Εμείς ως Κίνηση για την Εργατική Χειραφέτηση & Αυτοοργάνωση παίρνουμε την πρωτοβουλία να απευθυνθούμε σε συλλογικότητες και άτομα του εργατικού-κοινωνικού κινήματος για την δημιουργία μιας πρωτοβουλίας με τελικό στόχο την συνδιαμόρφωση ενός πολιτικού και διεκδικητικού συνδικαλιστικού πλαισίου για την συγκρότηση ενός Μαχητικού-Ταξικού Σωματείου Ανέργων κ περιστασιακά μαύρων εργαζομένων. Η κίνηση αυτή γίνεται σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο όξυνσης της επίθεσης κράτους-αφεντικών εναντίον μας και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θεωρούμε πλέον επιτακτική την ανάγκη οργάνωσης και έκφρασης αυτού του πιο εξαθλιωμένου και ρημαγμένου κομματιού της κοινωνικής διαστρωμάτωσης που μπορεί ν’ αποδειχτεί η Αχίλλειος πτέρνα του υπάρχοντος συστήματος. Καταθέτουμε λοιπόν, μια αρχική πρόταση για το πολιτικό πλαίσιο του Σωματείου το οποίο επιθυμούμε να καθορίσει τη δομή και το περιεχόμενο του.
Ένα σχέδιο πολιτικού πλαισίου για τη συγκρότηση ενός Σωματείου Ανέργων.
Με την σύναψη της δανειακής σύμβασης μεταξύ Ελλάδας – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ λίγους μήνες πριν, η ντόπια οικονομική και πολιτική ελίτ κατορθώνει να εκμεταλλευθεί την οικονομική κρίση και να επιβάλει τα αντιδραστικά της σχέδια, οδηγώντας μεγάλες μάζες του πληθυσμού στην μερική απασχόληση, τη φτώχεια, την ανεργία, και την εξαθλίωση. Οι εργασιακές σχέσεις απορρυθμίζονται σε βάρος των εργαζομένων, ενώ ταυτόχρονα απειλούνται άμεσα οι ίδιοι οι όροι αναπαραγωγής μας καθώς καλούμαστε να πληρώσουμε τη νεοφιλελεύθερη επιλογή για ιδιωτικοποιήσεις σε μεταφορές, ρεύμα, νερό και για επιχειρηματικοποίηση της υγείας και της παιδείας. Το ζοφερό σκηνικό ολοκληρώνουν οι ρυθμίσεις για τις απολύσεις και την ανεργία. Έτσι, μετά τη μείωση των αποζημιώσεων σε περίπτωση απόλυσης και το ξεχείλωμα των ορίων στις ομαδικές απολύσεις, έρχεται και το επικαιροποιημένο μνημόνιο για να περικόψει τα όποια επιδόματα ανεργίας. Και τα μέτρα αυτά επιβάλλονται και εφαρμόζονται όταν ήδη οι προβλέψεις για την ανεργία είναι εφιαλτικές, ξεπερνώντας το ένα εκατομμύριο ανέργων και σε ποσοστό το 20% μέχρι το τέλος του έτους. Τέλος, οι πρόσφατες εξαγγελίες για πακτωλό χρημάτων με στόχο την ‘υποστήριξη της απασχόλησης’ και την ‘καταπολέμηση της ανεργίας’ δεν σηματοδοτούν τίποτε άλλο παρά την απαλλαγή των αφεντικών από το ασφαλιστικό κόστος των εργατών/ριών –την οποία αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου το κράτος- με αντάλλαγμα την ενσωμάτωση ανέργων στα εργασιακά κάτεργα και την παροδική ενίσχυση μιας εύθραυστης θέλουμε να πιστεύουμε κοινωνικής ειρήνης.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες λοιπόν, ένα σωματείο ανέργων και περιστασιακά μαύρων εργαζομένων θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πυρήνας και εναρκτήριο λάκτισμα για την εμφάνιση ενός μαχητικού κινήματος ανέργων που μπορεί να φέρει στο προσκήνιο αμεσοδημοκρατικές και αντιιεραρχικές διαδικασίες σε συνδυασμό με ριζοσπαστικές διεκδικήσεις και άμεσες δράσεις, να παρακάμψει τον ήδη παραπαίοντα εργοδοτικό (ΓΣΕΕ) γραφειοκρατικό (ΑΔΕΔΥ) και κομματικό (ΠΑΜΕ) συνδικαλισμό, και να συμβάλει προς την κατεύθυνση της συγκρότησης ενός ανεξάρτητου κέντρου αγώνα από-τα-κάτω από κοινού με άλλα αυτοοργανωμένα σωματεία και συλλογικότητες στην ίδια λογική και στοχοθεσία.
