρκετές περιπτώσεις διατήρησαν το εκλογικό τους δυναμικό.
Συγκεκριμένα, η ΔΑΠ όχι μόνο διατήρησε τις δυνάμεις της, αλλά κατάφερε και να τις αυξήσει, προβάλλοντας τη λογική του ατομικού δρόμου, της συναίνεσης με τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις μέσα στις σχολές. Στηρίχθηκε και σε ένα κομμάτι σπουδαστών που στηρίζουν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Η ΠΑΣΠ από την άλλη, μπόρεσε να συντηρήσει τις δυνάμεις της, αδυνατώντας όμως να πείσει ως μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από τη σημερινή κατάσταση, καθώς ήταν και παντελώς απούσα από τους αγώνες, αφού συναινούσε στις βασικές πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν κατάφερε να εκφράσει το διαφορετικό εκείνο «αντιπολιτευτικό» στίγμα που θα ήθελε, καθώς παραμένει προσδεμένη ουσιαστικά στις βασικές επιλογές των κυβερνήσεων και της ΕΕ (αξιολόγηση, ιδιωτικά πανεπιστήμια, πιστωτικές μονάδες κ.λπ.). Η επίσημη Αριστερά μπορεί να διεύρυνε κάπως την καταγραφή της, αλλά αδυνατεί να απαντήσει συνολικά και με αντικαπιταλιστικό – ανατρεπτικό τρόπο στην πραγματικότητα που αντικρίζει η νεολαία των ΤΕΙ, που αποτελεί ένα από τα βασικότερα υλικά του σύγχρονου καπιταλισμού για τη διαμόρφωση του εργασιακού μεσαίωνα. Η ΠΚΣ εξέφρασε ένα αγωνιζόμενο κομμάτι των σπουδαστών, ενισχύοντας οριακά τις δυνάμεις της, αλλά δεν μπόρεσε να συνδεθεί πλειοψηφικά με τάσεις αμφισβήτησης, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της λογικής ότι οι αγώνες δεν μπορούν να νικήσουν στο σήμερα. Χωρίς να πιστεύει στον αγώνα διαρκείας για την εν συνόλω ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής, αποτυπώνει ανικανότητα στο να εκφράσει τα πιο πρωτοπόρα κομμάτια του αγώνα.
Η ΑΡΕΝ, παρά την τεράστια προβολή από τα ΜΜΕ, ανέβηκε οριακά, αποδεικνύοντας ότι το πολιτικό περιεχόμενο που βάζει είναι αρκετά πίσω από το πολιτικό κεκτημένο του ίδιου του φοιτητικού κινήματος και των γενικών συνελεύσεων και προσεγγίζει τη λογική της εναλλακτικής αντινεοφιλελεύθερης διαχείρισης.
Όσο αφορά την ΕΑΑΚ, χρειάζονται να γίνουν βήματα, ώστε να μπορέσει να αποτελέσει με αντίστοιχους όρους τη μαζική έκφραση μια άλλης ανεξάρτητης, αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Η καταγραφή της κρατήθηκε στα ίδια περίπου επίπεδα, αποτελώντας από τη μια, ένα ικανό ανάχωμα εφόρμησης για μια πιο συγκροτημένη παρέμβαση στους χώρους των ΤΕΙ, αλλά σίγουρα – από την άλλη – όχι την επιθυμητή παρουσία της επαναστατικής Αριστεράς σε μάλιστα προνομιακούς χώρους για εκείνη. Τα ΤΕΙ αποτελούν χαρακτηριστικό χώρο παραγωγής της νέας εργατικής βάρδιας και μάλιστα εκείνου του κομματιού της που ουσιαστικά δεν του εξασφαλίζεται σχεδόν κανένα εργασιακό δικαίωμα. Στην προσπάθειά τους πολλοί σπουδαστές να τελειώσουν γρήγορα το ΤΕΙ για να κάνουν μετά κάτι άλλο (μεταπτυχιακό, κατατακτήριες, δουλειά κ.λπ.) επιλέγουν τη λογική του ατομικού δρόμου και κατά συνέπεια τις καθεστωτικές παρατάξεις όπου διαπλέκονται ισχυρά με το καθηγητικό κατεστημένο.
ΕΑΑΚ: 657 - 1,37%
ΔΑΠ: 23.193 - 48,25%
ΠΑΣΠ: 13.176 - 27,41%
ΠΚΣ: 7.492 - 15,59%
ΑΡΕΝ: 987 - 2,05%
ΓΕΝΟΒΑ: 71 - 0,15%
ΑΓ. ΚΙΝ.: 35 - 0,07%
ΔΙΑΦΟΡΑ: 2.122 - 4,41%
Το αποτέλεσμα της Πρωτοβουλίας Γένοβα για το 2008 αντιστοιχεί σε οκτώ σχολές πανελλαδικά. Σε τρεις σχολές του ΤΕΙ Αθήνας υπήρξε εκλογική σύμπραξη με τα αντίστοιχα σχήματα της ΕΑΑΚ.
ΠΡΙΝ 20/04/2008
.png)