Στο σωματείο θα μπορούν να συμμετέχουν άνεργοι/ες χωρίς καμία προϋπόθεση (ανεξάρτητα δηλαδή κάρτας ΟΑΕΔ κτλ.) με την απαραίτητη όμως συνθήκη ότι η επιβίωσή τους βασίζεται στην εργατική τους δύναμη (δεν έχουν άλλους πόρους, εισοδήματα από ιδιοκτησία κ.ο.κ.) καθώς και περιστασιακά εργαζόμενοι/ες στη μαύρη εργασία που δεν έχουν άλλο συλλογικό φορέα έκφρασης. Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι εννοούμε το κομμάτι αυτό της εργατικής τάξης που ουσιαστικά ανήκει στο κομμάτι των ανέργων, αλλά υποαπασχολείται εντελώς περιστασιακά σε «δουλειές του ποδαριού» με τη μορφή των ασυνεχών μεροκάματων –πάντα μαύρα-. Δεν εννοούμε τα μεγάλα κομμάτια των εργαζομένων που εργάζονται σταθερά μεν αλλά υπό το καθεστώς μαύρης εργασίας, οργανωμένα σε διάφορους κλάδους (π.χ. επισιτισμός) καθώς πιστεύουμε ότι θα πρέπει να επιδιώκεται η συμμετοχή τους στα Σωματεία του εκάστοτε κλάδου, ή όπου δεν υπάρχουν να δημιουργούνται Σωματεία Βάσης βασικό χαρακτηριστικό των οποίων είναι η πάλη ενάντια στην Μαύρη Εργασία, κ η συμμετοχή των «Μαύρων εργαζομένων» ισότιμα στις διαδικασίες τους.
Αυτή η προσπάθεια εντάσσεται στις απόπειρες για δημιουργία αυτοοργανωμένων σωματείων συνδικαλισμού βάσης που στηρίζονται στην άμεση συμμετοχή και φέρουν ξεκάθαρα πολιτικά χαρακτηριστικά, δρουν ακηδεμόνευτα και ανεξάρτητα από τον θεσμικό συνδικαλισμό (και ενάντια σε αυτόν) και προωθούν την ριζοσπαστικοποίηση και τη δημιουργία μαχητικού ταξικού εργατικού κινήματος με επαναστατική στόχευση.
Στην κατεύθυνση της οργάνωσης ανέργων πέρα από την συγκρότηση σωματείου που θα προβάλει και θα επιβάλει κινηματικά άμεσες διεκδικήσεις και θα διαχέει τον πολιτικό του λόγο, εκτιμούμε πως τοπικές επιτροπές ανέργων θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σε κάθε γειτονιά έτσι ώστε να αναδεικνύονται τοπικά ζητήματα (κατασχέσεις/εξώσεις άνεργων και απολυμένων, διακοπή παροχής ρεύματος/νερού κοκ.) και να διαμορφωθεί ένα δίκτυο αλληλεγγύης και αντίστασης από-τα-κάτω.
Αν και σκοπός αυτού του εγχειρήματος δεν μπορεί παρά να είναι η άμεση βελτίωση των όρων αναπαραγωγής μας μέσα στις παρούσες συνθήκες, ωστόσο δεν τρέφουμε αυταπάτες για μία σειρά από κομβικά ζητήματα που θα αναφερθούν συνοπτικά και αυτά είναι το ζήτημα της μισθωτής εργασίας και της ανεργίας σε συνθήκες καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης καθώς και ζητήματα στρατηγικής και τακτικής για την επίτευξη άμεσων στόχων που κρίνουμε απαραίτητο να συζητηθούν.
Όπως είναι γνωστό, σε καπιταλιστικές συνθήκες οι προλετάριοι είναι υποχρεωμένοι να πουλούν την εργατική τους δύναμη (την χειρωνακτική ή διανοητική δηλ. ικανότητα της ανθρώπινης ύπαρξης) στους ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής (είτε αυτοί είναι ιδιώτες-κεφαλαιοκράτες είτε το κράτος ή οποιοσδήποτε συνδυασμός των δύο) έτσι ώστε να πάρουν ως αντάλλαγμα τον μισθό με τον οποίο θα εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους, δηλαδή θα καταναλώσουν αγαθά και υπηρεσίες που οι ίδιοι παρήγαγαν. Η εργασία στον καπιταλισμό παράγει την υπεραξία, το καθαρό κέρδος δηλ. που αντλεί το κεφάλαιο από καθέναν και καθεμία από εμάς και ταυτόχρονα δεχόμαστε τον εκβιασμό να καταβάλουμε περαιτέρω τιμήματα για να αγοράσουμε όσα τίθενται προς κατανάλωση, τίποτα περισσότερο δηλαδή από τα προϊόντα του μόχθου μας. Με αυτούς τους όρους, η μισθωτή εργασία είναι μια εκβιαστική συνθήκη που αυθαίρετα και βίαια επιβάλλεται λόγω της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής από τους λίγους-καπιταλιστές και συνιστά τον βασικό όρο εκμετάλλευσής μας από τα αφεντικά που έχει επιπλέον ως συνέπεια ένα πολύπλοκο πλέγμα εξουσιαστικών και αλλοτριωτικών σχέσεων σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Η σχέση εργασία-κεφάλαιο είναι ανταγωνιστική και εκεί εδράζεται ο κοινωνικός-ταξικός πόλεμος, στα πλαίσια της εντατικοποίησης του οποίου βλέπουμε και το συγκεκριμένο εγχείρημα. Σε κάθε περίπτωση ένα ταξικό Σωματείο Ανέργων και τα μέλη του θα πρέπει να κατανοούν ότι δίπλα στα αιτήματα του διεκδικητικού και συνδικαλιστικού πλαισίου του –τα οποία θα παρουσιάσουμε παρακάτω,- θα πρέπει να εμφανίζονται και τα ευρύτερα πολιτικά χαρακτηριστικά του, τα οποία υπενθυμίζουν αφενός ότι η εργατική τάξη θα απελευθερωθεί πλήρως μόνο όταν υπάρξει ολοκληρωτική ανατροπή του τρόπου παραγωγής, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον εργατικό έλεγχο σε αυτά. Ο εκβιασμός της ανεργίας που αποτελεί μια από τις πιο στενές θηλιές του κεφαλαίου στην εργατική τάξη και οι συνδικαλιστικές προσπάθειες να τη βγάλουμε από το λαιμό μας, δεν μας κάνουν να εξιδανικεύουμε τον έτερο εκβιασμό -αυτόν της μισθωτής εργασίας-. Άλλωστε πώς θα μπορούσαμε να δοξάσουμε μια υποδουλωμένη στο κεφάλαιο εργασία, για τις συνθήκες και τη φύση της οποίας οι εργαζόμενοι δεν έχουμε κανένα λόγο.
Επιπλέον, το ποσοστό των εργατών που η εργατική τους δύναμη μένει ‘απούλητη’ λειτουργεί ως ένας επιπρόσθετος εκβιασμός με σκοπό την υποτίμηση της εργασίας, την τρομοκράτηση των ήδη εργαζόμενων και την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσής τους. Οι άνεργοι είναι το πλέον ευάλωτο κομμάτι των από-κάτω που με τη Δαμόκλειο σπάθη της εξαθλίωσης πάνω από το κεφάλι του όχι μόνο περιθωριοποιείται, απομονώνεται και αφοπλίζεται κοινωνικά και πολιτικά αλλά διαπραγματεύεται την εργασία του με ακόμη δυσχερέστερους όρους, όπως με τις σύγχρονες μορφές δουλείας της ελαστικής απασχόλησης, της ανασφάλιστης (‘μαύρης’) εργασίας και κάθε είδους εφεύρεσης του ύστερου καπιταλισμού. Αυτό το τμήμα της εργατικής τάξης, δηλ. όλοι εμείς, έχει χάσει κάθε παροχή – ασφάλιση – ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και συνήθως διασχίζει τα όρια μεταξύ ανεργίας και υποαπασχόλησης/επισφάλειας ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Πέρα από την δομική ανεργία που παράγει το καπιταλιστικό σύστημα λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης και της αυτοματοποίησης της παραγωγής, σε καιρούς κρίσης, δηλαδή καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης όπως είναι η περίοδος που διανύουμε, βλέπουμε τις τάξεις μας να πληθαίνουν εκθετικά ενώ την ίδια στιγμή ο φόβος και η κυρίαρχη προπαγάνδα έχουν καθηλώσει τις αντιστάσεις. Η λογική της ηττοπάθειας και η μιζέρια της ατομικής εξασφάλισης δεν μας αρμόζουν. Αυτό που μας αρμόζει είναι η συλλογικοποίηση, η αντίσταση και η αλληλεγγύη με συγκεκριμένη στρατηγική για την επίτευξη άμεσων στόχων αλλά και για την όξυνση του κοινωνικού πολέμου.
ΣΤΟΧΟΙ:
1). Οι άνεργοι να αποκτήσουμε φωνή και πρόσωπο, να πάψουμε να είμαστε ψηφία σε στατιστικές αναλύσεις της κυριαρχίας, να συναντηθούμε μεταξύ μας και με άλλους, να σπάσουμε την απομόνωση και τον ατομισμό. Με καίριες παρεμβάσεις (ΟΑΕΔ, IKA, ΣΕΒ, ΕΒΕΘ κτλ.) να εμπλουτίσουμε με τον λόγο και την παρουσία μας το ευρύτερο ανταγωνιστικό (εργατικό-κοινωνικό) κίνημα.
2). Με κινηματικές διαδικασίες να επιβάλουμε άμεσα αιτήματα (π.χ. δωρεάν μεταφορές, κοινωνικό μισθό για κάθε άνεργο/η και ανασφάλιστο/η χωρίς προϋποθέσεις) και να συσπειρώσουμε μεγαλύτερα τμήματα των καταπιεζόμενων πάνω στις αρχές της αντίστασης στην εξαθλίωση και την υποταγή, και της αλληλεγγύης με όλα τα αγωνιζόμενα κομμάτια. Μπορεί να μας έχουν στερήσει το όπλο της απεργίας αλλά στόχος παραμένει το μπλοκάρισμα της παραγωγής και της διακίνησης προϊόντων καθώς και η κατάρριψη του μονοπωλίου της κυριαρχίας στη δημόσια σφαίρα.
3). Να προωθούμε παράλληλα μια συνολικότερη αντικαπιταλιστική και αντικρατική πολιτική ανάλυση στην κατεύθυνση ενός ενιαίου επαναστικού εργατικού κινήματος, με προτάγματα την αυτοδιαχείριση της παραγωγής σε όλα τα επίπεδα και την συνολική χειραφέτηση και αυτοδιεύθυνση των σύγχρονων προλετάριων. Σε πιο πρακτικό επίπεδο, ένα οργανωμένο, μαζικό και ταξικό σωματείο ανέργων θα μπορούσε κάτω από τις κατάλληλες συγκυρίες να αποτελέσει έναν πρώτο εργατικό και κοινωνικό αντιθεσμό περνώντας από την ανυπακοή στην παραγωγή, από την διεκδίκηση και την αντίσταση στην κατάφαση και τη δημιουργική σύγκρουση με το καπιταλιστικό υπάρχον κάνοντας το άλμα προς την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
Γνωρίζουμε πολύ καλά πως την ανεργία την παράγει ο καπιταλισμός και ο θεματοφύλακάς του - ο οχετός της κρατικής εξουσίας που αποκαλύπτει ολοένα και πιο γρήγορα τα ολοκληρωτικά του χαρακτηριστικά. Περνώντας λοιπόν από το όποιο κράτος πρόνοιας της προηγούμενης φάσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης στο κράτος ασφάλειας του εφιαλτικού παρόντος, η επίθεση που δεχόμαστε εντείνεται και αναλόγως πρέπει να οργανώσουμε τη δική μας αντεπίθεση.
Ένα σχέδιο συνδικαλιστικού πλαισίου, ΔΟΜΗΣ κ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ
Το ΣΩΜΑΤΕΙΟ μας…
1. Αποτελεί τον πυρήνα οργάνωσης, και συσπείρωσης όλων των ανέργων, και των περιστασιακά μαύρων εργαζομένων χωρίς καμία νομική προϋπόθεση όπως κάρτα ανεργίας ΟΑΕΔ κλπ. Μόνη προϋπόθεση αποτελεί η εξάρτηση του ατόμου από την εργασία του και όχι από άλλους πόρους. (εισοδηματίας, εκμετάλλευση άλλων εργαζομένων κλπ).
2. Το Σωματείο συνεδριάζει τακτικά και όλες οι αποφάσεις του παίρνονται από τη Γενική του Συνέλευση, ενώ το Διοικητικό του Συμβούλιο παραμένει ανενεργό, σηματοδοτώντας την προώθηση των χαρακτηριστικών που πρέπει να έχει οποιοδήποτε Σωματείο Βάσης. (Αμεσοδημοκρατία-Ισότητα-Αντιιεραρχία-Συμμετοχή). Το Σωματείο είναι οργανωμένο σε Οριζόντιες Δομές Συναπόφασης.
3. Το Σωματείο είναι ένας αυτοτελής πολιτικός οργανισμός της εργατικής τάξης, και γι’ αυτό είναι ανεξάρτητο από το κράτος και τους μηχανισμούς του. Προωθεί την πιο πλατιά αμεσοδημοκρατία και την ελεύθερη διάδοση ιδεών, από άτομα ή συλλογικότητες μέλη του σωματείου που αποδέχονται όμως τις βασικές καταστατικές του αρχές. Όλες οι αποφάσεις παίρνονται μέσα στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου, μετά από προσπάθεια σύνθεσης και διαλόγου, και με την αρχή της πλειοψηφίας. Ασκεί την δράση του με βάση ό,τι αποφασίζουν τα μέλη του και μόνον αυτά. Ως Σωματείο Βάσης είναι αυτονόητα αντιπαραθετικό με γραφειοκρατικές και κομματικοκεντρικές μορφές συνδικαλισμού (τύπου ΓΣΕΕ-ΠΑΜΕ) , καθώς δεν επιθυμεί την εκπροσώπηση των μελών του μέσω διαμεσολάβησης από κανέναν άλλο φορέα πέρα από τον εαυτό του.
4. Το Σωματείο κάνει Κοινωνικό & Συνδικαλιστικό Αγώνα, οργανώνει πορείες, διαμαρτυρίες, εκδηλώσεις, επιτροπές, ομάδες αλληλοβοήθειας και ταμεία αλληλεγγύης με στόχο την μαζικοποίηση του Σωματείου ώστε να αποκτήσουν φωνή οι Άνεργοι να πάψουν να μιλούν αόριστα για εμάς και να αποκτήσουμε ενιαίο φορέα συμμετοχής που παλεύει για τα δικαιώματά μας.
5. Το σωματείο παλεύει για: αναγνώριση όλων των ανέργων με τη χορήγηση κάρτας ανεργίας, κάρτα ανεργίας με συγκεκριμένα καθολικά δικαιώματα (δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορές, επίδομα ανεργίας με τη μορφή κοινωνικού μισθού ίσο με το βασικό μισθό, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, προσμέτρηση του χρόνου ανεργίας στην ασφάλιση).
Επίσης, αντιπαλεύει τη δομική ανεργία του καπιταλισμού μέσω του αγώνα για παν-κοινωνική μείωση των ωρών εργασίας με αύξηση των μισθών, ως το μόνο ρεαλιστικό τρόπο για να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας, έτσι ώστε να βγούν από την ανεργία μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης και να δώσουν τη νέα μάχη για την οριστική απελευθέρωση της εργασίας από το κεφάλαιο και την ατομική ιδιοκτησία από καλύτερες θέσεις.
6. Το σωματείο προασπίζεται το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, όχι από τη σκοπιά της διαιώνισης αυτού του βάρβαρου και εκμεταλλευτικού τρόπου παραγωγής, ούτε απλά από τη σκοπιά της υπεράσπισης ΟΛΩΝ των κατακτήσεων της εργατικής τάξης, αλλά κυρίως από τη σκοπιά της συνολικής ανόδου του επιπέδου διαβίωσης όλων των εργαζομένων για να μπορούμε, εργαζόμενοι και άνεργοι, από καλύτερες θέσεις να αντιπαλεύουμε κάθε φορά τον καπιταλισμό.
Το σωματείο ανέργων ΔΕΝ αγωνίζεται για την «επαγγελματική τακτοποίηση» των μελών του μέσα από την περαιτέρω διεύρυνση των απολύσεων. Αντίθετα, συντάσσεται με τα αγωνιζόμενα εκείνα σωματεία που αντιπαλεύουν τις απολύσεις στους κλάδους τους, και παλεύει ΜΑΖΙ και όχι ενάντια, με τους νυν εργαζόμενους για εργατικό ΒΕΤΟ στις απολύσεις και πλήρη εργατικό έλεγχο στη παραγωγή.
7. Το σωματείο προωθεί την δημιουργία τοπικών συνελεύσεων με βάση την περιοχή έτσι ώστε να έχει αποκεντρωμένη δράση που να αγκαλιάζει όλες τις εργατογειτονιές και να αναπτύσσει την δράση του και την αλληλεγγύη του σε ευρύτερα κομμάτια εργαζομένων και ανέργων.
8. Το Σωματείο δημιουργεί αντιδομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Στόχος είναι να δημιουργήσει Ταμείο Αλληλεγγύης σε αγωνιζόμενους Εργάτες αλλά και Ταμείο Αλληλοβοήθειας Ανέργων. Το ταμείο Αλληλεγγύης σκοπό έχει την Εργατική Αλληλεγγύη ανάμεσα σε Ανέργους και Εργαζόμενους που βρίσκονται λόγω συνδικαλιστικής δράσης σε δυσχερή οικονομική θέση. Το ταμείο Αλληλοβοήθειας στόχο έχει την παροχή οικονομικής βοήθειας σε μέλη του που πετάγονται στην Ανεργία.
9. Πολιτική του Σωματείου αποτελεί η προσπάθεια Συντονισμού του με άλλα Σωματεία Βάσης και επιτροπές Ανέργων Σωματείων με σκοπό την σύσφιξη των δεσμών της Εργατικής Αλληλεγγύης και την από κοινού οργάνωση Αγώνων ενάντια στην εργοδοσία τα συμφέροντα της οποίας είναι κάθετα και αδιαπραγμάτευτα αντίθετα με αυτά της Εργατικής Τάξης.
10. Το Σωματείο έχει ελεγκτική δραστηριότητα σε εργασιακούς χώρους μέσω εξορμήσεων, συγκεντρώνει καταγγελίες και παρέχει νομική κάλυψη σε περιστασιακά μαύρους εργαζόμενους που το ζητούν. Επίσης, στόχος του πρέπει να είναι η πολιτική και οικονομική υποστήριξη των αγώνων των εργαζομένων.
11. Το Σωματείο αναπτύσσει μαχητικούς τρόπους πάλης σαν εργαλείο προώθησης και καλύτερης διεκδίκησης των αιτημάτων του. Στο πλαίσιο της δημόσιας και εκφρασμένης συγκεκριμένης τακτικής του με συγκεκριμένα αιτήματα προκρίνει μεθόδους παρακώλυσης ή και σταματήματος της παραγωγής ή των υπηρεσιών με στόχο την δικαίωση των αιτημάτων των ανέργων.
12. Το Σωματείο παλεύει για την καλυτέρευση των όρων ζωής των Ανέργων στο σήμερα, με τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους και την πάλη για την έξοδο τους από την Ανεργία, ενώ παράλληλα παλεύει για την συνολική απελευθέρωση της Εργατικής Τάξης μέσω της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και της κατάργησης της ατομικής ιδιοκτησίας και της μισθωτής εργασίας.
e-mail: swmateio_anergwn@yahoo.gr
.png)
